Τα δύο «Κ» που κυριαρχούν στην Αμερική

Τα δύο «Κ» που κυριαρχούν στην Αμερική

5' 40" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Διάβασα το πιο πρόσφατα μεταφρασμένο στα ελληνικά βιβλίο του Στίβεν Κινγκ «Ο,τι βρεις, δικό σου» (εκδ. Bell, Finders, Keepers,) περίπου σε μία εβδομάδα, και αυτό επειδή δεν ήμουν σε διακοπές. Αλλιώς οι 500 σελίδες του θα είχαν τελειώσει σε 4 ημέρες, διότι, αν σου αρέσουν τα καλογραμμένα θρίλερ, έτσι τα διαβάζεις, μονοκοπανιά. «Το κρησφύγετο» (εκδ. Bell, Hideaway) του Ντιν Κουντζ (Dean Koontz), 380 σελίδες, διαβάστηκε σε δύο ταχύτητες: το πρώτο μέρος ήταν συναρπαστικό και εντυπωσιακά καλογραμμένο, μετά άρχισαν μερικά κλασικά τεχνάσματα των συγγραφέων τρόμου, θύμωσα με τον Κουντζ και άρχισα να διαβάζω αργά. Εν ολίγοις, σε αυτόν το γύρο κερδίζει ο Κινγκ.

Είναι αλήθεια ότι οι αναγνώστες των μυθιστορημάτων που στα ελληνικά ονομάζονται –κάπως συγκεχυμένα– τρόμου, φαντασίας, δράσης, μυστηρίου ή γενικώς θρίλερ, και τα οποία χάρη σε μια ταλαντούχα γενιά κυρίως Αμερικανών συγγραφέων έχουν γίνει παγκόσμια μπεστ σέλερ, αναπτύσσουμε μια προσωπική σχέση με το είδος και τους δημιουργούς του.

Επειδή είναι μέρος της ποπ κουλτούρας, γίνονται ταινίες, τηλεοπτικές σειρές, κόμικς, μπλουζάκια; Επειδή εξαιτίας τους είμαστε οι δακτυλοδεικτούμενοι της παρέας των διανοουμένων φίλων; Επειδή, τέλος πάντων, οι άνθρωποι με εμμονές –σε εμάς αρέσει να τρομάζουμε!– αναπτύσσουν μια συνενοχή μεταξύ τους; Οπως και να έχει, μια περιήγηση στο ιnternet και σε sites ή blogs που ονομάζονται Horror Novel Reviews, ή Horror Aficionados, αποδεικνύει ότι το ερώτημα, «ο Κινγκ ή ο Κουντζ είναι ο καλύτερος συγγραφέας τρόμου» συγκεντρώνει τουλάχιστον 300 σχόλια σε ελάχιστο χρόνο. «Πρόκειται για τα δύο “Κ” που δεσπόζουν στο είδος τουλάχιστον στις ΗΠΑ, ή μήπως το ένα αντιτίθεται στο άλλο;» γράφουν διάφοροι. «Και αν είναι το ίδιο πρόσωπο;» αναρωτιούνται κάποιοι. «Είναι άραγε σύμπτωση ότι στο μυθιστόρημα “It” (Το αυτό) του Στίβεν Κινγκ ένας από τους πιο κακούς χαρακτήρες ονομάζεται Κουντζ;». «Μήπως γράφουν μαζί, αλλά το κρύβουν;» «Μήπως ο Κουντζ είναι απομίμηση του Κινγκ, και γιατί ο Κινγκ έχει δηλώσει απαξιωτικά: “Μερικές φορές ο Κουντζ είναι απλώς φρικτός!”»;

Σκαλίζοντας λίγο περισσότερο, βρίσκει κανείς αρκετές ομοιότητες μεταξύ τους, πέρα από το ότι είναι πολυδιαβασμένοι, πολυγραφότατοι (περισσότερα από σαράντα μυθιστορήματα ο καθένας έως τώρα, πέρα από τις μικρότερες ιστορίες ή τα διηγήματα) και εξαιρετικά επιτυχημένοι. Κατ’ αρχήν είχαν και οι δύο δύσκολη και φτωχική παιδική ηλικία, και από έναν πατέρα απόντα και βίαιο (του Κουντζ ήταν επίσης αλκοολικός).

