Σε μια δημοκρατική κοινωνία, αν έστω και ένα μέλος της αντιμετωπίζει πρόβλημα που άπτεται των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το ζήτημα είναι μείζονος σημασίας. Αν τα πρόσωπα που αντιμετωπίζουν τέτοιας τάξεως και χαρακτήρα πρόβλημα δεν είναι μόνο ένα, αλλά «τουλάχιστον εκατόν πενήντα χιλιάδες», ή και πολλαπλάσια, καθώς πρέπει να συνυπολογιστούν και οι οικογένειές τους, τότε περί ποιας σημασίας ζήτημα δικαιούμαστε να μιλάμε; Και περί ποιας κοινωνίας;
Ο υπουργός Παιδείας στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης τον περασμένο Οκτώβριο περιέγραψε την κρισιμότητα της κατάστασης: «Από τα πολλά και μεγάλα προβλήματα της εκπαίδευσης θέλω να προτάξω εκείνα της ειδικής αγωγής. Αφορούν τουλάχιστον εκατόν πενήντα χιλιάδες παιδιά. Θα δώσουμε ιδιαίτερη προσοχή και θα μεριμνήσουμε για την καθιέρωση ενός σύγχρονου συστήματος ειδικής αγωγής» (Νίκος Φίλης, 6 Οκτωβρίου 2015). Δέκα μήνες μετά ο απολογισμός ποιος είναι;
«Η ιδιαίτερη προσοχή και η μέριμνα» σε νομοθετικό επίπεδο εξαντλούνται σε ορισμένες τροπολογίες. Για ολοκληρωμένο νομοσχέδιο, καλά μελετημένο και με τη συνδρομή αρμόδιων φορέων, όπως θα έπρεπε «για την καθιέρωση ενός συστήματος», ούτε λόγος. Μία από αυτές τις τροπολογίες κατατέθηκε εκτός πλαισίου που θέτει ο Κανονισμός της Βουλής (γι’ αυτό χαρακτηρίστηκε και αυτή «εκπρόθεσμη») και ψηφίστηκε χθες. Οπως σημειώνεται στην αιτιολογική έκθεση της κυβέρνησης, μέσω αυτής ρυθμίζονται «επείγοντα θέματα ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης».
Να σημειωθεί, επιπροσθέτως, ότι η νέα τροπολογία δεν είναι ούτε καν «αυτόνομη». Μαζί ρυθμίζονται και άλλα θέματα (σαν μικρό πολυνομοσχέδιο). Τροποποιείται ο Οργανισμός του υπουργείου Παιδείας, επανακαθορίζονται οι όροι και οι προϋποθέσεις για την εισαγωγή αλλοδαπών-αλλογενών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, αντιμετωπίζονται θέματα δημοσίων ινστιτούτων επαγγελματικής κατάρτισης, ενώ επανακαθορίζεται και το πλαίσιο λειτουργίας των οργανώσεων γονέων. Τέτοιο ειδικό ενδιαφέρον.
Πικρό κερασάκι στη χαλασμένη κυβερνητική τούρτα; Οπως προκύπτει από την έκθεση αξιολόγησης συνεπειών των ρυθμίσεων, που συνοδεύει την τροπολογία, για την εφαρμογή της προβλέπεται πως πρέπει να εκδοθούν πέντε υπουργικές και δύο άλλες αποφάσεις «του οικείου περιφερειακού διευθυντή», έπειτα από εισηγήσεις λοιπών φορέων. Ποιος και πώς θα ελέγξει αν και πότε θα εκδοθούν αυτές οι αποφάσεις, οι απαραίτητες για την εφαρμογή των όσων προβλέπει η νέα εκπρόθεσμη νομοθετική και αποσπασματική νομοθετική παρέμβαση του υπουργείου Παιδείας;
«Η ειδική εκπαίδευση στο σύνολό της είναι παραμελημένη», έλεγε ο κ. Φίλης στις αρχές του καλοκαιριού στη Βουλή. Ιδού, λοιπόν, και μια δήλωση του σημερινού υπουργού Παιδείας με –δυστυχώς- διαχρονική ισχύ, αφού και ο ίδιος μεριμνά γι’ αυτό, και με την οποία μπορεί κάποιος να συμφωνήσει.