Είναι Δεκέμβριος του 1994 και η είδηση στο στρατόπεδο του Καβουρίου –ναι, υπάρχει στρατόπεδο και στο Καβούρι– πέφτει σαν βόμβα. Η διμοιρία στην οποία ανήκε η αφεντιά μου θα ήταν το άγημα στην τελετή αγιασμού των υδάτων στο κολυμβητήριο του Φωκιανού.
Μη βιαστείτε να με χαρακτηρίσετε «βύσμα». Οι «μηχανικοί ραντάρ» περνούσαμε τότε μετεκπαιδευόμενοι από το Καβούρι για ενάμιση μήνα (μόνον ο «θεός» του Στρατού ξέρει γιατί μας έχρισαν μηχανικούς, ενώ οι περισσότεροι είχαμε τελειώσει νομικές και φιλοσοφικές) και αμέσως μετά μας έστελναν στα βουνά της χώρας ή όπου τέλος πάντων υπάρχει ραντάρ (δόξα τον ίδιο θεό, εγώ βρέθηκα στο αεροδρόμιο του Αράξου).
Μην τα πολυλογώ, άρχισαν οι πρόβες για το άγημα. Μας θυμάμαι ατέλειωτες ώρες υπό βροχή να κάνουμε «βήμα» γύρω από μια μπασκέτα και κάθε τόσο να μας φωνάζουν «παρουσιάστε» για να σηκώσουμε τα κοντακιοφόρα Α1Μ1, που το αστείο της παρέας ήταν ότι είχαν ξεμείνει εκεί από την Επανάσταση του ’21.
Ωσπου έφτασε η μεγάλη μέρα και μας περίμενε ακόμη μια πιο απροσδόκητη έκπληξη. Πριν πάμε στον Φωκιανό για να αποδώσουμε τις δέουσες τιμές στον τότε δήμαρχο Δημ. Αβραμόπουλο, αίφνης μας ενημέρωσαν ότι δεν θα φορέσουμε στολές εξόδου, αλλά στολές ΛΟΚ! Ναι, το πιστεύετε ή όχι, μας μοίρασαν ξαφνικά στολές παραλλαγής με το σήμα των ΛΟΚ, προφανώς γιατί ένας στρατο-πορωμένος διμοιρίτης ήθελε να φαινόμαστε πιο ετοιμοπόλεμοι. Εις μάτην κάποιοι προσπαθήσαμε να τον μεταπείσουμε ότι είναι γελοίο να καμωθούμε τους μαυροσκούφηδες και ότι ο σωματότυπός μας θα πρόδιδε αμέσως ότι ήμασταν λοκατζήδες «μαϊμού». Διέταξε να ντυθούμε όλοι ΛΟΚ.
Θυμάμαι ακόμη τα γέλια στον θάλαμο, διότι οι στολές, στους μεν κοντούς ήταν τεράστιες, στους δε χοντρούς τσίτα. Αξέχαστη, όμως, θα μου μείνει και η ντροπή που νιώσαμε οι περισσότεροι όταν βρεθήκαμε στον Φωκιανό, καθώς πλήθος κόσμου απορούσε με την αμφίεσή μας και εμείς δεν μπορούσαμε –σε στάση αμίλητης προσοχής– να πούμε την αλήθεια. Εγραψα «οι περισσότεροι», διότι ανάμεσα στους 70 υπήρχαν και 2-3 στο άγημα που έμοιαζαν τρομερά υπερήφανοι. Επρόκειτο για τους 2-3… πανηλίθιους της διμοιρίας –στατιστικώς πάντα υπάρχουν 2-3 ανάμεσα σε 70– οι οποίοι μπήκαν κανονικότατα στον ρόλο των λοκατζήδων, πιστεύοντας προφανώς ότι ουδείς θα καταλάβαινε ότι το άγημα ήταν καρνάβαλος.
Θα έχετε καταλάβει το πώς θυμήθηκα την κωμικοτραγική ιστορία. Και, μεταξύ μας, τη θυμάμαι κάθε φορά που τον βλέπω να ντύνεται πότε αεροπόρος, πότε λοκατζής και πότε ΟΥΚάς. Ναι, Πάνο Καμμένο, εσύ είσαι η αιτία.
Ο στόχος, όμως, του παρόντος είναι άλλος. Ειλικρινά, μου προκαλεί τεράστια εντύπωση ότι ασχολούμαστε με τις αμφιέσεις του κ. Καμμένου, ενώ η μόνη συζήτηση για το Στράτευμα, μετά 7 χρόνια κρίσης, θα έπρεπε να είναι η αναγκαία ριζική αναδιάρθρωσή του. Η χώρα μας εξακολουθεί να έχει περισσότερα από 800 (!) στρατόπεδα (ενώ όλη η Αμερική 400), κάθε ένα από τα οποία κοστίζουν, μόνο για λειτουργικά έξοδα, περί τις 600.000 ευρώ ετησίως. Προφανώς δεν εννοώ τα αναγκαία στρατόπεδα στα νησιά και στη μεθόριο, αλλά τα εκατοντάδες στην «υπόλοιπη» Ελλάδα που μοιάζουν να περιμένουν τάχα ετοιμοπόλεμα τον Ομέρ Βρυώνη. Αλήθεια, είναι τόσο δύσκολο όλα αυτά τα τεράστια οικόπεδα να διατεθούν για επενδύσεις, τις οποίες κάλλιστα θα μπορούσε να αξιοποιήσει το ίδιο το Στράτευμα για να μειώσει τα έξοδά του; Θα αποφύγω να απαριθμήσω άλλες αυτονόητες αναδιαρθρώσεις, αρκούμενος να εκφράσω την απορία μου γιατί η Ελλάδα εξακολουθεί να είναι πρωταθλήτρια σε εν ενεργεία «στρατηγούς» ή και γιατί χιλιάδες αξιωματικοί εξακολουθούν και σήμερα να διαθέτουν υπηρεσιακά αυτοκίνητα που πληρώνουμε οι «υπόλοιποι». Το αποφεύγω, ξέροντας τις μειώσεις που έχει υποστεί η πλειονότητα των 80.000 μονίμων, οι οποίοι στο κάτω κάτω δεν φταίνε σε τίποτα για τις απίστευτες αυτές σπατάλες.
Αλλά καθώς ο κ. Καμμένος ουδόλως μοιάζει να αντιλαμβάνεται ποιος θα έπρεπε να είναι ο μόνος αυτονόητος ρόλος του (αντί των ρόλων που κατά κυριολεξία ενδύεται), θα τον προκαλέσω να καταλάβει τι νιώθουμε οι περισσότεροι βλέποντάς τον πότε λοκατζή και πότε αεροπόρο. Ας φανταστεί πόσο γελοίο (ίσως) θα του φαινόταν στο επόμενο υπουργικό συμβούλιο ο υπ. Δικαιοσύνης Παρασκευόπουλος να φοράει τήβεννο και περούκα, ο Δημοσίας Τάξεως Τόσκας να ντυθεί πυροσβέστης, ο υπουργός Γεωργίας Αποστόλου να κρατάει μια τσουγκράνα, ο Μεταφορών Σπίρτζης να βάλει στολή αεροσυνοδού, ο Νίκος Φίλης να εμφανιστεί με μπλε μαθητική ποδιά και –γιατί όχι– ο Αλ. Τσίπρας να παριστάνει ξαφνικά, γραβατωμένος, τον πρωθυπουργό…