Η μεγαλύτερη αναδρομική στην Tate

Η μεγαλύτερη αναδρομική στην Tate

3' 18" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Aν και στη συνείδηση του κοινού το όνομα του Αντι Ουόρχολ τείνει να ταυτιστεί με την ποπ αρτ, ο ίδιος ο Ουόρχολ ουδέποτε έκρυψε πως επηρεάστηκε καθοριστικά από έναν άλλο πρωτοπόρο της μεταμοντέρνας τέχνης, τον Ρόμπερτ Ράουσενμπεργκ. Πάντοτε αντισυμβατικός και ανήσυχο πνεύμα, ο Ράουσενμπεργκ απέρριψε τον αφαιρετικό εξπρεσιονισμό («πρέπει να λυπάσαι τον εαυτό σου για να είσαι καλός αφαιρετικός εξπρεσιονιστής», είχε δηλώσει), ανοίγοντας τον δρόμο για τη δημιουργία ενός νέου εικαστικού ρεύματος. Ζωγράφος, γλύπτης, γραφίστας, φωτογράφος και περφόρμερ, ο πολυβραβευμένος Αμερικανός καλλιτέχνης δεν έπαψε ποτέ να πειραματίζεται με διαφορετικά υλικά και μορφές έκφρασης, μη διστάζοντας ακόμα και να γίνει προκλητικός: Το 1953 ζήτησε την άδεια του Βίλεμ ντε Κούνινγκ να σβήσει ένα σχέδιό του, το οποίο παρουσίασε στο κοινό υπό τον τίτλο «Erased de Kooning» («Σβησμένος de Kooning»). Λίγα χρόνια αργότερα, το 1961, τον προσκάλεσαν να λάβει μέρος σε μία ομαδική έκθεση πορτρέτων της ελληνικής καταγωγής γκαλερίστας Iris Clert (Ιρις Αθανασιάδη). Εκείνος έστειλε ένα τηλεγράφημα που έγραφε «Αυτό είναι ένα πορτρέτο της Iris Clert επειδή το λέω εγώ», με την υπογραφή του. Η πράξη του ερμηνεύτηκε ως συμβολική αποστασιοποίηση από τον ντανταϊσμό και τη δουλειά του Μαρσέλ Ντισάν, αφού καθιστούσε τον δημιουργό, και όχι τον θεατή, υπεύθυνο για τη νοηματοδότηση ενός έργου τέχνης.

Οκτώ χρόνια μετά τον θάνατο του Ράουσενμπεργκ από καρδιακή ανεπάρκεια, η λονδρέζικη Tate Modern ετοιμάζει μία από τις μεγαλύτερες αναδρομικες εκθέσεις του που έχουν γίνει ποτέ. Το αφιέρωμα θα εγκαινιαστεί την 1η Δεκεμβρίου και θα περιλαμβάνει έργα από διεθνείς συλλογές, τα οποία ταξιδεύουν σπάνια, επιλεγμένα έτσι ώστε να εκπροσωπούν κάθε μία από τις έξι δεκαετίες της δημιουργικής του πορείας.

Ανάμεσά τους δείγματα από τη θρυλική σειρά «Combines», που είναι κατασκευασμένα από άχρηστα υλικά και αντικείμενα καθημερινής χρήσης, καταργώντας τα όρια ανάμεσα στη ζωγραφική και στη γλυπτική. «Πιστεύω ότι μια εικόνα μοιάζει περισσότερο με τον πραγματικό κόσμο αν είναι φτιαγμένη από τα συστατικά του πραγματικού κόσμου», ήταν η εξήγηση του εικαστικού. Το διάσημο «Monogram» (1959) αποτελείται από μία βαλσαμωμένη κατσίκα ανκορά, ένα λάστιχο αυτοκινήτου, ένα τακούνι παπουτσιού, ένα μπαλάκι του τένις και μπογιά. Αντίστοιχα για τη δημιουργία του «Bed» (1955) είχε περιχύσει με κόκκινη μπογιά ένα κάλυμμα κρεβατιού, κάτι που ορισμένοι κριτικοί ερμήνευσαν ως σύμβολο βιασμού. Θα παρουσιαστούν, επίσης, ορισμένες από τις χαρακτηριστικές μεταξοτυπίες του με πολιτικά μηνύματα, όπως το «Retroactive II» (1964), το οποίο απεικονίζει τον πρόσφατα δολοφονημένο Τζον Φ. Κένεντι, αλλά και πιο πρόσφατες δουλειές του που καταδεικνύουν ότι συνέχισε να πειραματίζεται έως το τέλος της ζωής του.

Μετά την ολοκλήρωσή της, στις 2 Απριλίου 2017, η έκθεση θα ταξιδέψει στα MOMA Νέας Υόρκης και Σαν Φρανσίσκο.

Ονειρευόταν να γίνει παπάς και στα 16 σπούδαζε

Γεννημένος σε μια μικρή πόλη του Τέξας τον Οκτώβριο του 1925, ο μικρός Μίλτον Ερνεστ Ράουσενμπεργκ (αργότερα άλλαξε το όνομά του σε Ρόμπερτ) ονειρευόταν να γίνει παπάς, ενώ σε ηλικία 16 ετών άρχισε να σπουδάζει Φαρμακευτική. Τα σχέδιά του διέκοψε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και όταν πια εγκατέλειψε το αμερικανικό ναυτικό, το 1947, είχε αποφασίσει να αφοσιωθεί στην τέχνη. Εζησε για λίγο στην Ευρώπη και στη Βόρεια Καρολίνα πριν εγκατασταθεί στη Νέα Υόρκη. Ο γάμος του με τη Σούζαν Ουέλ διήρκεσε μόλις δύο χρόνια, ενώ ο θυελλώδης δεσμός του με τον επίσης καλλιτέχνη Τζάσπερ Τζονς, τη δεκαετία του 1950, είχε σημαντική επίδραση στη δουλειά και των δύο.

Το 1960 δημιούργησε μαζί με τους μηχανικούς Βilly Kluver και Fred Waldhauer και τον καλλιτέχνη Robert Whitman τον οργανισμό «Experiments in Art and Technology», που αποσκοπούσε στη γεφύρωση του χάσματος ανάμεσα στην τέχνη και στην επιστήμη. Πάντοτε πρόθυμος να βοηθήσει τους συνανθρώπους του, είχε, μεταξύ άλλων, ιδρύσει τη ΜΚΟ «Change», που παρείχε υποστήριξη σε άπορους καλλιτέχνες. Μέχρι σήμερα το Ιδρυμα Robert Rauschenberg εξακολουθεί να προσφέρει υποτροφίες και να διοργανώνει δράσεις φιλανθρωπικού χαρακτήρα.

Οταν στις αρχές της περασμένης δεκαετίας μία σειρά από εγκεφαλικά τον καθήλωσαν σε αναπηρικό καροτσάκι, αφήνοντάς τον παράλυτο από τη δεξιά πλευρά, εκείνος έμαθε να δουλεύει με το αριστερό χέρι. Πέθανε στις 12 Μαΐου 2008 στο σπίτι του, στη Φλόριντα, μετά την απόφασή του να αποσυνδεθεί από τα μηχανήματα που τον κρατούσαν στη ζωή.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή