Σήμερα αρχίζει η δημοπρασία τεσσάρων αδειών για τους τηλεοπτικούς σταθμούς, με ένα σόου τύπου Big Brother που έστησε ο υπουργός Επικρατείας Νίκος Παππάς. Ουδείς γνωρίζει γιατί οι άδειες είναι τέσσερις και όχι πέντε ή τρεις· δεν το κατάλαβαν ούτε οι υπουργοί της κυβέρνησης που κατά καιρούς μιλούσαν για πέντε άδειες, μέχρι να ξανακάτσει η μπίλια στον μυστηριώδη αριθμό τέσσερα.
Στην αρχή μάς είπαν ότι αυτές είναι οι τεχνολογικές δυνατότητες και γι’ αυτόν τον λόγο εμφάνισαν ένα προχειρογράφημα του Ινστιτούτου της Φλωρεντίας («Προπαρασκευαστική εμπειρογνωμοσύνη», τιτλοφορείται), το οποίο όμως αναφέρει ότι «οι τέσσερις εθνικοί πολυπλέκτες… θα μπορέσουν να μεταφέρουν 12 εθνικά προγράμματα HDTV με την τρέχουσα τεχνολογία και μέχρι 72 προγράμματα HDTV με μελλοντικές τεχνολογίες που έχουν ήδη προγραμματιστεί για διανομή». Τίθεται βεβαίως ένα ερώτημα. Πώς και με ποια διαδικασία επελέγη το Ινστιτούτο της Φλωρεντίας για αυτήν την «προπαρασκευαστική εμπειρογνωμοσύνη»; Δεν θα μπορούσε, για παράδειγμα, να επιλεγεί το MIT MediaLab του οποίου ο Ελληνας διευθυντής κ. Μιχάλης Μπλέτσας λέει ότι χωρούν 16 κανάλια; Τέλος πάντων και με δεδομένο το θρυλικό «ηθικό πλεονέκτημα» της Αριστεράς θα προσποιηθούμε πως δεν υπάρχει τίποτα ύποπτο πίσω από αυτήν την απευθείας ανάθεση.
Μετά μάς είπαν ότι, ασχέτως από τις τεχνολογικές δυνατότητες, τόσα κανάλια χωράει η αγορά. Εκαναν έναν λογαριασμό του τύπου «τρεις το λάδι, τρεις το ξίδι…», διαίρεσαν τη διαφημιστική δαπάνη με ένα αυθαίρετο νούμερο ετήσιων λειτουργικών εξόδων ενός καναλιού και βουαλά!… Ξαναβγήκε ο μαγικός αριθμός τέσσερα, τον οποίο είχε προαναγγείλει ο κ. Παππάς από τον Μάιο του 2015 στη Βουλή, χωρίς να υπάρχουν εμπειρογνωμοσύνες κ.λπ. Το πρώτο ερώτημα, με βάση αυτήν την προσέγγιση, είναι το εξής: Επρεπε να γίνει «προπαρασκευαστική εμπειρογνωμοσύνη» για να διαιρεθούν τα 200 εκατ. της διαφημιστικής δαπάνης με τα 50 εκατ. των λειτουργικών εξόδων; Δηλαδή, αν η εμπειρογνωμοσύνη κόστισε 20.000 ευρώ, όπως είπε ο κ. Παππάς στη Βουλή (8.3.2016), τότε πρέπει να μιλάμε για την πιο ακριβή αριθμητική πράξη στην παγκόσμια ιστορία.
Βεβαίως το αγαπημένο αφήγημα των απανταχού ΣΥΡΙΖΑίων είναι η διαπλοκή, αυτή που τους αναγκάζει να ξημεροβραδιάζονται στα κανάλια της για να την καταπολεμήσουν. Το ερώτημα εδώ για το υπαρκτό αυτό πρόβλημα είναι πώς καταπολεμάται καλύτερα η διαπλοκή; Με τη συγκέντρωση ισχύος σε τέσσερα μόνο επιχειρηματικά σχήματα ή με οκτώ ή δώδεκα; Η συγκέντρωση εκ των πραγμάτων ευνοεί όσους θέλουν «να κάνουν παιχνίδι», ακόμη κι αν αυτοί είναι προς το παρόν «η δική τους διαπλοκή». Πιστεύουν οι πτωχοί τω πνεύματι ότι με αντισυνταγματικές διαδικασίες (όπως είναι η ντε φάκτο κατάργηση Ανεξάρτητων Αρχών) θα χτίσουν τα δικά τους «οχυρά» στα media, ξεχνώντας ότι στο τέλος αυτό που μετράει είναι η αντιμετώπιση των πραγματικών προβλημάτων; Αν για τα κακώς κείμενα έκαναν τη μισή προσπάθεια από όση κάνουν τώρα για να επιβάλουν τη δική τους διαπλοκή στα ΜΜΕ –καταστρατηγώντας κάθε λέξη του Συντάγματος και κάθε κανόνα της λογικής– θα ζούσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.
Προς το παρόν ας χαρούμε τα εκκαθαριστικά του φουσκωμένου ΕΝΦΙΑ, ενός φόρου που κατά τον κ. Τσίπρα «είναι παράλογος κι εμείς θα τον καταργήσουμε»…