Επιλογή κατοικίας βάσει σκύλου

Επιλογή κατοικίας βάσει σκύλου

2' 8" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Την περασμένη χρονιά, η Κέιτλιν και ο Μπεν Φαντ αποφάσισαν να εγκαταλείψουν το σπίτι τους κοντά στον σταθμό της Πενσυλβανίας και να μετακομίσουν μερικά τετράγωνα νοτιότερα. Ωστόσο, αυτό που τους ανησυχούσε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο ήταν πως η μετακόμιση θα επηρέαζε το σκυλί τους, ένα γκόλντεν ρετρίβερ ονόματι Χόμπι.

«Οταν αγοράσαμε τον Χόμπι», εξηγεί η Κέιτλιν, «αποφασίσαμε να τον στέλνουμε σε “παιδικό σταθμό” προκειμένου να μη μένει μόνος του στο σπίτι όλη την ημέρα». Αυτός ο «παιδικός σταθμός» απείχε έξι τετράγωνα από το παλιό διαμέρισμα των Φαντ και γενικά ήταν πολύ βολικός, καθώς άνοιγε νωρίς το πρωί και έκλεινε αργά το βράδυ.

Αντιθέτως, το καινούργιο σπίτι στην Τριμπέκα είχε ένα σημαντικό μειονέκτημα: Ο πλησιέστερος «παιδικός σταθμός» για σκύλους απείχε 25 λεπτά με τα πόδια, κάτι που δεν είναι πρόβλημα το καλοκαίρι, αλλά μπορεί να αποδειχθεί κουραστικό τον χειμώνα. Τελικά το ζευγάρι επέλεξε ένα διαμέρισμα δίπλα στον παλιό «παιδικό σταθμό» του Χόμπι.

Αναζήτηση σπιτιού

Σίγουρα όλοι οι Νεοϋορκέζοι που αναζητούν διαμέρισμα έχουν τη δική τους λίστα με επιθυμίες και προτεραιότητες (θέα, τραπεζαρία, θυρωρό, αποθήκη και μεγάλα υπνοδωμάτια). Ωστόσο, για ορισμένους από αυτούς, οι ανάγκες του σκύλου τους είναι πιο σημαντικές από τις δικές τους.

«Πολλοί άνθρωποι που δεν έχουν παιδιά θεωρούν ότι τα κατοικίδιά τους είναι τα βλαστάρια τους και γι’ αυτό λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τις ανάγκες τους, κατά τον ίδιο τρόπο που ένας γονιός θα υπολόγιζε αν υπάρχει παιδική χαρά στη γειτονιά», λέει η ψυχολόγος Αρλίν Κάγκλι, που πρόσφατα μετακόμισε με τον άνδρα της και το σκυλί της, τη Λούσι, από τη Νέα Υόρκη στο Ρίτσμοντ της Βιρτζίνια.

«Στην πραγματικότητα αυτοί οι άνθρωποι έχουν υψηλά ποσοστά ενσυναίσθησης και ανησυχούν για τα ζώα τους με τον ίδιο τρόπο που θα ανησυχούσαν για ένα άλλο ανθρώπινο ον. Βέβαια υπάρχουν κάποιοι που φτάνουν στα άκρα».

Προφανώς σε αυτή την ομάδα ανήκουν άνθρωποι που δεν τους αρέσει το γέρικο σκυλί τους να κολλάει στην κυκλοφοριακή συμφόρηση της Νέας Υόρκης. «Είχαν ένα μικρό εξοχικό και ήθελαν το κύριο σπίτι τους να βρίσκεται κοντά στη λεωφόρο Ρούζβελτ, έτσι ώστε να μπορούν να φεύγουν γρήγορα από την πόλη για να μην ταλαιπωρείται το σκυλί και να μην παθαίνει άγχος», εξηγεί η Μπάρμπαρα Ντέρβαν, κτηματομεσίτρια. «Ετσι βρήκαν σπίτι στη λεωφόρο Ιστ Εντ» και συνεχίζει «την τελευταία πενταετία, ακόμα και άνθρωποι που δεν είχαν κατοικίδιο δεν θέλησαν να μετακομίσουν σε σπίτια όπου απαγορεύονται τα κατοικίδια. Προφανώς κάτι τέτοιο αποστερεί από τον ιδιοκτήτη τη δυνατότητα να αλλάξει γνώμη μελλοντικά».

Σε κάποια νεόκτιστα κτίρια η ζωοφιλία λαμβάνει νέες διαστάσεις και δεν επιτρέπονται απλώς τα ζώα, αλλά διαθέτουν «παιδικούς σταθμούς» για σκυλιά ή ακόμα και κομμωτήρια για τον καλλωπισμό των ζώων.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή