Οι αριθμοί για το έλλειμμα

Κύριε διευθυντά

Σε συνέχεια του πολύ ενδιαφέροντος άρθρου του καθηγητή κ. Γ. Παγουλάτου με τίτλο «Τίποτα δεν έμαθε, τίποτα δεν ξέχασε» θα ήθελα και εγώ να επισημάνω ότι πιθανότατα το πραγματικό έλλειμμα του 2009 ήταν 15,6%. Το ίδιο αυτό έτος (2009) το έλλειμμα της Ιρλανδίας ήταν 13,7%, ενώ το επόμενο έτος αυξήθηκε στο 30,6%. Καμία όμως υπόνοια δεν υπήρξε ότι το τεράστιο αυτό έλλειμμα διογκώθηκε και ότι κάποιοι χειραγώγησαν τα στοιχεία για να καταλήξει και η χώρα αυτή σε μνημόνιο.

Σπυρος Bασιλειαδης – Οικονομολόγος

Η κυβέρνηση έκθετη για τις άδειες

Κύριε διευθυντά

Επιτρέψτε μου να σας συγχαρώ για το άρθρο του κ. Μανδραβέλη, στην «Καθημερινή» της Κυριακής 21-8-2016, σχετικά με τα τεκταινόμενα για τις τηλεοπτικές ψηφιακές αδειοδοτήσεις: έξοχη προσέγγιση του θέματος πέρα και πάνω από όσα ακούμε εδώ και δύο μήνες από κάθε είδους πολιτικούς εκπροσώπους, κυβερνητικούς ή και της αντιπολίτευσης, που αντιπαρέρχονται το θέμα χρήσεως της νέας ψηφιακής ευρυζωνικής υποδομής (πλατφόρμας) που διαθέτει, πλέον, η χώρα μας.  Παρακολουθούμε, έτσι, όλοι, απλοί πολίτες αλλά, δυστυχώς, και ειδικευμένοι πανεπιστημιακοί μας καθηγητές αλλά και οι φοιτητές μας – άνεργοι πτυχιούχοι τεχνολογικών πανεπιστημιακών τμημάτων ή πτυχιούχοι ειδικευμένων σχολών με γνώσεις και ικανότητες στη δημιουργία και χρήση πολυμεσικών υπηρεσιών (multimedia creation and services) πώς μια κυβέρνηση κάνει κουμάντο σε μια υποδομή που βρίσκει έτοιμη, καθώς τόσο η ίδια όσο και οι προηγούμενες κυβερνήσεις αμέλησαν –ενώ είχαν υποχρέωση– να δημιουργήσουν  Οι προηγούμενες κυβερνήσεις πέτυχαν τα εξής:

1. Η χώρα μας παραπέμφθηκε, υπό ημερομηνία 22 Μαρτίου 2007, στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο –από τη Δ/νση Competition– διότι δεν είχε ακόμα εκπονήσει ένα θεσμικό πλαίσιο μετάβασης στην επίγεια ψηφιακή τηλεόραση (παρόλο που είχε μια πρώτη καταδικαστική απόφαση από τον Απρίλιο του 2005 για το ίδιο θέμα). Εζητείτο η κατακύρωση ενός προστίμου της τάξεως των τεσσάρων εκατομμυρίων ευρώ (4.2 εκατ. ευρώ) και, επιπλέον, η αύξηση εφεξής του ημερήσιου πρόστιμου σε 48.000 ευρώ μέχρι συμορφώσεως, δηλαδή εκπονήσεως από την Ελλάδα του θεσμικού πλαισίου ψηφιακών επίγειων μεταδόσεων.

2. Η χώρα μας παραπέμφθηκε, υπό ημερομηνία 21 Μαρτίου 2007, και από τη Δ/νση Ιnternal Market and Services, (που μας είναι γνωστή από τις περιπέτειες του «Βασικού Μετόχου»), καθώς η Κομισιόν εξακολουθούσε να αμφισβητεί το ελληνικό θεσμικό πλαίσιο που επέβαλε σε επιχειρήσεις δημοσίων έργων να διαθέτουν και να προσκομίζουν οποιοδήποτε πιστοποιητικό από μια εντελώς άσχετη –προς τα δημόσια έργα– αρχή, όπως το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο (σε μια λιτή πρόταση η λογική απόφαση απόρριψης της πολυσέλιδης αντίθετης γνωμοδότησης του σημερινού μας Προέδρου κ. Παυλόπουλου). Μετά το όνειδος από αυτές τις δύο συνδυασμένες παραπομπές και διαβάζοντας τα σημερινά κυβερνητικά νομοθετήματα και σχέδια νόμων επί του θέματος, επιτρέψτε μου να σημειώσω ότι και τα τωρινά νομοθετήματα και αποφάσεις θα τύχουν κακής υποδοχής από την κοινότητα διότι κινούνται εκτός τόπου και χρόνου αλλά –όπερ και σοβαρότερο– και εκτός τεχνολογίας. Ο νομοθέτης αγνοεί προκλητικά ότι σήμερα η χώρα μας διαθέτει μια πανίσχυρη ευρυζωνική υποδομή με πανεθνική κάλυψη. Πρόκειται για μια δικτυακή εθνική υποδομή, με την εκμετάλλευση της οποίας μπορούν να δημιουργηθούν χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας από ταλαντούχους νέους επιχειρηματίες στις νέες τεχνολογίες. Επιτρέψτε μου να εκφράσω την απογοήτευσή μου διότι ο νομοθέτης αγνοεί τα σημαντικά και προσπαθεί να νομοθετήσει… ποιοι και πώς θα λένε τα δελτία ειδήσεων των 8!! Αυτό τον ενδιαφέρει, όμως ίδιο, δυστυχώς, είναι και το ενδιαφέρον της αντιπολίτευσης, όπως διαπίστωσα κατάπληκτος παρακολουθώντας τις σχετικές συζητήσεις στη Βουλή. Κανένας δεν ενδιαφέρθηκε ούτε αναφέρθηκε στην ευρεία χρήση και εκμετάλλευση μιας πανίσχυρης νέας ευρυζωνικής ασύρματης υποδομής πανεθνικής κάλυψης και εθνικής σημασίας για τη δημιουργία θέσεων και επιχειρηματικών σχεδίων στις σύγχρονες ηλεκτρονικές υπηρεσίες (spin-off.startups) Η νέα τηλεόραση έγινε και απευθύνεται στους δημιουργούς περιεχομένου, κάθε περιορισμός ευρύτατης πρόσβασης σε αυτήν την υποδομή είναι, προφανώς απαράδεκτος και κατακριτέος .

