Εσύ το ήξερες πως μια εβραϊκή οργάνωση έθεσε αμέσως μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ως στόχο της να εξοντώσει έξι εκατομμύρια Γερμανούς, προς απάντηση στο Ολοκαύτωμα;» Η ερώτηση αυτή του κυρίου Γκρι με άφησε ελαφρώς έκπληκτο.
Η ιστορία, με βάση ένα άρθρο του Nikola Budanovic, είναι αυτή: τον Ιανουάριο του 1942, στο γκέτο του Βίλνιους, στη Λιθουανία, σχηματίστηκε αντιστασιακή οργάνωση, η βασική αρχή της οποίας ήταν: «Δεν θα τους αφήσουμε να μας πάνε σαν πρόβατα στη σφαγή». Αρχηγός της ένας ποιητής και συγγραφέας, ο Αμπά Κόβνερ, με υπαρχηγούς όχι άνδρες αλλά δύο γυναίκες: τη Βίτκα Κέμπνερ και τη Ρότσκα Κόρτσακ. Με την πρώτη διατηρούσε ερωτικό δεσμό.
Με το τέλος του πολέμου, σχημάτισαν τη Νοκμίν (Εκδικητές) με στόχο τη δολοφονία ναζί εγκληματιών πολέμου. Στην Παλαιστίνη, σχηματίστηκε μια νέα οργάνωση, η Νακάμ. Νακάμ στα εβραϊκά σημαίνει εκδίκηση. Ο Κόβνερ (ο οποίος, στο μεταξύ, παντρεύτηκε την Κέμπνερ το 1946) διατήρησε την ηγεσία, η οποία όμως τώρα ήταν περισσότερο συλλογική.
Η Νακάμ ξεκίνησε σειρά επαφών με Εβραίους βετεράνους του πολέμου που βρίσκονταν στην Ευρώπη και, στην πορεία, ορισμένα μέλη έφυγαν από το Ισραήλ για την ηττημένη Γερμανία. Σύμφωνα με έρευνα της βρετανικής εφημερίδας Observer, ο Κόβνερ είχε στην κατοχή του μεγάλες ποσότητες δηλητηρίου, το οποίο σκόπευε να διοχετεύσει στους αγωγούς ύδρευσης του Βερολίνου, του Μονάχου, της Φρανκφούρτης, της Νυρεμβέργης και του Αμβούργου. Ο στόχος ήταν: έξι εκατομμύρια Γερμανοί για τα έξι εκατομμύρια Εβραίους που χάθηκαν στο Ολοκαύτωμα.
Ο Κόβνερ έφυγε από τη Χάιφα με πλοίο, αλλά στην Τουλόν της Γαλλίας Βρετανοί τον συνέλαβαν και τον φυλάκισαν σε βρετανική φυλακή της Αιγύπτου. Στο μεταξύ, αρκετοί συνεργάτες του είχαν αποκτήσει πρόσβαση στους γερμανικούς υπονόμους, αναμένοντας την έλευση του πολυπόθητου δηλητηρίου.
Το δηλητήριο δεν ήρθε ποτέ. Επικράτησε η πολιτική: το Ισραήλ έπρεπε να γίνει ανεξάρτητο κράτος και δεν θα μπορούσε να αναμειχθεί σε μια τέτοια μαζική εξόντωση αμάχων. Κατόρθωσαν όμως οι άνθρωποι του Κόβνερ να δηλητηριάσουν με αρσενικό ψωμί που προοριζόταν για αιχμαλώτους Ες Ες των Αμερικανών. Λέγεται ότι αρρώστησαν 2.283 και περίπου 400 από αυτούς πέθαναν.
Ο Κόβνερ αποφυλακίστηκε λίγους μήνες αργότερα, επέστρεψε στην Παλαιστίνη και αφού το Ισραήλ ιδρύθηκε ως κράτος, το 1948, έγινε λοχαγός του ισραηλινού στρατού. Συνέχισε να δημοσιεύει πολεμικά άρθρα κατά των ενόχων του Ολοκαυτώματος, κατέθεσε ως μάρτυρας στη δίκη του Αϊχμαν, ενώ έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ίδρυση διαφόρων μουσείων για το Ολοκαύτωμα. Πέθανε το 1987 από καρκίνο. Το σχέδιο της Νακάμ ήρθε ξανά στην επιφάνεια το 2000, όταν δύο παλαιά της μέλη ομολόγησαν δημοσίως ότι συμμετείχαν στο όλο σχέδιο.
«Να μια ιστορία που ανατρέπει την καθιερωμένη εικόνα του Εβραίου να σύρεται σαν πρόβατο στο σφαγείο», σχολιάζει ο κύριος Γκρι. «Χαίρομαι που ο Κόβνερ δεν έκανε το σχέδιό του πραγματικότητα. Χαίρομαι όμως που υπήρξε ο Κόβνερ».