Οπισθεν ολοταχώς και παντού…

Οπισθεν ολοταχώς και παντού…

2' 33" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ε​​ίναι ορθή η εκτίμηση ότι η ουσιαστική κατάργηση των Συμβουλίων Ιδρυμάτων των ΑΕΙ από την κυβέρνηση έχει στόχο την ικανοποίηση των ορέξεων όσων επί χρόνια λυμαίνονται πανεπιστήμια και ΤΕΙ· συνδικαλιστές, φοιτητοπατέρες, ημέτεροι καθηγητές κ.ά. Ως γνωστόν, όσοι σιτίζονται σε βάλτους δεν θέλουν ξενόφερτους στα πόδια τους, ειδικά αν οι τελευταίοι έχουν ύποπτες ιδέες περί «αριστείας», «αξιολόγησης», «αξιοκρατίας» κι άλλα τέτοια καπιταλιστικά. Πώς αλλιώς θα μπορούσε ο υπουργός Παιδείας, κ. Νίκος Φίλης, να υλοποιήσει τη «μουλωχτή ρύθμιση» για να ενταχθούν σε προσωποπαγείς θέσεις μελών ΔΕΠ (δηλαδή, χωρίς ανοιχτή πρόσκληση προς κάθε ενδιαφερόμενο, που έχει τα ακαδημαϊκά προσόντα για τη θέση) άτομα που κατέχουν σήμερα θέση επιστημονικού, ερευνητικού και διδακτικού προσωπικού σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ;

Γενικώς, πάντως, τα στελέχη των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ απεχθάνονται τις ανεξάρτητες από την κυβέρνηση –και κατά συνέπεια από τον κομματικό τους μηχανισμό– δομές. Είδαμε στις μέρες της την ντε φάκτο κατάργηση των Ανεξάρτητων Αρχών, την αντισυνταγματική δημοπράτηση των αδειών για τα κανάλια κ.λπ. Κάποιοι –ίσως ρομαντικοί– πιστεύουν ότι αυτό έχει να κάνει με τη σταλινική παιδεία όσων απαρτίζουν σήμερα τον ΣΥΡΙΖΑ και συνεπώς είναι υπέρ του μεγάλου και συγκεντρωτικού κράτους· υπάρχουν και κάποιοι, ακόμη πιο ανόητοι, που πιστεύουν ότι η δεξιολαϊκιστική απόφυση της κυβέρνησης έχει κάποια θεωρία για τα πράγματα κι αυτή είναι η κρατικοκεντρική. Ανοησίες. Το κυβερνητικό σύμπηγμα δεν έχει τέτοιες ευαισθησίες. Να βολέψει κόσμο ήρθε, και κάθε μηχανισμός ελέγχου και ισορροπιών της Πολιτείας είναι εμπόδιο. Πρέπει να φύγει από τη μέση, είτε με το καλό, είτε με νομοθετική ρύθμιση. Πώς το είχε πει ο πολλά βαρύς υπουργός Υγείας, κ. Παύλος Πολάκης; «Θεωρώ αδιανόητο κεντρικές επιλογές της κυβέρνησης… να βρίσκονται υπό την αίρεση ή την ακύρωση κάποιου δικαστικού λειτουργού». Τόσο καλά…

Αυτό όμως που δεν κατανοούν οι παροικούντες τον ΣΥΡΙΖΑ, όσοι τέλος πάντων έχουν καλές προθέσεις, είναι πως η κατάργηση των δομών ελέγχου και ισορροπίας των εξουσιών αυξάνει τις πιθανότητες διαφθοράς και ανοίγει τον λάκκο του κόμματός τους. Διότι μπορεί την πρώτη φορά η κατάργηση των ανεξάρτητων δομών να ευνοεί το κόμμα τους –και όποιον «σοσιαλισμό» έχουν στο κεφάλι τους– αλλά τη δεύτερη φορά ευνοεί τους κομματάρχες. Πώς ήταν ο διάλογος στην ταινία «Υπάρχει και φιλότιμο» του Αλέκου Σακελλάριου; «Και πώς ζεις εσύ, ρε Γκρούεζα, τι δουλειά κάνεις;», ρωτούσε ο Μαυρογυαλούρος τον κομματάρχη του.

«Μα εγώ είμαι του κόμματος, κύριε υπουργέ». Και ο Γκρούεζας –όπως έδειξε η ταινία– ήταν μέγας αγωνιστής του κόμματος. Η αποκέντρωση της κεντρικής εξουσίας υπήρξε στην Ελλάδα μια δύσκολη υπόθεση, επειδή πολλά κατεστημένα συμφέροντα βολεύονταν με τον υπουργό που τα κάνει όλα και συμφέρει. Προχώρησε λειψή, με καθυστερήσεις και μόνο σε κάποιους τομείς. Στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, για παράδειγμα, δόθηκαν αρμοδιότητες, αλλά το κεντρικό κράτος κρατά τη χρηματοδότησή της, ενώ θα μπορούσε να δώσει τον ΕΝΦΙΑ για να υπάρχει άμεση λογοδοσία. Στα ΑΕΙ πήγε να γίνει ένα μεγάλο βήμα με τον νόμο Διαμαντοπούλου το 2011, αλλά από το 2012 ξεκίνησε το ξήλωμά του. Τελικώς, ήρθε η Πρώτη Φορά για να κάνει ό,τι και οι προηγούμενες, αλλά χωρίς να τηρεί ούτε προσχήματα. Κι έτσι, τα λίγα βήματα που έγιναν –ομολογουμένως με χιλιάδες προβλήματα– κατά το παρελθόν ξηλώνονται. Οπισθεν ολοταχώς, λοιπόν, και γενικώς. Σε κάθε τομέα της κρατικής διαχείρισης…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή