«Τη δημιουργία Γραφείου Πρωθυπουργού στην πόλη της Θεσσαλονίκης ανακοίνωσε ο Αλέξης Τσίπρας στους παραγωγικούς φορείς της Θεσσαλονίκης και της Βόρειας Ελλάδας, κατά τη διάρκεια συνάντησης που είχαν το μεσημέρι στο Μέγαρο Μαξίμου, ενόψει των εγκαινίων και της επίσκεψής του στην 81η Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης (ΔΕΘ), στις 10 και στις 11 Σεπτεμβρίου», διαβάζουμε στο κυβερνητικό Αθηναϊκό Πρακτορείο. Και το ερώτημα, μιας και πρόκειται για τα δικά μας λεφτά, είναι σε τι χρειάζεται ένα ακόμη γραφείο στη Θεσσαλονίκη, δεδομένου ότι υπάρχει υπουργείο Μακεδονίας – Θράκης, η υπουργός του οποίου είναι υφιστάμενή του.
Παλαιότερα βέβαια –και σε εποχές που «δανεικά για σκόρπισμα υπήρχαν»– είχαμε άλλους προβληματισμούς. Γράφαμε σε τούτη εδώ τη στήλη (29 Μαρτίου 2007), επί εποχής του κ. Κώστα Καραμανλή, ότι «το υπουργείο Μακεδονίας – Θράκης υπήρξε ένα αντίδωρο της κεντρικής κυβέρνησης στη Θεσσαλονίκη, ώστε η τελευταία να αισθάνεται συμπρωτεύουσα. Σήμερα δεν έχει κανέναν λόγο ύπαρξης και για να θυμηθούμε τις παλαιές προεκλογικές υποσχέσεις της κυβέρνησης περί “επανίδρυσης του κράτους” και για “το μικρό και ευέλικτο κυβερνητικό σχήμα” πρέπει να καταργηθεί». Τελικώς το ΥΜΑΘ παραμένει πληγή στον προϋπολογισμό (άλλη δουλειά δεν κάνει) αλλά θα αποκτήσουμε μία ακόμη δομή με γραμματείς και κομματικά στελέχη. Ετσι θα κάνει το κομμάτι του ο πρωθυπουργός στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης –τι άλλο να πει; θα σας δώσω 14η σύνταξη;– και επιπλέον θα βολευτούν κάποιοι από τους σερβιτόρους που συνωστίζονται στο Μαξίμου.
Δυστυχώς το «όπισθεν ολοταχώς» δεν αφορά μόνο την Παιδεία, όπως έγραφε στο χθεσινό πρωτοσέλιδό της η «Καθημερινή». Σε όλα πάει πίσω η χώρα. Eτσι χωρίς σχέδιο και προοπτική. Πολλοί εξ ημών γκρινιάζαμε ότι οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν περιέκοπταν τις άχρηστες κρατικές δομές όσο δραστικά απαιτούσε η κρίση· ότι είχαμε ένα κράτος χρεοκοπημένο και οι υπουργοί το μόνο που έκαναν ήταν να προστατεύουν τα κυβερνητικά βιλαέτια τους, συντηρώντας οργανισμούς και δομές που δεν είχαν λόγο ύπαρξης, πέρα από τη μισθοδοσία κάποιων ψηφοφόρων. Ε, ναι! Τη νοσταλγούμε εκείνη την εποχή διότι μάς ήρθαν τα χειρότερα.
Σε μια εποχή που όλοι οι Ελληνες στενάζουν κάτω από ένα απεχθές φορολογικό καθεστώς (όλοι οι Ελληνες: ακόμα και οι άνεργοι πληρώνουν ΦΠΑ 24%) για να συντηρηθεί η ιερή αγελάδα που μας χρεοκόπησε, έρχεται μια κυβέρνηση που όχι μόνο δεν καταργεί –έστω με βαριά καρδιά– κάποιες δομές αλλά φτιάχνει κι άλλες. Προσλαμβάνει διαγωνισθέντες του ΑΣΕΠ από το 1998 (!), εξαγγέλλει νέα αγροφυλακή, υπόσχεται γραφεία του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη κ.λπ. Και μετά κάποιος Γεωργίου του μέλλοντος θα κληθεί να εξηγήσει τον λογαριασμό ή και να βρεθεί κατηγορούμενος για τις εξαλλοσύνες άλλων.
Δεν γνωρίζουμε αν η κυβέρνηση πάει σε εκλογές και επιταχύνει τη ρουσφετολογική της δραστηριότητα. Το πιθανότερο είναι να τις κάνει επειδή οδηγείται και οδηγεί τη χώρα σε αδιέξοδα. Μέχρι τότε όμως δεν είναι ανάγκη να τινάξει τη μικρή μπάνκα που μας απέμεινε στον αέρα. Διότι είναι παλαιόθεν γνωστόν ότι φασούλι το φασούλι αδειάζει το σακούλι. Και το σακούλι των Ελλήνων φορολογουμένων έχει αδειάσει. Δεν έχει να συντηρήσει κι άλλα γκαρσόνια της εκάστοτε εξουσίας.