Σταύρος για πρόεδρος

4' 8" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ποτέ δεν είχα τύψεις για όσες φορές κατέφυγα στο είδος της ψυχαγωγίας που λέγεται αγγλιστί «escapism» και, γι’ αυτό, σήμερα θα σκύψω επάνω από την Κεντροαριστερά. Εκεί, ίσως το έχετε πληροφορηθεί, κάνουν αυτό που γνωρίζουν καλύτερα: τσακώνονται μεταξύ τους, για λόγους που ουδείς τρίτος μπορεί να καταλάβει, αν αρκεστεί στις δημόσιες δηλώσεις τους. Αυτό και μόνον θα ήταν αρκετό ως απόδειξη του ότι η Κεντροαριστερά δεν έχει λόγο ύπαρξης υπό τις σημερινές συνθήκες. Προσωρινά όμως η απόδειξη αίρεται, διότι προέχει το «escapism».

Πάρτε το παράδειγμα της τελευταίας διαφωνίας τους που έγινε είδηση. Κάποια δημοσιεύματα, που υποτίθεται ότι απηχούν τις απόψεις της προέδρου Φώφης της Πασοκάρας, φέρουν την εκλογή από τη βάση του αρχηγού του νέου σχήματος να διεξάγεται εντός του φθινοπώρου. Σε αυτά, ο Σταύρος αντέδρασε με μια στομφώδη και νευρική δήλωση περί τελεσιγράφων, τα οποία απάδουν από φιλελεύθερους και σοσιαλδημοκράτες. Το ότι μπερδεύει τους φιλελεύθερους με τους σοσιαλδημοκράτες είναι προφανώς λάθος, διότι στην τρέχουσα συγκυρία η χώρα χρειάζεται περισσότερο φιλελευθερισμό και λιγότερο σοσιαλισμό, επομένως δυσκολεύομαι να δω πώς μπορεί να συμφωνηθεί παρόμοια συμπόρευση. (Εκτός αν οι φιλελεύθεροι δεν είναι φιλελεύθεροι ούτε και σοσιαλιστές οι σοσιαλιστές…) Αλλά ας μην επιμείνουμε περισσότερο, διότι στο κάτω κάτω ο Σταύρος το είπε, συγχωρείται πάντα.

Ο στόμφος και τα νεύρα του όμως δικαιολογούνται, διότι πίσω από τη διαφωνία κρύβεται ένα ζήτημα υψίστης σπουδαιότητας, κατ’ αρχάς για τον Σταύρο, ενδεχομένως και για την Ελλάδα. Πολύ απλά, κρύβεται η επιθυμία του Σταύρου να γίνει πρόεδρος της υπαρχούσης Πασοκάρας. Αυτό είναι όλο και όλο και τίποτε παραπάνω. Ο Σταύρος κατάλαβε πολύ αργά ότι το Ποτάμι δεν θα υπάρχει στην επόμενη Βουλή και ως μόνο τρόπο για την επιβίωσή του βλέπει την εισπήδηση στο ΠΑΣΟΚ, φυσικά, με τον ίδιο αρχηγό. Είναι δε πεπεισμένος ότι θα κερδίσει τη Φώφη ή όποιον άλλον αντίπαλο, υπό την απαραίτητη προϋπόθεση όμως ότι θα έχει χρόνο. Χρόνο για να αναπτύξει τις εκσυγχρονιστικές θέσεις του, χρόνο για να εκτεθεί η ανεπάρκεια της Φώφης, χρόνο για να φέρει νέους ψηφοφόρους. Αν όλο αυτό σας θυμίζει κάτι γνώριμο, ναι, έχετε δίκιο. Ο Σταύρος αρπάχτηκε από το όνειρο ότι μπορεί να το κάνει όπως ο Κυριάκος, η εκλογή του οποίου στην προεδρία της Ν.Δ. ευνοήθηκε από την παράταση χρόνου της προεκλογικής εκστρατείας.

