Αλλόκοτες οινικές περιπλανήσεις

Αλλόκοτες οινικές περιπλανήσεις

3' 13" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Mόλις η θερμοκρασία πέσει 7-8 βαθμούς κάτω από το μηδέν, οι οινοποιοί ετοιμάζονται να πιάσουν δουλειά. Παράξενο, αλλά στα αμπέλια του Καναδά, της Γαλλίας, της Αυστρίας και της Γερμανίας, απ’ όπου παράγεται το «υγρό χρυσάφι», το περίφημο Icewine, όλα γίνονται ανορθόδοξα.Αφού οι τσουχτερές θερμοκρασίες έχουν καταψύξει τα πάντα, από τα λίγα φύλλα που παραμένουν στα κλήματα μέχρι τα τσαμπιά με τα σταφύλια, και μόλις η θερμοκρασία φτάσει και σταθεροποιηθεί στο επιθυμητό επίπεδο, συνήθως μεταξύ Δεκεμβρίου και Φεβρουαρίου, ξεκινάει ο τρύγος. Και γίνεται αργά το βράδυ, ώστε να μην αποψυχθούν τα σταφύλια κατά τη μεταφορά.

Τις περισσότερες πληροφορίες για τα «κρασιά του πάγου» μάς έχει δώσει η σοδειά του 1829 στο Μπίνγκεν της Ανω Κοιλάδας του Ρήνου στη Γερμανία – παρόλο που η συγκεκριμένη τεχνική ήταν ήδη γνωστή από τη Ρωμαϊκή εποχή. Ο εξαιρετικά βαρύς χειμώνας εκείνης της χρονιάς έκανε αρκετούς αμπελουργούς της περιοχής να αφήσουν τα σταφύλια στα αμπέλια, τροφή για τα εξαντλημένα ζώα τους. Οταν, όμως, τυχαία ανακάλυψαν πόσο είχαν γλυκάνει οι ρώγες, πειραματίστηκαν στην παραγωγή κρασιού. Και κέρδισαν το… λαχείο. Το αποτέλεσμα ήταν πέρα από κάθε φαντασία.

Πολλά από του κόσμου τα παράξενα κρασιά «δημιουργήθηκαν τυχαία, απρόσμενα, γιατί η φύση, ξεπερνώντας τα όριά της, παρασύρθηκε και ξέφυγε από τον κανόνα. Η εξαίρεση έχει μια μοναδικότητα, μια αλλοκοτιά και μερικές φορές και μια μαγεία. Κάποιες φορές μπορεί να είναι προϊόντα της επιστήμης, της έρευνας ή και της εφαρμογής της τεχνολογίας», σημειώνει στον πρόλογο του βιβλίου της η Μαρία Τζίτζη. Χημικός και οινολόγος, καθηγήτρια Οινολογίας σε ιδιωτική σχολή τουριστικών επαγγελμάτων και διακεκριμένη γευσιγνώστρια με περισσότερες από 40 συμμετοχές στο ενεργητικό της ως κριτής, ως μέλος της οργανωτικής επιτροπής και ως εκπρόσωπος του Διεθνούς Οργανισμού Αμπέλου και Οίνου, σε διαγωνισμούς σε ολόκληρο τον κόσμο, η Μαρία Τζίτζη μας χάρισε πρόσφατα το βιβλίο «Του κόσμου τα παράξενα κρασιά».

Μια πολύ ωραία περιπλάνηση σε τόπους όπου κάποια στιγμή στο παρελθόν γράφτηκε μια αλλόκοτη οινική ιστορία, κλείστηκε στο γυαλί «και έκτοτε επαναλαμβάνεται σαν σε παράδοση, σαν σε ευχαριστία».

Με οδηγό τη Μαρία Τζίτζη, πηγαίνουμε στη Γαλλία, στα χωριά Σοτέρν και Μπαρσάκ, που ήδη από τον 17ο αιώνα αποκτούσαν φήμη για το γλυκό κρασί τους από υπερώριμα σταφύλια σχεδόν στην αρχή του σαπίσματος. «Ο 19ος αιώνας ήταν η πραγματική αποκάλυψη. Αρχικά, ήταν η συγκομιδή του 1836, που έγινε ύστερα από παρατεταμένες βροχές σε ένα σχεδόν σάπιο σταφύλι. Στη συνέχεια, αυτή του 1847, όταν ο μαρκήσιος Ντε Λιρ-Σαλίς, ιδιοκτήτης του μυθικού Σατό ντ’ Ικέμ, επιστρέφοντας καθυστερημένα από τη Ρωσία, τρύγησε επιλέγοντας από μια παραγωγή ολοκληρωτικά προσβεβλημένη και σχεδόν σάπια. Τα κρασιά που παράχθηκαν είχαν ξεχωριστά οργανοληπτικά χαρακτηριστικά και οι συγκεκριμένες χρονιές κρίθηκαν και αξιολογήθηκαν ως μοναδικές».

Για την ιστορία, ένα από τα πιο ακριβά λευκά κρασιά του κόσμου ανήκει σε μια φιάλη του οινοποιείου Σατό ντ’ Ικέμ του 1811 που δημοπρατήθηκε το 2011, κλείνοντας 200 χρόνια ζωής, στην τιμή των 75.000 αγγλικών λιρών (93.230 ευρώ).

Στο βιβλίο γίνεται αναφορά στους λιαστούς οίνους, το Βινσάντο, τη Μαλβαζία, την Κουμανταρία, στα αφρώδη κρασιά (τυχαία ή σκόπιμα), στους οίνους λικέρ, στα περίφημα αχυρόκρασα της Γαλλίας, της Αυστρίας και της Γερμανίας που στεγνώνουν πάνω σε αχυρένια στρώματα, σε ευάερα δωμάτια για πολλούς μήνες, ώσπου τα τσαμπιά με τα σταφύλια να ζαρώσουν και να απομείνουν σχεδόν τα μισά σε μάζα και όγκο, αλλά με περισσότερα σάκχαρα. Επίσης, στους ακρώρειους οίνους της Αργεντινής και της Βολιβίας από σταφύλια που καλλιεργούνται κάτω από ακραίες συνθήκες, σε μεγάλο υψόμετρο με θερμοκρασιακές διακυμάνσεις, αλλά και στα κρασιά νέου γεωγραφικού πλάτους (Ταϊλάνδη, Εκουαδόρ, Ινδία). Πάντα ο άνθρωπος πίστευε ότι οι αμπελουργικές ζώνες πρέπει να βρίσκονται ανάμεσα στον 30ό και τον 50ό βόρειο ή νότιο παράλληλο.

Ομως η ανάπτυξη της τεχνολογίας επιτρέπει πλέον οίνους και από αμπέλια που βρίσκονται πολύ κοντά στον 10ο παράλληλο. Στο βιβλίο της Μαρίας Τζίτζη δεν βρίσκονται φυσικά όλα τα «παράξενα» κρασιά – το διευκρινίζει άλλωστε και η ίδια. Οσα όμως θα γνωρίσετε στις 120 σελίδες της έκδοσης συγκροτούν ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον αφήγημα για εκείνους που αγαπούν το κρασί.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή