Καθώς πλησιάζουν τα εγκαίνια της ΔΕΘ, που για άλλη μία φορά θα τροφοδοτήσουν τον δημόσιο πολιτικό διάλογο –παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες του δήμαρχου Θεσσαλονίκης Γ. Μπουτάρη να «αποπολιτικοποιήσει» την Εκθεση–, η κυβέρνηση κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να εμφανισθεί ότι διατηρεί την υπεροχή στην πολιτική σκηνή. Σε επίπεδο επικοινωνιακής πολιτικής τουλάχιστον, όπου πραγματικά διακρίνεται, γιατί επί της ουσίας άλλες είναι οι παράμετροι (όπως οι συντάξεις και γενικά η τσέπη) που διαμορφώνουν τις διαθέσεις της κοινής γνώμης. Και όχι ασφαλώς η δημιουργία… γραφείου πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη.
Ενόψει της ΔΕΘ λοιπόν, ο Αλ. Τσίπρας φρόντισε να κόψει μια σειρά από κορδέλες σε έργα, ασχέτως αν είχαν αρχίσει πριν αναλάβει την κυβέρνηση της χώρας, αν βρίσκονται σε εξέλιξη ή αν μπορούν να λειτουργήσουν επαρκώς, αρχίζοντας από το νοσοκομείο της Σαντορίνης, συνεχίζοντας με την επιμήκυνση του διαδρόμου στο αεροδρόμιο της Πάρου και προχθές σε τμήμα της Ολυμπίας Οδού (Κόρινθος – Πάτρα).
Παράλληλα, έστησε το γνωστό σκηνικό της χορήγησης τηλεοπτικών αδειών και η αλήθεια είναι ότι πέτυχε τους στόχους του: να προκαλέσει αμηχανία στην αντιπολίτευση, να δώσει την αίσθηση ότι βάζει τάξη στο τηλεοπτικό πεδίο και ταυτόχρονα αναγκάζει τους μεγαλόσχημους να πληρώσουν αδρά (είναι αλήθεια ότι τα 246 εκατ. ευρώ που θα πληρώσουν συνολικά οι παλαιοί και νέοι ιδιοκτήτες καναλιών ξεπέρασαν τις προσδοκίες), να αλλάξει την ατζέντα βραχυπρόθεσμα, αφού η ολοκλήρωση του διαγωνισμού συνέπεσε με την εμφάνιση των περικοπών των επικουρικών συντάξεων.
Μέσα στον ορυμαγδό του συγκεκριμένου διαγωνισμού, «έκρυψε» επίσης τη στροφή στο θέμα της ΕΛΣΤΑΤ, με τον υπουργό αναπληρωτή Γ. Χουλιαράκη να δηλώνει στη Βουλή ότι η κυβέρνηση εμπιστεύεται πλήρως τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ και τη Eurostat, πάνω στα οποία διαμορφώθηκε η συμφωνία του τρίτου μνημονίου και βεβαίως σέβεται την ανεξαρτησία της! Προφανώς αυτό έγινε ύστερα από πίεση των δανειστών, αλλά είναι σίγουρο ότι θα υπάρξει και συνέχεια σχετικά με τη δίκη του Ανδ. Γεωργίου. Από την άλλη πλευρά και στο πλαίσιο της διαμόρφωσης του σκηνικού της ΔΕΘ, ο πρωθυπουργός έσπευσε να δηλώσει ότι τα χρήματα που θα πάρει το κράτος από τους «καναλάρχες» θα διατεθούν όλα για την ανακούφιση των «ευπαθών» ομάδων, ενώ παράλληλα δεν εγκαταλείπει την προσπάθειά του να πείσει ότι η χώρα έχει μπει σε τροχιά ανάπτυξης, αν και όλοι οι δείκτες το διαψεύδουν.
Εγιναν και άλλα «αξιοσημείωτα» τις τελευταίες εβδομάδες και μέρες. Ενα από αυτά είναι η διπλή γλώσσα που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση για «τους μέσα» και «τους έξω». Ο Γ. Χουλιαράκης είπε πάλι, για παράδειγμα, ότι για να επιτευχθεί ανάπτυξη 2%, πρέπει να υπάρξουν ιδιωτικές επενδύσεις από το εξωτερικό. Σε πρώτη ανάγνωση η δήλωσή του απευθυνόταν προς τους υπουργούς που με τις δηλώσεις και τη συμπεριφορά τους αποθαρρύνουν τις επενδύσεις, αλλά υπάρχει και δεύτερη ανάγνωση. Το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα που καταρτίζει η κυβέρνηση έχει στόχο ανάπτυξη 3,5% στο διάστημα 2018-2020, όπως επιμένουν οι δανειστές, άρα σκληρά μέτρα. Σκληρά μέτρα που προσπαθεί ήδη να τα απαλύνει με πολιτικές στην εκπαίδευση και στη διοίκηση προς όφελος συντεχνιακών ομάδων, αδιαφορώντας αν αυτές οδήγησαν στην κατάρρευση της χώρας.
Αν προκύπτει κάποιο συμπέρασμα από τα παραπάνω, είναι ότι ο Αλ. Τσίπρας παραμένει κυρίαρχος στην επικοινωνιακή πολιτική και η κυβέρνησή του θριαμβεύει στην προπαγάνδα, είτε δημιουργώντας ψευδογεγονότα είτε χρησιμοποιώντας τη διγλωσσία ή με ενέργειες και δηλώσεις πουν θυμίζουν πυροτεχνήματα. Αυτά ίσως βοηθούν για την παράταση της παραμονής στην εξουσία. Είναι αμφίβολο όμως αν θα βοηθήσουν όταν έλθει η ώρα της κάλπης. Τότε ο μέσος πολίτης θα μετρήσει τα ευρώ που έχει στα χέρια του.