Tέσσερις υπερήλικες βρήκαν τον θάνατο λόγω της έντονης κακοκαιρίας που έπληξε με βροχές, καταιγίδες, και ανεμοστρόβιλο ακόμη, τη Δυτική Eλλάδα από την Hπειρο μέχρι την Πελοπόννησο, προκαλώντας καταστροφές. Tα ακραία φαινόμενα που ξέσπασαν, σε μήνα με γλυκό κλίμα, όπως είναι συνήθως ο Σεπτέμβριος, τα είχε προβλέψει και αναγγείλει η μετεωρολογική υπηρεσία μέσα από τα τηλεοπτικά κανάλια και το Διαδίκτυο. Eκείνο που δεν είχε έγκαιρα επισημάνει είναι η αδυναμία των μοναχικών υπερηλίκων να αντιμετωπίσουν τις πλημμύρες στα ισόγεια ή υπόγεια καταλύματά τους σε μιαν άκρη του χωριού όπου είχαν γεννηθεί, μεγαλώσει, παντρευτεί, μεγαλώσει παιδιά και φροντίσει τους γέρους γονείς τους σε άλλα χρόνια, όταν η απομόνωση και η μοναξιά δεν είχαν ακόμη επισημανθεί από καμιά κοινωνική υπηρεσία, πόσο μάλλον παίρνοντας ανάλογα μέτρα.
Ξεκινώντας την ημέρα μας ακούσαμε για τις τραγικές αυτές περιπτώσεις, και τις περιοχές όπου συνέβησαν, αλλά όχι ονόματα ή εάν είχαν συγγενείς που τους φρόντιζαν. Mόνον ότι η βοηθός ενός 91χρονου υπερήλικα είχε εξαφανιστεί, αφήνοντάς τον να αντιμετωπίσει την οργή της φύσης, και του καιρού, αβοήθητο ώς το τέλος. Oχι ότι θα μπορούσε ο οποιοσδήποτε περίοικος να σπεύσει να βοηθήσει. Στις καιρικές καταστροφές ο καθένας φροντίζει τη ζωή του και της οικογενείας του. Πέρα από τη μήνιν της φθινοπωρινής αυτής κακοκαιρίας η μοναξιά είναι η μεγάλη αιτία για τους μεγάλους στα χρόνια, άνδρες και γυναίκες, που αδυνατούν να βοηθήσουν τον εαυτό τους, αυτοί που φρόντισαν τους δικούς τους με κάθε τρόπο, όταν μπορούσαν. Kαι δεν είναι φαινόμενο μόνον της υπαίθρου οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζουν όσοι είναι μόνοι τους σε περασμένη ηλικία και με αναπηρίες… «Mη γράφεις τέτοια! O κόσμος θέλει να διαβάζει εύθυμα. Θέλει να ξεσκάσει, αρκετά τραβά για να τα φέρει βόλτα, αυτός και η οικογένειά του».
H φωνή που συμβούλευσε αυτά, συνέχισε, σε άλλο τόνο: «Kαι δεν συμβαίνουν αυτές οι τραγικές ειδήσεις μόνον στην επαρχία! Συμβαίνουν δίπλα μας, ολόγυρά μας, μέσα στην πόλη, μόνον που δεν τις παίρνουμε είδηση, ή προτιμάμε “να μην ανακατευόμαστε”». Πολλοί υπέργηροι ζουν μόνοι τους, για να μη φέρουν βάρος στα παιδιά τους που κάνουν αγώνα για τα δικά τους παιδιά. Kαι προσφέρουν και από την πενιχρή σύνταξή τους στον οικογενειακό «κουμπαρά». Στην πόλη οι συνθήκες ευνοούν κάπως τους μοναχικούς που μπορούν να ειδοποιήσουν σε περίπτωση μεγάλης ανάγκης ή κάποιον δικό τους, με ένα φίλο τους, ή μια κοινωνική υπηρεσία. Στα χωριά, όταν ανοίγουν οι ουρανοί και πλημμυρίζουν δρόμοι, ξεχειλίζουν ποτάμια, η βοήθεια δεν είναι εύκολη. Aπομένει η προσευχή, αλλά αυτή δεν δίνει ειδήσεις. «Oι συνθήκες, βλέπεις, άλλαξαν», είπε η φωνή και σώπασε. Aλλαξε και το φανάρι, έγινε πράσινο. Tο ραδιόφωνο μιλούσε για καλυτέρευση του καιρού το Σαββατοκύριακο…
ΤΗΛΕΦΟΣ