Θύμιζα χθες ότι ο κ. Τσίπρας είχε, πριν από ένα έτος, προσδιορίσει τέσσερις μάχες που έπρεπε να δώσει και να κερδίσει. Είδαμε ότι είναι ήδη εξαιρετικά απίθανο να μπορέσει να φέρει στο τραπέζι ο πρωθυπουργός μια αξιοπρεπή λύση για το χρέος. Με αποτέλεσμα, το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα να απαιτεί πρωτογενή πλεονάσματα που είναι αδύνατον να επιτευχθούν .
Κάτι ουσιαστικό και αποφασιστικής σημασίας δεν έχει γίνει όμως και στο «δεύτερο μεγάλο θέμα», για να ακολουθήσουμε τη ρητορική του κ. Τσίπρα: τη διαχείριση των «κόκκινων» δανείων. Το μόνο από εκείνα που σκόπευε να κάνει ο πρωθυπουργός κι έχει πράγματι γίνει είναι η αλλαγή στον Κώδικα Δεοντολογίας των τραπεζών και η καθιέρωση της έννοιας του «ενήμερου δανειολήπτη». Βεβαίως, η συγκεκριμένη επιτυχία οφείλεται στη δουλειά που έγινε στην Τράπεζα Ελλάδος υπό την αυστηρή επιμονή του κ. Στουρνάρα, παρ’ όλη την επαναλαμβανόμενη δυσκολία στις σχέσεις της κεντρικής τράπεζας με ομόκεντρους κυβερνητικούς κύκλους. Στην ίδια κατεύθυνση, οι συστημικές τράπεζες προετοίμασαν υπηρεσίες, στελέχη και μηχανισμούς προκειμένου να διευκολυνθεί η επιτυχής διάκριση μεταξύ αφενός των ενήμερων, ειλικρινών και συνεργάσιμων δανειοληπτών και αφετέρου όσων επιλέγουν τη σύγκρουση είτε με την ελπίδα της πολιτικής τους «δικαίωσης» είτε επειδή υπολογίζουν, καθόλου αδίκως, ότι οι τράπεζες, κάποια στιγμή, θα υποχρεωθούν να τους χαρίσουν κάτι χειροπιαστό από τα χρέη τους ώστε να απαλλαγούν από το βάρος του κακόπιστου δανειολήπτη.
Δυστυχώς, όμως, στην ομιλία της Θεσσαλονίκης αυτήν τη χρονιά ο κ. Τσίπρας θα υποχρεωθεί να επαναλάβει τον ίδιο στόχο. Τα «κόκκινα» δάνεια παρέμειναν και ενισχύθηκαν τους μήνες που πέρασαν. Αποτελούν την κύρια και πολύ μεγάλη απειλή για τη σταθερότητα του πιστωτικού συστήματος. Χειρότερα ακόμη, η αντιμετώπιση του προβλήματος θα προσκρούσει σε ακανθώδη ζητήματα πολιτική υφής, τα οποία μάλλον δεν μπορεί να αντιμετωπίσει ο ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη και όταν θα έχει, επιτέλους, τελειώσει με το επικείμενο επανιδρυτικό κομματικό του συνέδριο.
Κακώς, κάκιστα άφησε η κυβέρνηση το θέμα αυτό να σέρνεται τόσους μήνες. Η ευθύνη της στη διόγκωσή του υπήρξε τεράστια, αφού αρκεί να θυμηθούμε την εκ του πονηρού υποστήριξη που παρείχαν σε όσους δεν πλήρωναν χωρίς πραγματικά σπουδαίο οικονομικό λόγο. Η δημόσια πρόσκληση στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, ειδικώς μάλιστα του κ. Καμμένου, φούσκωσε και πολιτικοποίησε το πρόβλημα. Πολύ σύντομα θα καταλάβει η κυβέρνηση πόσο δυσκολότερα έχουν γίνει τα πράγματα αφού, στη διάρκεια των μηνών που παρήλθαν, τα προβληματικά δάνεια έγιναν «κακά» δάνεια και η είσπραξή τους είναι πλέον αμφίβολη. Πρακτικά, η εφορία τους πήρε «το κάτι» που θα μπορούσαν οι δανειολήπτες να δώσουν στην τράπεζα. Αρκεί να ζητήσει ο κ. Τσίπρας την τακτοποίηση των «κόκκινων» δανείων, για να κατανοήσει τι σημαίνει πολιτικός τρόμος.