Βαθιά «ευχαριστώ» από έναν 90χρονο

Βαθιά «ευχαριστώ» από έναν 90χρονο

Βαθιά «ευχαριστώ» από έναν 90χρονο

Κύριε διευθυντά

Καθηλώθηκα κι εγώ, πριν από μέρες, στην τηλεόραση για να παρακολουθήσω με αγωνία τον τελικό αγώνα σκοποβολής γυναικών στους Ολυμπιακούς του Ρίο. Η κάμερα που βιντεοσκοπούσε ήταν ακριβώς απέναντι από τις δύο τελικές αγωνίστριες, κι όταν η Γερμανίδα ύψωσε το όπλο της και πυροβόλησε, ήταν σαν να ήμουν εγώ ο στόχος. Aθελά μου πήγε ο νους μου 75 έτη πίσω, που ήμουν έφηβος, στη γερμανική εισβολή στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1941 και στην εν ψυχρώ εκτέλεση με μία σφαίρα στο μέτωπο από Γερμανό αξιωματικό του ηρωικού επιλοχία Δημητρίου Iτσιου. Hταν για εκδίκηση, επειδή αυτός και η μικρή ομάδα που διοικούσε σε πολυβολείο της Γραμμής Μεταξά είχε προκαλέσει μεγάλες απώλειες στον εχθρό πριν παραδοθεί, έχοντας αναλώσει όλα τα πυρομαχικά του. Την ίδια όμως στιγμή πυροβόλησε και η Aννα και ασχολήθηκα μόνο με το να βλέπω αν άναβε κάτω από το όνομά της κάθε φορά που πυροβολούσε πράσινο λαμπάκι επιτυχίας και όχι κόκκινο. Oταν νίκησε, έχοντας πετύχει λίγο πιο πολλά πράσινα, είδα την ηττημένη Γερμανίδα να τρέχει σαν σίφουνας να τη συγχαρεί και τα δύο κορίτσια σφιχταγκαλιάστηκαν με χαρά και αγάπη. Hταν αυτή η εικόνα για μένα και τη δική μου γενιά που συνεχώς πολεμούσε ένα μεγαλειώδες μάθημα ειρήνης και συμφιλιώσεως. Από ευχάριστη σύμπτωση, δίπλα σε αυτά τα δύο υπέροχα κορίτσια κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο μία μεσόκοπη κυρία από την Ελβετία, τη χώρα που πάντα πασχίζει για την ειρήνη. Αυτές οι τρεις αθλήτριες συμβόλιζαν με το ήθος τους το αληθινό ολυμπιακό ιδεώδες. Oταν ανέβηκαν και οι τρεις στο βάθρο των νικητών και άκουσα τον εθνικό μας ύμνο, δάκρυσα όπως και εκατομμύρια Ελληνες τηλεθεατές, που τόσο πολύ έχουμε όλοι ανάγκη από μια έντονα ευχάριστη είδηση για την πατρίδα μας.

Ευχαριστώ την Aννα από τα βάθη της καρδιάς μου, σπεύδοντας να πω το ίδιο και για τον Λευτέρη Πετρούνια για τη συγκίνηση που κι αυτός μάς πρόσφερε.

Δημοσθενης Ιωαννιδης – ετών 90

Παραλίες υπό κατάληψη

Κύριε διευθυντά

Η καλύτερη παραλία της Ελλάδας… έρμαιο της ανεξέλεγκτης εκμετάλλευσης. Πολλοί έχουν γνωρίσει το Κάθισμα της Λευκάδας ως μία από τις πιο εντυπωσιακές παραλίες της Ελλάδας, με το χαρακτηριστικό βαθύ γαλάζιο χρώμα της θάλασσας, που μόνο στις δυτικές πλευρές των Ιονίων Νήσων υπάρχει. Κάποιοι από αυτούς, συμπεριλαμβανομένου του γράφοντος, είχαν την… ατυχία να επισκεφθούν ξανά τη συγκεκριμένη παραλία ύστερα από αρκετά χρόνια – ατυχία, γιατί η ασχήμια που συναντάς είναι ασύλληπτη. Η απεραντοσύνη και το μεγαλείο της περίφημης αμμουδιάς που συναντά το μοναδικό βαθυγάλανο χρώμα των νερών του δυτικού Ιονίου έχει δώσει τη θέση της σε ένα απέραντο συνονθύλευμα αηδιαστικών προσωρινών κατασκευών και αναρίθμητων αυτοκινήτων που έχουν καταλάβει κάθε σπιθαμή γης. Στην κυριολεξία, αμμουδιά δεν υφίσταται… Ξεθωριασμένοι μουσαμάδες που φιλοξενούν τα «VIP» αυτοκίνητα, «τσαντιροκατασκευές» που «μολύνουν» το περιβάλλον, μια εικόνα ντροπής για μια παραλία και ένα νησί που έχει παραδοθεί στον φθηνό τουρισμό και στη λογική του «ό,τι αρπάξουμε». Τα ίδια συμβαίνουν και στην παραλία-σύμβολο του νησιού, το Πόρτο Κατσίκι, παρόμοια κατάσταση και στον Aγιο Νικήτα, όπου τα αυτοκίνητα έχουν αιχμαλωτίσει τον οικισμό. Νοσηρή κατάσταση. Η δυτική πλευρά του νησιού, άλλοτε το πετράδι του στέμματος των ελληνικών πευκόφυτων παραλιών, μια περιοχή ασύλληπτης φυσικής ομορφιάς και φυσικού κάλλους, οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στην απόλυτη αλλοίωση της καλαισθησίας και του γούστου.

Eλλειψη υποδομών, μα περισσότερο απ’ όλα έλλειψη στρατηγικής στόχευσης για το τι τουρισμό θέλουμε ως περιοχή (αλλά και ως χώρα) να προσελκύσουμε. Για να μην αναφέρουμε την τραγική περίπτωση της γέφυρας-φέρι εισόδου από την ηπειρωτική Ελλάδα στο νησί, μόνιμο εργοτάξιο επί μήνες…

Λευκάδα μπορείς και εσύ! Ο δρόμος για τον φθηνό, μαζικό τουρισμό είναι κοντά! Εγγύηση καταστροφής. Oπισθεν, και πλώρη για Σύβοτα, τη μικρή, ευτυχώς σχετικά ανέγγιχτη όαση του νησιού…

Νικος Κατσενος, ενεργειακός μηχανικός ΕΜΠ – χρηματοοικονομικός σύμβουλος

Για το Ινστιτούτο της Βενετίας

Κύριε διευθυντά

Την Κυριακή 7 Αυγούστου στα «Γράμματα Αναγνωστών» φιλοξενήσατε τις επιστολές δύο ακαδημαϊκών, δύο ομότιμων καθηγητών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών σχετικά με το Ινστιτούτο Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών της Βενετίας, ένα από τα σημαντικότερα και διεθνούς φήμης ελληνικό επιστημονικό ίδρυμα, που τιμά τη χώρα μας μέσα και έξω από την Ελλάδα. Οι τίτλοι και μόνο των επιστολών «Το επιστημονικό έργο και οι προθέσεις των μανδαρίνων» του Παναγιώτη Βοκοτόπουλου και «Στόχος το Ινστιτούτο Βενετίας» του Aγγελου Δεληβορριά τα λένε σχεδόν όλα και δεν νομίζω ότι είναι δυνατόν κανένας από την επιστημονική κοινότητα να έχει την οποιανδήποτε αντίρρηση στα γραφόμενα. Oλοι συνυπογράφουμε.

Eχω κι εγώ φιλοξενηθεί άλλωστε και δουλέψει στη Βενετία αρκετά καλοκαίρια και ξέρω από προσωπική εμπειρία και βιώματα ότι, όπως έγραφε και ο ακαδημαϊκός και διευθυντής Μ. Μανούσακας, που διαδέχθηκε τη Σοφία Αντωνιάδη, στην «Καθημερινή» το 1993: «Το ελληνικό Ινστιτούτο Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών εκπληρώνει αποστολή μεγάλης επιστημονικής και εθνικής σημασίας, ανανεώνοντας τη μακραίωνη πολιτισμική παράδοση του ελληνισμού της Βενετίας» («Ο ελληνισμός στη Βενετία»). Στο ίδιο τεύχος των «Επτά Ημερών», της 12ης Σεπτεμβρίου, το αφιερωμένο στη «Βενετία – ένα άλλο Βυζάντιο», δύο ακόμη άρθρα είναι αφιερωμένα στο «Ελληνικό Ινστιτούτο» και στην «Περιουσία του ελληνικού κράτους στη Βενετία». Iσως το τελευταίο να έβαλε σε σκέψεις μερικούς.

Εγώ το μόνο που θα ήθελα να προσθέσω, ή μάλλον να ρωτήσω τον πολύ αγαπητό φίλο και συνεργάτη Aγγελο Δεληβορριά, είναι μήπως ο τίτλος της επιστολής του θα έπρεπε να είναι «Στόχος ο πολιτισμός» ή «Στόχος η παιδεία»;