Στην εφηβεία έζησαν μοναχικά και απομονωμένοι από τους συμμαθητές τους έχοντας ως διέξοδο το διάβασμα. Μέχρι να κάνουν την πρώτη τους εμπορική επιτυχία, εργάστηκαν ως καθηγητές αγγλικών στο σχολείο.

Απορρίφθηκαν αρκετές φορές από τους εκδότες και η αναγνώριση θα καθυστερούσε περισσότερο εάν οι σύζυγοί τους δεν τους υποστήριζαν έμπρακτα: Η κυρία Κουντζ δέχτηκε να εργαστεί αντί εκείνου επί 5 χρόνια ώστε ο σύζυγός της να αφοσιωθεί στο γράψιμο, ενώ η κυρία Κινγκ ανέσυρε από τα σκουπίδια την πρώτη γραφή του μυθιστορήματος Carrie, επιμένοντας ότι το βιβλίο αξίζει!

Επίσης έχουν γράψει και οι δύο με ψευδώνυμο τα πρώτα χρόνια της σταδιοδρομίας τους. Εργάζονται σχολαστικά πάνω στα χειρόγραφά τους, γράφοντας και ξαναγράφοντας ώσπου να ικανοποιηθούν με το αποτέλεσμα, και κάποιοι λένε ότι ο Κουντζ για μια σελίδα βιβλίου έχει περίπου 30 προσχέδια. Βεβαίως δουλεύουν με σταθερό πρόγραμμα καθημερινά, από τις 6 το πρωί έως το βράδυ, αν και ο Κινγκ υποστήριξε σε πρόσφατη συνέντευξή του ότι η παραγωγικότητά του έχει μειωθεί με την ηλικία, επειδή νεότερος εξέδιδε 4 βιβλία τον χρόνο. Ο Κουντζ εξακολουθεί να διακόπτει τη συγγραφή μόνο για να βγάλει βόλτα τον σκύλο του.

Και οι δύο φοβούνται τα αεροπλάνα και δεν τους αρέσουν τα ταξίδια. Είναι περίπου συνομήλικοι, ο Ντιν Κουντζ 71 ετών και ο Στίβεν Κινγκ, 69.

Εδώ τελειώνουν οι παραλληλισμοί, και οι κάπως απλοϊκές συγκρίσεις. Στην πραγματικότητα, αν αυτό το δίλημμα πρέπει να τεθεί, ο Κινγκ είναι περισσότερο σύνθετος συγγραφέας, ο δημιουργός που μπορεί να φτιάχνει φανταστικά τέρατα με τη γραφή του για να μας τρομάξει, αλλά όχι μόνον αυτά. Είναι γεγονός πως όταν το Εθνικό Ιδρυμα Βιβλίου των ΗΠΑ τού απένειμε το Μετάλλιο Διακεκριμένης Συνεισφοράς στα Αμερικανικά Γράμματα (2003), οι ομότεχνοί του δυσαρεστήθηκαν υποτιμώντας τη συγγραφική του αξία. Ωστόσο, σε αντίθεση με άλλους «εμπορικούς» συγγραφείς, ενδιαφέρεται όχι μόνο για την πλοκή, αλλά και για τη φόρμα. Ο ίδιος, με μια δόση πρόκλησης, παρομοιάζει τα βιβλία του με «ένα μεγάλο Big Mac και έξτρα μερίδα πατάτες».

Aπολαυστικό κοκτέιλ

Παραμένει ωστόσο υποδειγματικός αφηγητής και ένας συγγραφέας που ξέρει να κερδίζει τον αναγνώστη αφήνοντάς τον να μπει ανυποψίαστος μέσα στην ιστορία, την τόσο απλή, με τους καθημερινούς ήρωες μέχρι που ο φόβος να τον κυριεύσει και να μην μπορεί να ξεφύγει. Ο Κουντζ, από την άλλη μεριά, ίσως δεν είναι ο πιο σημαντικός εκπρόσωπος της σύγχρονης αμερικανικής λογοτεχνίας του φανταστικού, κάποιες φορές επαναλαμβάνεται, αλλά παραμένει μάστορας της αγωνίας. Δυστυχώς, τα μυθιστορήματά του δεν είχαν τύχη στις κινηματογραφικές μεταφορές τους, σε αντίθεση με τα βιβλία του Κινγκ που έγιναν εξαιρετικές ταινίες («Κάρι», «Κριστίν», «Λάμψη», «Μίζερι») και τηλεοπτικές σειρές (πιο πρόσφατη το «11-22-63»).

Πάντως τα δύο «Κ» (King – Koontz) και τα δύο «S» (Peter Straub – John Saul) αποτελούν την ισχυρή αμερικανική «ομάδα των παλιών» (όλοι γεννημένοι τη δεκαετία του 1940), που ανανέωσε και απογείωσε τη λογοτεχνία του τρόμου, μετατρέποντάς τη σε μια ανθούσα βιομηχανία που πουλάει εκατομμύρια αντίτυπα. Χορταστικά μυθιστορήματα τουλάχιστον 300 σελίδων, που αποτελούν ένα ευφυές και απολαυστικό κοκτέιλ: Στη βάση του φανταστικά όντα, τρόμος, επιστημονική φαντασία, κάποια κόλπα του αστυνομικού μυθιστορήματος, μερικές δόσεις κοινωνιολογίας και ψυχανάλυσης, ερωτισμός βεβαίως, λίγη αγάπη και για το τέλος, μεγάλες ποσότητες ωμής βίας.

Ο 20ός αιώνας παντού, και ειδικά στις ΗΠΑ, δεν ήταν μια ειδυλλιακή εποχή και η λογοτεχνία αυτού του είδους τον εκφράζει απόλυτα. Ο αναγνώστης δεν μπορεί να ελπίζει σε υπαινιγμούς. Τα χειρότερα που συμβαίνουν εκεί έξω, μπαίνουν στο σπίτι μας και μας χτυπούν άγρια στο πρόσωπο. Κανείς δεν είναι ασφαλής μέσα στη φιλήσυχη ζωή του (αν υπάρχει αυτό το πράγμα!), είναι σαν να μας λένε οι συγγραφείς του είδους. Φυλάξτε τα υπάρχοντά σας και κυρίως τα πολύτιμα παιδιά σας, που συχνά πρωταγωνιστούν σε αυτές τις ιστορίες ως καταπιεστές ή καταπιεζόμενοι, θύτες ή θύματα. Ο Στίβεν Κινγκ λέει σε μια συνέντευξή του: «Οι άνθρωποι φοβόμαστε τα πάντα. Αλλά αυτό που μας τρομάζει περισσότερο είναι το χάος, η ανατροπή της κανονικότητας. Παρατηρώντας τη ζωή της μεσαίας τάξης, μπορείς να τρομοκρατήσεις κάποιον μέχρι θανάτου».

Μικρή επιλογή

Μια μικρή επιλογή από έναν μεγάλο κατάλογο βιβλίων που κυκλοφορούν στην ελληνική αγορά. Οταν δεν αναφέρονται άλλες εκδόσεις, τα βιβλία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Bell. Δυστυχώς, μερικά από τα κλασικά μυθιστορήματα του Στ. Κινγκ (π.χ. «Το κοράκι», «Το αυτό», «Η λάμψη» κ.λπ.) έχουν εξαντληθεί.

Στίβεν Κινγκ

• «Ο κύριος Μερσέντες» (πρώτο της πρόσφατης τριλογίας, ακολουθεί το «Ο,τι βρεις, δικό σου»).

• «Joyland»

• «Κάρυ» (εκδ. Θύραθεν/Επιλογές)

• «22-11-63»

• «Ιστορίες του λυκόφωτος»

• «Νεκροταφείο ζώων»

• «Οι ρυθμιστές» (γραμμένο με το ψευδώνυμο Richard Backman)

• «Η ιστορία της Λίσι» (το καλύτερό του, λέει ο Στ. Κινγκ)

• «Κριστίν»

• «Μίζερι»

Ντιν Κουντζ

• «Νύχτες τρόμου»

• «Μοχθηρό φεγγάρι»

• «Ο εφιάλτης παραφυλάει»

• «Αστραπή»

• «Φαντάσματα» (παμψηφεί, το καλύτερό του!)

• «Οσα ξέρει η νύχτα»

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή