Το χάος ξέσπασε στα μισά της νύχτας. Οι κάτοικοι της Αματρίτσε ούρλιαζαν και άφηναν την τελευταία τους πνοή στα τέσσερα σημεία της κωμόπολης, ενός θερέτρου στην Κεντρική Ιταλία διάσημου για τα μακαρόνια με ντομάτα και μάγουλα χοιρινού.
Οι δείκτες του ρολογιού έδειχναν ακριβώς 3.36 όταν η σεισμική δόνηση 6,2 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ και μία αλληλουχία ισχυρών μετασεισμών, κάποιοι από τους οποίους εξίσου ισχυροί με τον κύριο σεισμό, μετέτρεψαν τη μικρή πόλη σε χαλάσματα που έθαψαν τους κατοίκους. Η Αματρίτσε λαβώθηκε περισσότερο από κάθε άλλη πόλη από τις σεισμικές δονήσεις, οι οποίες κατέστρεψαν και γειτονικές πόλεις προκαλώντας τον θάνατο (σ.σ.: ανακοίνωση των Αρχών, μεσημέρι Σαββάτου) τουλάχιστον 284 ανθρώπων και τον τραυματισμό άλλων 400, εκ των οποίων 40 βρίσκονται σε κρίσιμη κατάσταση. Οι αγνοούμενοι είναι δεκάδες.
«Η μισή πόλη δεν υπάρχει πια», δήλωσε χαρακτηριστικά ο δήμαρχος της Αματρίτσε Σέρτζιο Πιρότζι και η αλήθεια είναι ότι πιθανώς αυτή η εκτίμηση να είναι υπερβολικά αισιόδοξη. Στα μέσα της ημέρας η Αματρίτσε, μία ήσυχη ορεινή κωμόπολη, περίπου 164 χλμ. βορειοανατολικά της Ρώμης, είχε μετατραπεί σε πόλη «φάντασμα». Τα ασθενοφόρα κινούνταν σαν δαιμονισμένα στους γεμάτους στροφές δρόμους, που στην πραγματικότητα είχαν κλείσει λόγω της κυκλοφοριακής συμφόρησης αλλά και των χαλασμάτων, ενώ τα σωστικά συνεργεία κατέβαλλαν υπεράνθρωπες προσπάθειες να βρουν επιζώντες μετακινώντας ακόμη και με τα χέρια τα συντρίμμια των κατεστραμμένων σπιτιών. Είχαν φέρει μαζί και σκυλιά εντοπισμού για να βρουν τους νεκρούς και τους τραυματίες που παρέμεναν θαμμένοι κάτω από τόνους τσιμέντου και πέτρας. Η λεπτή λευκή σκόνη έκανε έναν τρελό χορό πάνω από τα χαλάσματα που έφθαναν σε ύψος ακόμη και ενάμισι μέτρου και οι επιζώντες, σε πολλές περιπτώσεις με τα μάγουλα υγρά από τα δάκρυα ή άλλοι φορώντας μόνο τις πιζάμες τους, περπατούσαν σαν χαμένοι στους δρόμους μη έχοντας ιδέα τι έπρεπε να κάνουν. Ενας πατέρας, κρατώντας στην αγκαλιά του το μικρό παιδί του, έσπρωχνε ένα σκονισμένο καροτσάκι φορτωμένο με πλαστικές σακούλες με ρούχα, ενώ λίγο πιο πέρα ένα κορίτσι έκλαιγε μιλώντας στο κινητό του τηλέφωνο. «Ολα χάθηκαν. Το μπαρ, το σπίτι, όλα», έλεγε στον άγνωστο συνομιλητή της.
Ο κύριος σεισμός και οι πολλοί μετασεισμοί έγιναν αισθητοί σε μεγάλη απόσταση ακόμα και μέχρι την Μπολόνια, τη Ρώμη και τη Νάπολη.
Οι Αρχές αμέσως δημιούργησαν καταυλισμούς για τους άστεγους σεισμόπληκτους και προσπαθώντας να καταμετρήσουν και τους τουρίστες, που συνήθως κάθε καλοκαίρι επισκέπτονται την περιοχή. Οπως επισημαίνει η Ιμακολάτα Ποστιλιόνε, επικεφαλής της μονάδας άμεσης αντίδρασης της Υπηρεσίας Πολιτικής Προστασίας της Ιταλίας, «ο αριθμός των αγνοουμένων παραμένει ακόμη άγνωστος».
Με περίπου δύο χιλιάδες μόνιμους κατοίκους, η Αματρίτσε είναι ένας τόπος όπου οι κάτοικοι γνωρίζονται μεταξύ τους. Πολλοί, όμως, διατηρούσαν και δεσμούς με τη Ρώμη, καθώς εργάζονταν εκεί κατά τη διάρκεια του χειμώνα σε εστιατόρια, μπαρ και ξενοδοχεία. «Αν έκλεινε κανείς τα εστιατόρια που έχουν στη Ρώμη οι κάτοικοι της Αματρίτσε, η πόλη θα έχανε τα μισά της φαγάδικα», λέει η Μαρία Πρασέντε Περίλι, που βρισκόταν στη Ρώμη και επισκεπτόταν την αδελφή της όταν χτύπησε ο Εγκέλαδος. Η γυναίκα γύρισε αμέσως στην Αματρίτσε, μόλις της τηλεφώνησε ο σύζυγός της και την ειδοποίησε για τον τρομερό σεισμό. Ο άνδρας της κατάφερε να επιβιώσει, αλλά οι αδελφές της και η ανιψιά της δεν στάθηκαν τυχερές. Το σπίτι της οικογένειας, άλλωστε, κατέρρευσε.
Για πολλούς κατοίκους που εργάζονταν στη Ρώμη ο Αύγουστος ήταν ο παραδοσιακός μήνας των διακοπών, κατά τον οποίο επέστρεφαν για χαλάρωση και καθαρό αέρα στη γενέτειρά τους.
Τα σωστικά συνεργεία αποτελούμενα από άνδρες της αστυνομίας και του στρατού αλλά και ομάδων πολιτικής προστασίας από ολόκληρη την Ιταλία καθώς και από γιατρούς και νοσοκόμους εξακολουθούσαν την προσπάθεια εντοπισμού επιζώντων στα χαλάσματα. «Αυτό είναι πολύ θετικό», λέει η νοσοκόμα Ρίζα Σινάνι από τη γειτονική πόλη του Ριέτι. «Δεν συμβαίνει το ίδιο σε όλες τις χώρες. Πρόκειται για μια ειλικρινή εκδήλωση ανθρωπιάς και καλής θέλησης».