Να σας πω την αλήθεια; Ωραία ιδέα το βρίσκω! Βέβαια, οι επιδόσεις του Σταύρου δεν εγγυώνται μεγάλες –ούτε καν μικρές– προσδοκίες. Σε αυτόν τον άνθρωπο αξίζουν συγχαρητήρια επειδή κατάφερε να δημιουργήσει από το τίποτα ένα κόμμα, να συγκεντρώσει σε αυτό πολύ αξιόλογους ανθρώπους και να το βάλει στη Βουλή. Το δράμα του όμως είναι ότι δεν μπόρεσε να το χειριστεί· δεν μπόρεσε να χειριστεί, συγκεκριμένα, τις πολιτικές και ιδεολογικές αντιφάσεις που περιέκλειε. Θα μπορούσε να τα καταφέρει με έναν ακόμη ευρύτερο χώρο, που θα περιλαμβάνει από υποτιθέμενους φιλελευθέρους μέχρι τους άχρηστους της ΔΗΜΑΡ; Τι να σας πω. Αν το πρώτο αυτοκίνητο που απέκτησες το διαλύσεις προσπαθώντας να το οδηγήσεις, δεν σημαίνει ότι θα διαλύσεις και το δεύτερο – αρκεί, βέβαια, να βρεις το δεύτερο…

Παρ’ όλα αυτά, εγώ στηρίζω και ας δείχνει αμφίβολο. Σε τελευταία ανάλυση, τι διακυβεύεται; Για το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ μιλάμε – όσο για τους αληθινούς φιλελευθέρους, αυτοί έχουν ήδη πάει στη Ν.Δ., έστω και αν η εικόνα είναι ακόμη θολή από εκεί. Η Φώφη δεν έχει την παραμικρή ελπίδα. Η ύπαρξή της, ο πολιτικός λόγος της που βρίθει από μπακαλιάρους, είναι ένας αναχρονισμός. Σε όλα της είναι σαν κομπάρσος από την ιστορική «Δυναστεία» της τηλεόρασης. Ενώ με τον Σταύρο πρόεδρο της Πασοκάρας (κάπως αλλιώς θα λέγεται, αλλά αυτό θα είναι) τουλάχιστον θα γίνει λίγος «τζόγος», αν με εννοείτε. Θα προσπαθήσει να κάνει πράγματα, να ξαφνιάσει, να προσελκύσει νέο κόσμο και με όλα αυτά θα διασκεδάσουμε. Η Πασοκάρα όπως κατάντησε δεν εξυπηρετεί σε τίποτε. Ας γίνει τουλάχιστον διασκεδαστική. Γι’ αυτό θέλω Σταύρο για πρόεδρο. Τίποτε δεν θα γίνει, αλλά τουλάχιστον θα έχει πλάκα. Οχι όση αν επέστρεφε ο Γιώργος στην ηγεσία, αλλά κάπως έτσι…

Παράκληση

Ενόψει των πολιτικών εκδηλώσεων στη Θεσσαλονίκη, με αφορμή τα εγκαίνια της τοπικής έκθεσης, να απευθύνω μια παράκληση στους δημοσιογράφους που πρόκειται να τις καλύψουν. Αν είναι δυνατόν, ας αποφύγουν την αηδιαστική μεταφορά για τη «φαρέτρα» του πρωθυπουργού από την οποία υποτίθεται βγάζει τις ιδέες του σαν βέλη. Ελεος πια με αυτή την ηλιθιότητα της «φαρέτρας»! Αναγνωρίζω βέβαια ότι αυτό που ζητώ δεν είναι εύκολο, πολύ περισσότερο όταν η παράκληση απευθύνεται σε δημοσιογράφους…

Αυθαίρετα

Η πολιτική στην Ελλάδα είναι ο ιδεώδης χώρος για όποιον θέλει να μελετήσει την αποκοπή των λόγων από το νόημά τους σε όλες τις πιθανές μορφές. Τελευταίο παράδειγμα είναι αυτό της κυβερνητικής εκπροσώπου και των δημοσιογράφων. Η κ. Γεροβασίλη παρομοίασε τους σταθμούς που λειτουργούν, αλλά δεν πήραν άδεια από τον πρόσφατο διαγωνισμό, με αυθαίρετα χτισμένα σε δασικές εκτάσεις και οι δημοσιογράφοι-σχολιαστές έκαναν σαν να τους χτύπησε κεραυνός. Μα πώς τόλμησε να πει κάτι τέτοιο; Τι κυνισμός! Παιδιά, ηρεμήστε πρώτα και σκεφθείτε: πότε κατεδαφίστηκε αυθαίρετο σε δασική έκταση; Ποτέ! Προς τι λοιπόν η ιερά αγανάκτησις; Η γυναίκα δεν ήξερε τι έλεγε. Δεν είναι η πρώτη φορά ούτε θα είναι η τελευταία…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή