Η συζήτηση του νομοσχεδίου για την «ελληνόγλωσση εκπαίδευση» με τις… «άλλες διατάξεις» –κυρίως για τα ιδιωτικά σχολεία– που την επισκίασαν, διέλυσε τις αμφιβολίες και των πλέον δύσπιστων για το τι πιστεύει και σκοπεύει να κάνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στον χώρο της Παιδείας. Πρόκειται για συντονισμένη εκστρατεία οπισθοδρόμησης του εκπαιδευτικού συστήματος στη δεκαετία του ’80. Ισως γιατί αυτοί που σήμερα κυβερνούν τη χώρα, φαντασιακά ζουν ακόμη σε εκείνα τα χρόνια. Ζουν ακόμη με τις ψευδαισθήσεις της νεότητάς τους, μη αντιλαμβανόμενοι τα άλματα που έχει κάνει ο κόσμος. Τρέφουν φρούδες ελπίδες ότι, εφόσον το επιθυμούν, μπορούν να γυρίσουν τους δείχτες του ρολογιού πίσω, μη συναισθανόμενοι τις τραγικές συνέπειες των ενεργειών τους για τη χώρα, την εκπαίδευση, τους νέους μας. Είναι φανερό, εντούτοις, πως στις αποφάσεις του υπ. Παιδείας δεν προτάσσονται μόνον οι ιδεοληπτικές εμμονές, εγγενείς ενός περιθωριακού χώρου που γιγαντώθηκε εν μέσω κρίσης, πουλώντας φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Ενα, εξίσου, ισχυρό κριτήριο της «πρώτης φοράς αριστερά» είναι η απροκάλυπτη ψηφοθηρία. Καθώς είναι φανερό ότι χάνει από παντού «κοψοχέρηδες» ψηφοφόρους, η κυβέρνηση ψαρεύει ό,τι μπορεί ανάμεσα σε ένα ευμενές προς αυτήν ακροατήριο. Συνδικαλιστές, φοιτητοπατέρες, αιώνιοι φοιτητές είναι μια δεξαμενή που το υπ. Παιδείας φροντίζει να ικανοποιήσει με κάθε κόστος, ακόμη και με την απαξίωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Την ίδια ώρα, όμως, που άνοιγε παράθυρο για να εισέλθουν στα ΑΕΙ οι… ξεχασιάρηδες να εγγραφούν φοιτητές, άνοιγε και η πόρτα εξόδου για δεκάδες διακεκριμένους Ελληνες και ξένους επιστήμονες που διαπρέπουν στο εξωτερικό και δέχθηκαν να συμμετέχουν στα Συμβούλια Ιδρυμάτων. Ενας ελπιδοφόρος θεσμός για την αναβάθμιση και εξωστρέφεια της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης αφέθηκε εσκεμμένα να μαραζώσει και να σβήσει από τους εραστές της μιζέριας και τους εχθρούς της αριστείας. Σε αυτό το νομοσχέδιο των δεκάδων τροπολογιών, που έπεφταν σαν το χαλάζι, η πλέον αναχρονιστική ρύθμιση ήταν εκείνη για την ιδιωτική εκπαίδευση. Ουσιαστικά ακυρώνει τα δύο πλεονεκτήματα της ιδιωτικής εκπαίδευσης: τη δυνατότητα επιλογής και αξιοκρατικής αντιμετώπισης του εκπαιδευτικού προσωπικού και τις δυνατότητες διαφοροποίησης στο εφαρμοζόμενο εκπαιδευτικό πρόγραμμα.
Εδώ η κυβέρνηση θεωρεί ότι υψώνει την «κόκκινη σημαία» για να χτυπήσει τον δήθεν ταξικό αντίπαλο, δηλαδή τις δεκάδες χιλιάδες οικογένειες της μεσαίας τάξης, που σφίγγοντας το ζωνάρι, επιλέγουν να στείλουν τα παιδιά τους στα ιδιωτικά σχολεία, προσβλέποντας σε κάτι καλύτερο για τη μόρφωσή τους. Αυτό πια δεν είναι απλή ιδεοληψία, αλλά μικρόψυχος φανατισμός. Ο ίδιος που γεννά διχασμό και ολοκληρωτισμό.
Είναι φανερό ότι στους σχεδιασμούς του υπ. Παιδείας δεν υπάρχει καμία πρόθεση αναβάθμισης του δημόσιου σχολείου. Το να επικαλείται ο αρμόδιος υπουργός τη μείωση των ωρών διδασκαλίας στα σχολεία –που στοχεύει στην εξοικονόμηση εκπαιδευτικών– ως έργο αναβάθμισης, καταντά φαιδρότητα. Στην ουσία, το μόνο που επιχειρεί είναι να εξομοιώσει όλα τα σχολεία προς τα κάτω. Είναι πράγματι πρωτόγνωρο να πάσχει μια κυβέρνηση από τόσο βαριάς μορφής «καρανίκεια» αλλεργία προς κάθε αξιολόγηση. Εξ αυτής της ασθενείας προφανώς δεν εφαρμόζει την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού συστήματος και των εκπαιδευτικών. Αυτή η αξιολόγηση άλλωστε, ισχύοντας και για τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς, θα έλυνε τα οποιαδήποτε θέματα καταχρηστικότητας σε τυχόν απολύσεις κάποιων που δεν ανταποκρίνονται στα καθήκοντά τους. Είναι βέβαιο ότι σύντομα θα έχουμε και νέα χτυπήματα από το υπ. Παιδείας. Αλλωστε, για τους κρατούντες, ο χώρος της εκπαίδευσης ενδείκνυται σε πειραματισμούς. Ας είναι καλά το κεφάλι του… κασίδη. Εχουμε ήδη προϊδεασθεί με τις διαρροές για «ελεύθερη πρόσβαση» στα ΑΕΙ και σε όσους δεν έπιασαν το δυσθεώρητο 1,5 στις πανελλαδικές! Αναμένουμε… Το μόνο, ωστόσο, ελπιδοφόρο είναι ότι το έργο της αποδόμησης θα μείνει ημιτελές, καθώς οι δράστες θα αποσυρθούν από το πολιτικό προσκήνιο. Τα ψέματα έχουν κοντά ποδάρια και δεν μπορείς να κοροϊδεύεις έναν λαό για πολύ καιρό.
*Ο κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι υπεύθυνος του Τομέα Παιδείας και Θρησκευμάτων της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτής Λαρίσης.