Η Κίνα και οι προκλήσεις της

Η Κίνα και οι προκλήσεις της

2' 41" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Οι προβλέψεις για την κατάρρευση της Κίνας είναι τόσο παλιές όσο και η ίδια η Λαϊκή Δημοκρατίας της Κίνας. Μέχρι σήμερα έχουν αποδειχθεί όλες λανθασμένες, παρ’ όλα αυτά νέες εξακολουθούν να κάνουν την εμφάνισή τους. Το βιβλίο «China’s Future» του πανεπιστημιακού Ντέιβιντ Σάμπο είναι μία από τις πλέον σοβαρές προσπάθειες να προβλέψει κανείς το μέλλον της Κίνας.

Ο συγγραφέας, ειδικός στην Κίνα και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο George Washington, παραθέτει την πληθώρα προκλήσεων που αντιμετωπίζει η Κίνα: τη διεφθαρμένη και παρανοϊκή ελίτ, την υπερχρεωμένη και γεμάτη στρεβλώσεις οικονομία, ανήσυχους πολίτες και μολυσμένο περιβάλλον. Σε αντίθεση με άλλους ειδικούς που επικεντρώνονται στα οικονομικά προβλήματα της Κίνας, ο Σάμπο ανησυχεί για τα πολιτικά προβλήματα που έχει η Κίνα. Υποστηρίζει ότι η αδυναμία της κινεζικής ηγεσίας να αντιμετωπίσει τα οικονομικά προβλήματα οφείλεται στην ύπαρξη ενός άκαμπτου πολιτικού συστήματος, το οποίο επιβλέπει μια διαιρεμένη ηγεσία.

Ο Σάμπο περιγράφει τη διαίρεση που υπάρχει στο εσωτερικό του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας μεταξύ συντηρητικών και μεταρρυθμιστών. Και οι δύο έχουν τον ίδιο στόχο: να μείνει το ΚΚΚ στην εξουσία και να αποφύγουν το είδος της κατάρρευσης που σημειώθηκε στη Σοβιετική Ενωση μετά το 1989. Ωστόσο, διαφωνούν έντονα για τα αίτια της κατάρρευσης της Σοβιετικής Ενωσης και για το ποια πολιτική θα πρέπει να ακολουθήσει το Κόμμα ώστε να αποφύγει παρόμοια μοίρα. Η συντηρητική πτέρυγα φάνηκε να κερδίζει το πάνω χέρι με τον διορισμό του Σι Τζίνπινγκ ως προέδρου του 2012. Η θητεία του Σι χαρακτηρίζεται από την πάταξη της διαφθοράς, την επιβολή νέων περιορισμών στην κυκλοφορία των πληροφοριών και σε ξένους οργανισμούς και σταδιακά την όλο και πιο φιλοπόλεμη διάθεση έναντι του υπόλοιπου κόσμου. Οι οικονομικές μεταρρυθμίσεις που είχε υποσχεθεί το Πεκίνο έχουν αποδειχθεί μέχρι σήμερα απογοητευτικές.

Κατά την άποψη του Σάμπο, από το 2008 και μετά η χώρα έχει επιστρέψει στον «σκληρό αυταρχισμό», όπως τον χαρακτηρίζει, των μέσων του 1990, καθώς η ηγεσία προσπαθεί να ελέγξει στενότερα την οικονομία, στην προσπάθειά της να διατηρήσει υψηλό ρυθμό οικονομικής ανάπτυξης μετά την κρίση. Ο φόβος για εκδήλωση λαϊκών εξεγέρσεων του είδους που σάρωσαν τον αραβικό κόσμο οδήγησαν σε νέες πολιτικές διώξεις.

Ο κ. Σι περιγράφεται ως ο πιο ισχυρός ηγέτης της Κίνας από την εποχή του Μάο, ωστόσο βρίσκεται στην κορυφή ενός συστήματος με αδυναμίες. Ορισμένες φατρίες αντιστέκονται στην εφαρμογή οικονομικών μεταρρυθμίσεων, ενώ ο αυξανόμενος κρατικός έλεγχος δύσκολα θα οδηγήσει σε ενίσχυση της καινοτομία που έχει ανάγκη η Κίνα, ώστε να περάσει στο επόμενο στάδιο ανάπτυξης. Ο Σάμπο υποστηρίζει ότι δεν μπορεί να διατηρηθεί επ’ αόριστον αυτή η κατάσταση. Δεν προβλέπει ότι θα υπάρξει πλήρης κατάρρευση «αλλά παρατεταμένη παρακμή του καθεστώτος». Το κράτος θα μπορούσε να αποφύγει αυτή την εξέλιξη αν χαλάρωνε τον έλεγχό του και αν έδινε στους πολίτες κάποιες επιλογές για το ποιος θα τους κυβερνάει, δηλαδή αν εφάρμοζε το μοντέλο της Σιγκαπούρης στη χώρα των 1,4 δισ. ανθρώπων. Προς το παρόν, δεν υπάρχουν πολλές ελπίδες ότι θα μπορούσε να συμβεί κάτι παρόμοιο. Το να αντιληφθεί κανείς τι πραγματικά συμβαίνει στην Κίνα είναι ήδη δύσκολο, πολύ περισσότερο να προβλέψει το μέλλον της. Το να σημειωθεί κάποιο είδος οικονομικής κρίσης δεν θα αποτελέσει έκπληξη, ωστόσο το να προσπαθήσει να προβλέψει κανείς την ακριβή στιγμή της κατάρρευσης μοιάζει μάταιο. Πιο χρήσιμο είναι να προσπαθήσει κανείς να προβλέψει ποια θα είναι τα επόμενα βήματα της κινεζικής ηγεσίας.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή