Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς έναν ευνοϊκότερο φορολογικό κώδικα για τις κατασκευαστικές εταιρείες στις ΗΠΑ από αυτόν που ισχύει σήμερα. Εν τούτοις, ο Ντόναλντ Τραμπ έχει επινοήσει έναν ακόμη πιο φιλικό κώδικα.
Εξαιτίας μεγάλων νομοθετικών κενών του υφιστάμενου φορολογικού κώδικα, η μεταχείριση των κατασκευαστικών εταιρειών είναι ήδη προνομιακή. Είναι, μάλιστα, πολύ πιθανό ο κ. Τραμπ να πληρώσει ελάχιστους φόρους, ίσως και καθόλου.
Ωστόσο, οι νέες προτάσεις του κ. Τραμπ δεν συντηρούν απλά τις υφιστάμενες φοροαπαλλαγές, αλλά προωθούν περισσότερες για τους κατασκευαστές του κλάδου ακινήτων όπως είναι ο κ. Τραμπ. Ηδη το κόστος για το αμερικανικό Δημόσιο υπερβαίνει το ένα τρισ. δολάρια σε βάθος δεκαετίας.
Επιπροσθέτως, οι συγκεκριμένες προτάσεις του κ. Τραμπ δεν συνυπολογίζονται στα ευρύτερα σχέδια για τη φορολογική πολιτική της χώρας που έχει παρουσιάσει ως υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών για την προεδρία των ΗΠΑ και τα οποία, επίσης, υπόσχονται μεγάλες φοροαπαλλαγές στα υψηλά εισοδήματα. Αρα, πολλές κατασκευαστικές εταιρείες θα αποκομίσουν και πρόσθετες φοροαπαλλαγές από την κατηγορία των υψηλών εισοδημάτων.
Συντηρητικά μέλη των Ρεπουμπλικανών έχουν απορρίψει τις προτάσεις του κ. Τραμπ για τον κλάδο των ακινήτων.
«Εάν θέλει κανείς να δημιουργήσει τη συνταγή ενός καταχρηστικού φορολογικού καταφυγίου, δεν έχει παρά να “μαγειρέψει” τις προτάσεις αυτές για ένα 15λεπτο», σχολιάζει ο Ντάγκλας Χολτζ-Ικιν, πρώην διευθυντής στο Γραφείο Προϋπολογισμού του Κογκρέσου (CBO) και νυν πρόεδρος στο Αμερικανικό Φόρουμ Δράσης (American Action Forum), μια μη κυβερνητική οργάνωση που κλίνει προς τη συντηρητική παράταξη. «Δίνει ένα απίστευτο πλεονέκτημα στα επιχειρηματικά συμφέροντα του κλάδου στέγασης και εμπορικών ακινήτων», προσθέτει ο ίδιος.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα πλεονάζοντα κέρδη. Οι επενδυτές ιδιωτικών επενδυτικών κεφαλαίων (private equity), διαχειριστές κεφαλαίων αντιστάθμισης κινδύνου (hedge funds ) και συνεταίροι στα ακίνητα έχουν τη δυνατότητα να μετατρέπουν τα εισοδήματα (από τα πλεονάζοντα κέρδη) σε κεφαλαιακά κέρδη, τα οποία επιβαρύνονται με αρκετά χαμηλότερο συντελεστή.
Εύποροι διαχειριστές σε κεφάλαια αντιστάθμισης κινδύνου και σε ιδιωτικά επενδυτικά κεφάλαια –όπως ο Μιτ Ρόμνεϊ, πρώην υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών– έχουν δεχθεί σκληρή κριτική, διότι έχουν εκμεταλλευθεί το φορολογικό παραθυράκι, γνωστό στις ΗΠΑ ως carried interest. Βέβαια, αυτή ήταν κοινή πρακτική στον κατασκευαστικό κλάδο, πολύ πριν την αξιοποιήσουν οι διαχειριστές αντιστάθμισης κινδύνου.
Στις 7 Αυγούστου, ο κ. Τραμπ προανήγγειλε πως θα καταργήσει αυτή τη φοροελάφρυνση εάν κερδίσει τις εκλογές. «Θα καταργήσουμε αυτό το μέσο και οποιοδήποτε άλλο που ευνοεί τους επενδυτές της Wall Street και τους επιχειρηματίες αλλά είναι άδικο για τους Αμερικανούς εργάτες».
Εν τούτοις, οι επενδυτές ακινήτων, συνδαιτυμόνες του κ. Τραμπ και οι παράγοντες της Wall Street δεν χρειάζεται να ανησυχούν καθόλου. Ο κ. Τραμπ προτείνει νέο συντελεστή 15% για όλα τα έσοδα των επιχειρήσεων που είναι χαμηλότερος του 20% που ισχύει σήμερα για τη φορολόγηση κερδών από την πώληση περιουσιακών στοιχείων. Ο συντελεστής του 20% είναι, επιπροσθέτως, πολύ χαμηλότερος από το ποσοστό φορολόγησης του 40% που ισχύει για την πλειοψηφία των πολιτών στη χώρα. Ο νέος και χαμηλότερος φορολογικός συντελεστής του 15% θα ισχύει και για τις εταιρείες περιορισμένης ευθύνης ή άλλες παρεμφερείς εταιρικές οντότητες που σήμερα δεν επιβαρύνονται με κανέναν φόρο. Χαρακτηρίζονται ως «μεσάζοντες», καθώς φορολογούνται απευθείας οι ιδιοκτήτες τους. Το Ιδρυμα Φορολογίας (Tax Foundation), το οποίο κλίνει προς την παράταξη των Συντηρητικών, υπολογίζει πως αυτές οι εταιρείες αναλογούν στο 60% όλων των επιχειρηματικών εσόδων. Ο κ. Τραμπ έχει 564 διαφορετικές εταιρικές οντότητες στις οικονομικές καταστάσεις του, κυρίως εταιρείες περιορισμένης ευθύνες και συνεταιρισμούς. Η πρότασή του αναλογεί σε μεγάλη μείωση της φορολογίας ακόμη και σ’ ό,τι αφορά εκείνους που φορολογούνται, θεωρητικά, για πλεονάζοντα κέρδη. Σύμφωνα με υπολογισμούς του Tax Foundation, οι προτάσεις του κ. Τραμπ μπορεί να κοστίσουν στο αμερικανικό Δημόσιο πάνω από 10 τρισ. δολάρια σε μειωμένα φορολογικά έσοδα για την επόμενη δεκαετία.