Αντί να τιμηθεί με παράσημο από την πολιτεία, ο Ανδρέας Γεωργίου (Α.Γ.) κινδυνεύει να πάει φυλακή. Είναι θύμα του συνδυασμού κακοήθειας, σαδισμού και βλακείας που χαρακτηρίζει τη δημόσια ζωή μας. Ο Α.Γ. άφησε το 2010 τη σίγουρη και καλά αμειβόμενη θέση του στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για να γυρίσει στην πατρίδα του και να ηγηθεί της ΕΛΣΤΑΤ που με πρόσφατο νόμο είχε γίνει ανεξάρτητη αρχή, αντικαθιστώντας την ΕΣΥΕ (Εθνική Στατιστική Υπηρεσία Ελλάδος). Η ΕΣΥΕ είχε συχνά και έντονα επικριθεί από την Ε.Ε. και άλλους οργανισμούς για έλλειψη επαγγελματισμού και ανεξαρτησίας και τα στοιχεία που δημοσίευε εθεωρούντο αναξιόπιστα. Στο εσωτερικό της χώρας μας οι παρεμβάσεις των εκάστοτε κυβερνήσεων στο «μαγείρεμα» των στοιχείων εθεωρούντο δεδομένες.
Ο Γεωργίου καθάρισε την πρώην ΕΣΥΕ και από τότε τα στοιχεία που δίνει η Ελλάδα κρίνοντα αξιόπιστα και γίνονται ανεπιφύλακτα δεκτά. Για όσους έχουν ασχοληθεί με το Δημόσιο, οι αλλαγές και βελτιώσεις που έκανε ο Α.Γ. αποτελούν άθλο, και μοιραία τον έφεραν σε σύγκρουση με τους εξής:
• Συνδικαλισμένους και κομματικούς υπαλλήλους της υπηρεσίας του που δυσανασχέτησαν με την πειθαρχία που επέβαλε.
• Πρώην στελέχη της ΕΣΥΕ που «εθίγησαν» από την αμφισβήτηση των στοιχείων που παρήγαν στο παρελθόν.
• Πολιτικούς των κομμάτων που κυβερνούσαν τις περιόδους για τις οποίες υποβλήθηκαν στη Eurostat αναθεωρημένα στοιχεία. Ανάμεσά τους, το ήδη δημοσιευμένο έλλειμμα του 2009, αναθεωρημένο από 13,6% σε 15,4%. Αυτή η διαφορά κατά το κατηγορητήριο μας οδήγησε στο πρώτο μνημόνιο!
• Με τη μερίδα των Ελλήνων που θεωρούν το να λέμε ψέματα στους ξένους πατριωτικό καθήκον.
Ο πόλεμος κατά του Α.Γ. άρχισε μόλις πάτησε το πόδι του στην ΕΛΣΤΑΤ με παραβίαση του υπολογιστή του και επιθέσεις από τον Τύπο και τα ΜΜΕ. Ακολούθησε βροχή δικαστικών διώξεων για συκοφαντική δυσφήμηση, παράβαση καθήκοντος και πρόκληση σημαντικής ζημίας στην Ελλάδα –πάνω από 200 δισ. κατά την κατηγορούσα εισαγγελέα–, κατηγορία που επιφέρει ισόβια. Παρ’ όλο που οι καταγγελίες έχουν επανειλημμένα κριθεί έωλες και παράλογες, οι διώξεις επανέρχονται με πείσμα και η εμμονή να τιμωρηθεί ο Α.Γ. δεν μπορεί να αποδοθεί μόνο σε εκδικητικότητα, δεδομένου μάλιστα ότι δεν είναι πια στην ΕΛΣΤΑΤ, άρα δεν αποτελεί απειλή. Το κίνητρο είναι πολιτικό και πίσω από τις διώξεις βρίσκονται ισχυρά πολιτικά πρόσωπα. Το κουτοπόνηρο σκεπτικό τους είναι ότι αν καταδικαστεί ο Α.Γ., εξιλεώνονται εκείνοι για τη διαχείριση της οικονομίας. Δεν θα έφταιγαν αυτοί που η Ελλάδα χρεοκόπησε αλλά ο μετρήσας το έλλειμμα που το έβγαλε ο αθεόφοβος επίτηδες 1,8% υψηλότερο. Δεν καταλαβαίνουν ότι τους συμφέρει να γίνεται όσο το δυνατόν λιγότερη κουβέντα για την τότε διαχείριση της οικονομίας μας και τις ευθύνες εκείνων που την είχαν. Αλλά αν καταλάβαιναν, δεν θα είχαμε χρεοκοπήσει. Μια καταδικαστική απόφαση όχι απλώς δεν θα τους δικαίωνε αλλά θα διεθνοποιούσε το ζήτημα για τα καλά.
Οι κατηγορίες κατά του Α.Γ. είναι κατάφωρα άδικες αλλά η Δικαιοσύνη μας συχνά λειτουργεί με μυστηριώδεις τρόπους και ο Α.Γ. είναι μόνος, δίχως προσβάσεις και ισχυρούς φίλους.
Η πολιτικοποίηση του θέματος βέβαια συμφέρει τον ΣΥΡΙΖΑ που ήταν ανύπαρκτος στην κρίσιμη περίοδο. Είναι όμως και μια ευκαιρία για τη νέα ηγεσία της Ν.Δ. να δώσει στίγμα.