Χαραλαμπος Μαντακας – Ιδρυτικός δ/ντής Ινστιτούτου Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος»

«Η αδράνεια για την ανάπτυξη»

Κύριε διευθυντά

Οποιαδήποτε ώρα και στιγμή και αν ανοίξουμε τον δέκτη της τηλεόρασης ή του ραδιοφώνου δεν θα ακούσουμε τίποτε άλλο από τις προσπάθειες που καταβάλλουν οι αρμόδιοι κυβερνητικοί παράγοντες για τα θέματα των συνταξιούχων και ιδίως τη διατήρηση του ΕΚΑΣ, την αποφυγή των περικοπών των επικουρικών κ.λπ., λες και δεν υπάρχουν άλλοι κάτοικοι σ’ αυτήν την χώρα εκτός των συνταξιούχων προκεχωρημένης αλλά και νεαράς ηλικίας. Βεβαίως, πολίτες αυτής της xώρας είναι και οι Eλληνες συνταξιούχοι και έχουν και αυτοί απόλυτη ανάγκη της φροντίδας και της προστασίας της πολιτείας. Στο ζήτημα αυτό δεν χωρεί καμία αντίρρηση. Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα της χώρας είναι η ανεργία, που οδηγεί το σύνολο του εργατικού δυναμικού σε πλήρη απελπισία. Οι βιομηχανικές και γεωργικές μονάδες έχουν εξαφανισθεί και οι βιοτεχνίες όλες έχουν πάρει την άγουσα προς τα Σκόπια, τη Βουλγαρία και ιδίως προς την Τουρκία, όπου σήμερα εκεί δραστηριοποιούνται 345 άλλοτε ελληνικές βιομηχανίες, ολοκληρώνοντας τις επιδιώξεις του αχαλίνωτου εκείνου ελληνικού συνδικαλισμού που ενδυνάμωσε το άλλοτε πανίσχυρο ΠΑΣΟΚ του ανδρεοπαπανδρεϊσμού.

Από εποχής της υπουργίας των Χρυσοχοΐδη και Χατζηδάκη μέχρι και των σημερινών κομισαρίων, στις ευαίσθητες θέσεις της βιομηχανικής, βιοτεχνικής και γεωργικής ανάπτυξης δεν ακούσθηκε ούτε μία λέξη για την επιδίωξη έστω και μιας ελάχιστης προσπάθειας για την ίδρυση κάποιας βιομηχανικής μονάδας στη χώρα που, αφενός, θα απέβλεπε στην παραγωγή αγαθών προς κάλυψη των αναγκών της εσωτερικής έστω κατανάλωσης και την επαύξηση των εσόδων της πολιτείας, αφετέρου δε, στον περιορισμό της ανεργίας. Σήμερα και ένα μανταλάκι εάν χρειασθεί κάποιος, και αυτό θα είναι προϊόν εισαγωγικής προέλευσης. Με τα σημερινά δεδομένα και τους νομικούς περιορισμούς και τις υποχρεώσεις που επιβάλλονται στην επιχειρηματική δραστηριότητα, για να αποφασίσει κάποιος να ιδρύσει βιομηχανική ή βιοτεχνική επιχείρηση στην Ελλάδα, θα πρέπει να έχει αποφασίσει να αυτοκτονήσει. Σκεφθείτε ότι ακόμη και στη Δημητσάνα, την οποία επεσκέφθην προσφάτως, που άλλοτε ήτο το κέντρον της κτηνοτροφικής παραγωγής, το σύνολον σχεδόν των καταναλισκόμενων τυροκομικών προϊόντων είναι εισαγωγικής προέλευσης. Η ανεργία, η έλλειψη παραγωγής, η υστέρηση των κρατικών εσόδων και η απελπισία του εργατικού δυναμικού της χώρας δεν φαίνεται να απασχολούν τους αρμοδίους, οι οποίοι ονειρεύονται βοήθεια εκ του εξωτερικού, γιατί αυτό και μόνον τους βολεύει κομματικά ίνα πληρωθεί το ρηθέν «των οικιών υμών εμπιπραμένων ημείς άδομεν».

Τασος Νασοπουλος – Δικηγόρος παρ’ Α.Π. & ΣτΕ

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή