Η έκδοση του υπ’ αριθ. 1331/2016 βουλεύματος του Αρείου Πάγου (Α.Π.) που αναίρεσε το απαλλακτικό βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών, για τον πρώην πρόεδρο κ. Γεωργίου και δύο στελέχη της ΕΛΣΤΑΤ, πυροδότησε ιαχές θριάμβου από κάποιους (σαν να είχε ήδη κριθεί το ψευδές του ποσοστού 15,4%, ως ελλείμματος έτους 2009 ή/και η ενοχή των κατηγορουμένων), αλλά και διαμαρτυρίες, για δήθεν προσπάθεια επηρεασμού της Δικαιοσύνης, μέσω δημόσιων σχολιασμών που ακολούθησαν. Ομως:
1. Είναι ψευδές το διαδιδόμενο, ότι ο Α.Π. παρέπεμψε δήθεν τον κ. Γεωργίου για κακούργημα. Ο Α.Π. ανέπεμψε την υπόθεση στο Συμβούλιο Εφετών προκειμένου να ερευνηθεί, αν μπορεί να «σταθεί» η κατηγορία της κακουργηματικής ψευδούς βεβαιώσεως υπό κάποια νέα προϋπόθεση (βλ. κατωτέρω υπό 4).
2. Είναι φανερό ότι όσοι θριαμβολογούν, είτε δεν έχουν διαβάσει τα δύο βουλεύματα (Εφετών και Α.Π.), είτε ακόμη και αν τα έχουν διαβάσει, δεν τα έχουν καταλάβει. Συγχέουν το περιεχόμενο της αιτήσεως αναιρέσεως, που άσκησε η Εισαγγελία, προς το περιεχόμενο του ίδιου του βουλεύματος. Οσοι θριαμβολογούν για τη δήθεν παραπομπή, οικειοποιούνται μόνον το περιεχόμενο της εισαγγελικής αίτησης, το οποίον είναι επίσης αμφίβολο αν εκτιμούν ορθά.
3. Το ακριβές είναι ότι:
• Το Συμβούλιο του Α.Π. πουθενά δεν δέχεται την ύπαρξη ζημίας του Δημοσίου, ούτε προσδιορίζει κάποιο ύψος της!
• Σε αντίθεση με την αίτηση αναιρέσεως της Εισαγγελίας, η οποία έλαβε εμμέσως θέση επί της ουσίας της κατηγορίας (και της φερομένης ζημίας), το Συμβούλιο του Α.Π. απέφυγε να λάβει (ούτε έμμεσα) θέση.
4. Το Συμβούλιο Εφετών είχε κρίνει ότι δεν συντρέχει ψευδής βεβαίωση, εκτός των άλλων (μη χρήση ψευδών στατιστικών στοιχείων από τους κατηγορουμένους (!), έλλειψη ζημίας του Δημοσίου (!)) και επειδή θεώρησε ότι η ανάδειξη του ποσοστού του ελλείμματος σε 15,4% του ΑΕΠ αποτελούσε εκτιμητική κρίση και όχι βεβαίωση γεγονότος.
Το Συμβούλιο του Α.Π., αντιθέτως, έκρινε ότι η αναφορά του ποσοστού του δημοσίου ελλείμματος σε 15,4% επί του ΑΕΠ αποτελεί βεβαίωση γεγονότος και όρισε να ερευνηθεί από το Συμβούλιο Εφετών κατά πόσον το 15,4%, ως γεγονός πλέον και όχι ως εκτιμητική κρίση, βεβαιώθηκε κατ’ εφαρμογήν ή μη των κανόνων του Ευρωπαϊκού Δικαίου. Αυτά και μόνον αυτά είπε ο Α.Π.!
5. Είναι ανακριβές το λεγόμενο ότι η υπόθεση εκκρεμεί μόνον ενώπιον της ελληνικής (ποινικής) Δικαιοσύνης. Εκκρεμεί, κατά μείζονα λόγο, ενώπιον της ελληνικής Διοίκησης!
Η επίδικη βεβαίωση της ΕΛΣΤΑΤ αλλά και η συμπερίληψη των 17 νομικών προσώπων στο μητρώο φορέων Γενικής Κυβέρνησης αποτελούν διοικητικές πράξεις, οι οποίες εφόσον δεν έχουν ανακληθεί από τη Διοίκηση, ή δεν έχουν ακυρωθεί με απόφαση της μόνης αρμόδιας διοικητικής Δικαιοσύνης, εξακολουθούν να ισχύουν. Η ελληνική Διοίκηση, όμως, όχι μόνον δεν τις έχει ανακαλέσει, αλλά μέχρι σήμερα εξακολουθεί αδιάλειπτα να τις εφαρμόζει (βλ. Εισηγητικές Εκθέσεις Προϋπολογισμών των ετών 2012 [15,8%] και 2013 [15,6%] ως και Προσχέδιο Προϋπολογισμού 2016 [15,2%], προβαίνοντας, έτσι, τουλάχιστον σε χρήση των βεβαιώσεων αυτών, τις οποίες η Εισαγγελία διώκει ως ψευδείς βεβαιώσεις, πράγμα που θα όφειλε να έχει ήδη οδηγήσει τη Διοίκηση σε ανάκλησή τους!
Συνεπώς είτε η Διοίκηση πιστεύει στο αληθές της επίδικης βεβαίωσης (και γι’ αυτό δεν την ανακαλεί), οπότε πρέπει να σπεύσει και να καταθέσει σχετικώς στην Ποινική Δικαιοσύνη (και να μη υποδεικνύει κάτι τέτοιο στην Κομισιόν, ως όψιμος Πόντιος Πιλάτος), είτε η Εισαγγελία οφείλει να προκαλέσει την ποινική δίωξη εκείνων που κάνουν έκτοτε ευθέως χρήση και βεβαιώνουν ότι το ποσοστό του δημοσίου ελλείμματος του έτους 2009 υπερέβαινε το 15%, για εξίσου κακουργηματική χρήση ψευδούς βεβαίωσης!
6. Με βάση τα παραπάνω, είναι ανακριβές ότι η Κομισιόν παρεμβαίνει στο έργο της ελληνικής Δικαιοσύνης. Η Κομισιόν, έχοντας έννομο συμφέρον για την ορθή ερμηνεία και εφαρμογή του Ευρωπαϊκού Δικαίου, απευθύνεται στην ελληνική Διοίκηση (και όχι στην ελληνική Δικαιοσύνη!) και ουσιαστικώς την ερωτά: «Δεν είναι ψευδές ότι παραποιήθηκαν τα στοιχεία στο διάστημα 2010 – 2015; Αν δεν έχει γίνει παραποίηση, τότε δήλωσέ το δημοσίως!». «Αν πάλι θεωρείς ότι τα στοιχεία παραποιήθηκαν, τότε ανακάλεσε τις ψευδείς βεβαιώσεις και παύσε να αναφέρεσαι σ’ αυτές ή να τις επαναλαμβάνεις», συμπληρώνω εγώ ο γράφων. Ή αλλιώς: «Ανακαλείς τις βεβαιώσεις, που έχεις εκδώσει και τις οποίες επαναλαμβάνεις ως προς το ύψος του ελλείμματος του έτους 2009; Ναι ή όχι; Αν όχι, τότε τις θεωρείς αληθείς, οπότε σε καλώ να το δηλώσεις δημοσία!».
Συμπέρασμα: Η ελληνική Διοίκηση (ΕΛΣΤΑΤ και υπουργείο Οικονομικών) έχει νομική υποχρέωση, ανεξάρτητα από την πορεία της ποινικής διαδικασίας, να λάβει εδώ και τώρα ευθεία θέση κατά πόσον θεωρεί ότι παραβιάστηκε το Ευρωπαϊκό Δίκαιο κατά τη σύνταξη της επίδικης βεβαίωσης ή όχι. Και αν μεν θεωρεί ότι τούτο παραβιάσθηκε, οφείλει να ανακαλέσει τη βεβαίωση και κάθε περαιτέρω πράξη που εδράσθηκε σ’ αυτήν. Αν όχι, οφείλει να σπεύσει να υποβάλει τις απόψεις της (η ελληνική Διοίκηση και όχι η Κομισιόν!) στην ποινική Δικαιοσύνη. Διαφορετικά –κάνοντας δηλ. «το κορόιδο»– αφενός μεν τα στελέχη της θα όφειλαν να είναι ήδη κατηγορούμενοι για χρήση ψευδούς βεβαιώσεως, αφετέρου δεν κινδυνεύουν να βρεθούν κατηγορούμενοι για απιστία περί την υπηρεσία, αφού κατά την Εισαγγελία του Α.Π. υπάρχει απαίτηση του Δημοσίου κατά της Ε.Ε. ύψους 210 δισ. ευρώ, την οποία όφειλαν ήδη να έχουν διεκδικήσει!
*Ο κ. Παναγιώτης Βασιλακόπουλος είναι δικηγόρος Δ.Ν.