Μαρω Καρδαμιτση – Αδαμη, ομ. καθηγήτρια ΕΜΠ

Οι αρχαιότητες και το μέλλον μας

Κύριε διευθυντά

Με αφορμή την παρέμβαση του υπουργού Πολιτισμού στο θέμα του χαρακτηρισμού μεγάλου μέρους του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού «ως αρχαιολογικού χώρου», με ό,τι αυτό συνεπάγεται, θεωρώ πολύ επιτυχημένη την επιστολή στην «Καθημερινή» στις 10/8/2016 των κ. Θάνου Βερέμη και Δημ. Κωνσταντίνου, που «μισοαστεία» και ειρωνικά προτείνουν να «κηρυχθεί αρχαιολογικός χώρος» όλη η Ελλάδα. Είχα την τύχη να συνοδεύω επί έτη φίλο μου αρχαιολόγο που κατέγραφε όλα τα μνημεία της ιδιαίτερης πατρίδας μας, της Αιτωλοακαρνανίας. Αρχαιότητες μπορούσε να συναντήσει κανείς και στα πιο απίθανα μέρη του νομού, αφού ο τόπος μας ουδέποτε έμεινε ακατοίκητος επί χιλιάδες χρόνια και κάθε ιστορική εποχή άφησε το στίγμα της. Αυτά ισχύουν περισσότερο για την Αττική. Αυτονόητο. Αρχαιότητες δεν άφησε μόνον η Κλασική εποχή, στην οποία κυρίως πηγαίνει ο νους μας, όπως συμβαίνει και στην περίπτωση του Ελληνικού (Χασάνι).

Το αν εντός του Ελληνικού, υπάρχουν μερικοί «κιβωτιόσχημοι τάφοι» (σαν αυτούς που υπάρχουν σε όλη την Ελλάδα) ή και κατάλοιπα του παλαιού αεροδρομίου δεν αποτελεί λόγο ματαίωσης ή κλονισμού της επένδυσης, που, κατά τους ειδήμονες, μπορεί να δημιουργήσει δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας σε μια χώρα που μαστίζεται από την ανεργία, τη μετανάστευση και τη δημογραφική καθίζηση. Η ρήση «υπέρτατος νόμος η σωτηρία της πατρίδος» έχει πάντοτε ισχύ και καμιά «ιδεοληψία» δεν μπορεί να την κλονίσει.

Χριστοδουλος Εμμ. Θεοδωροπουλος – συνταξιούχος δικηγόρος – ιστορικός, Αγρίνιο

Το τέμενος της Αθήνας και η Σχολή της Χάλκης

Κύριε διευθυντά

Πρόσφατα η Βουλή των Ελλήνων με συντριπτική πλειοψηφία 203 βουλευτών ψήφισε τον νόμο για την ίδρυση ισλαμικού τεμένους στην Αθήνα για τη θεραπεία των θρησκευτικών αναγκών των εδώ μουσουλμάνων. Δεν γράφτηκε όμως τίποτα για τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, της οποίας τη λειτουργία η Τουρκία έχει απαγορεύσει επί τέσσερις και πλέον δεκαετίες.

Με την ψήφιση αυτού του νόμου, η ελληνική πολιτεία, σύμφωνα με την αρχή της αμοιβαιότητας, έπρεπε να θέσει ως όρο ότι με την ψήφιση του νόμου για την ίδρυση του ισλαμικού τεμένους ταυτόχρονα να επαναλειτουργήσει η κλειστή Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Do ut des. Aν τούτο το αυτονόητο δεν έπραξε, πρέπει να αναφωνήσουμε: Ο tempora, o mores!

Γιωργος Ι. Μποτης – δικηγόρος

«Αεροδρόμιο του λαού»

Κύριε διευθυντά

Κατά τα εγκαίνια του ημιτελούς και αμφιβόλου λειτουργικότητας αεροδρομίου της Πάρου, ο πρωθυπουργός υπερέβαλε εαυτόν σε λαϊκισμό δηλώνοντας ότι «το αεροδρόμιο αυτό δεν ανήκει σε καμία κυβέρνηση αλλά μόνον στον λαό της Πάρου».

Και το ερώτημα που προκύπτει είναι: Δηλαδή ποιος θα αποτελειώσει τις εγκαταστάσεις και ποιος θα προσλάβει και φυσικά θα πληρώνει το απαιτούμενο προσωπικό; Υποθέτω ότι στις σκέψεις του πρωθυπουργού είναι ότι όλες αυτές οι άνευ ουσίας τυπικές διαδικασίες θα διεκπεραιωθούν από κάποιες τοπικές συλλογικότητες ή ΜΚΟ.

Παναγιωτης Μουστακας – Αθήνα

Ο κ. Μπαλτάς τους συνεχάρη;

Κύριε διευθυντά

Είμαι περίεργος να μάθω τη γνώμη του κ. Αριστείδη Μπαλτά για τη ρετσινιά της Αννας Κορακάκη και των άλλων ολυμπιονικών μας που αμιλλώνται για τη φήμη της Ελλάδος.

Γιωργος Στραφτης

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή