Εχει περάσει καιρός και η επικαιρότητα επέβαλε διαφορετικές προτεραιότητες. Ωστόσο, αξίζει η αναφορά σε ένα ρεσιτάλ πιάνου που ξεχώρισε για την ποιότητά του. Στις 26 Μαΐου ο Αμερικανός πιανίστας Ντέιβιντ Τζόνσον ερμήνευσε τις τρεις τελευταίες σονάτες για πιάνο του Μπετόβεν (έργα 109, 110 και 111) στην αίθουσα συναυλιών του Ωδείου «Ατενέουμ». Οι συνθήκες ήταν δύσκολες, καθώς έξω από τον χώρο ένα σύνολο Αφρικανών έπαιζε ακατάπαυστα μουσική σε κρουστά επί περίπου δύο ώρες. Η όχληση για τους ακροατές στην αίθουσα και τον πιανίστα ήταν σημαντική.
Ο Τζόνσον αποδείχθηκε έμπειρος και θαρραλέος, καθώς αναμετρήθηκε με επιτυχία με τα συγκεκριμένα έργα, ιδιαίτερα απαιτητικά τόσο από άποψη καθαρά πιανιστική, τεχνική και δεξιοτεχνική όσο και από ερμηνευτική.
Ο πιανίστας οφείλει να είναι εξοικειωμένος με τις καταβολές των έργων στη μουσική του Χάιντν, ταυτόχρονα όμως να αντιλαμβάνεται τις καινοτομίες στη μορφή και την αρμονία της γραφής, συγκλονιστικές για την εποχή τους, ώστε να αναδείξει τα στοιχεία αυτά και να τα επικοινωνήσει στον ακροατή.
Στις τρεις τελευταίες σονάτες η συναισθηματική απλότητα, η οποία είναι έως και συγκινητική σε μέρη όπως το «arioso dolente» του έργου 110 ή η «arietta» του έργου 111, συνδιαλέγεται με διανοητική πολυπλοκότητα όπως αυτή στο τρίτο μέρος με τις δύο φούγκες του έργου 110 ή των παραλλαγών, οι οποίες ολοκληρώνουν τόσο το έργο 109 όσο και το 111.
Ο Ντέιβιντ Τζόνσον φάνηκε να κινείται με άνεση σε αυτόν τον κόσμο. Απέδωσε με τρυφερότητα ειδικά τα αργά και εκφραστικά μέρη, παραμένοντας συναισθηματικά εναργής και μετρημένος.
Οι ενδείξεις «cantabile ed espressivo», δηλαδή «τραγουδιστά και εκφραστικά», του έργου 109, απέκτησαν περιεχόμενο, καθώς οι νότες, μαλακά δεμένες η μία με την άλλη, χρωματίζονταν μέσα από τον ευαίσθητο χειρισμό της δυναμικής.
Στα γοργά μέρη η νευρικότητα από τη δύσκολη περιρρέουσα ατμόσφαιρα δεν άφησε ανεπηρέαστο το αποτέλεσμα. Ωστόσο, σημαντικότερη υπήρξε η ανάδειξη της σχέσης ανάμεσα στα μέρη κάθε σονάτας, η αποκωδικοποίηση του ιδιαίτερα σύνθετου περιεχομένου καθεμίας και η έκφραση μιας έντονα πνευματικής διάστασης μέσα από τη μορφή της μουσικής. Από μόνη της η απόδοση των τριών αυτών έργων είναι απαιτητική. Στις συνθήκες εκείνης της βραδιάς, υπήρξε άθλος.