Η αμείλικτη πραγματικότητα

Η αμείλικτη πραγματικότητα

2' 22" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ο ​κ. Αλέξης Τσίπρας ασκεί την εξουσία περί το εικοσάμηνο. Οσοι κατά καιρούς προεξοφλούσαν την άμεση ανατροπή του, που κάποτε αναπότρεπτα θα επέλθει, έχουν διαψευσθεί. Ισως, λοιπόν, οι αντίπαλοί του σήμερα, που εν συνόλω εκπροσωπούν τη συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων πολιτών, θα πρέπει να εγκύψουν στην περίπτωση αυτού του ιδιότυπου ηγέτη, διότι υπάρχει κίνδυνος διολισθήσεως στον χώρο όπου κυριαρχεί η αυταπάτη και όπου η επιθυμία εκλαμβάνεται συχνά ως η πραγματικότης.

Ο κ. Τσίπρας είναι παράγωγο της κρίσεως του ελληνικού, αλλά παράλληλα και –ίσως κυρίως– του ευρωπαϊκού συστήματος. Δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η μοναδική περίπτωση αυτής της τάσεως, που διαχέεται σε όλη τη Δύση, ανεξαρτήτως εάν η ιδεολογική τροπή της είναι αριστερή ή δεξιά. Είναι η έκφραση μιας εντονότατης πολιτικής αμφισβητήσεως της κυριάρχου καθεστηκυίας τάξεως, και διεκδικεί την εξουσία αξιοποιώντας συμβατικές διαδικασίες και όχι διά επαναστατικών μεθόδων.

Το πρόβλημα με τους αντιπάλους αυτών των απιθάνων νέων πολιτικών, η παρουσία των οποίων ενισχύεται ανησυχητικά ακόμη και σε χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Γαλλία, η Ιταλία και αλλού, είναι ότι εκ των πραγμάτων εμφανίζονται ως υπερασπιστές ενός κατεστημένου που διαρκώς απαξιώνεται, διότι είναι ανίκανο να διαχειρισθεί προβλήματα που δημιούργησε στη διάρκεια της ακμής του και της απόλυτης κυριαρχίας του.

Ο κ. Τσίπρας ήταν ο πρώτος αμφισβητίας της μορφής αυτής που ανήλθε στην εξουσία. Ηταν ο πρώτος που συνεκρούσθη με το ευρωπαϊκό κατεστημένο και συνετρίβη και προσεχώρησε σε αυτό. Σήμερα είναι ένας αξιόπιστος συνομιλητής της Γερμανίδας καγκελαρίου Αγκελα Μέρκελ, συνεργάζεται αρμονικότατα με τις ΗΠΑ σε θέματα ασφαλείας και στη διάρκεια της πρόσφατης κρίσεως στην Τουρκία ενίσχυσε αντί να θέσει εν κινδύνω τις διμερείς μας σχέσεις με την Αγκυρα. Ενήργησε βεβαίως ως θαυματοποιός υπαίθριων χώρων, αλλά προς το παρόν τουλάχιστον απέκλεισε την υπονόμευση της κυβερνήσεώς του από τη δράση εξωγενών δυνάμεων, σε μια περίοδο απολύτου εξαρτήσεως της χώρας.

Επιδίδεται πλέον ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και πρωθυπουργός στη δημιουργία νέας καθεστηκυίας τάξεως εν Ελλάδι. Αυτό ακριβώς έπραξε το ΠΑΣΟΚ από το 1981, όταν ανήλθε στην εξουσία, και τα στελέχη του κόμματος εκείνου, με την «τεχνογνωσία» που διαθέτουν, είναι ακριβώς οι εφαρμόζοντες αυτή την πολιτική. Διότι ο κ. Τσίπρας δεν έχει ισχυρό, οργανωμένο κόμμα, δεν έχει καν οπαδούς, έχει απλώς ψηφοφόρους.

Η άνοδος του κ. Τσίπρα στην εξουσία απέτρεψε από μιαν άποψη τον κίνδυνο μιας πληβειακής επαναστάσεως και τώρα επιδίδεται ακάθεκτος εις την ταπείνωση και την καταστροφή της ανωτάτης τάξεως. Η εξαθλίωση των άλλων τάξεων είχε, εν πολλοίς, συντελεσθεί και ολοκληρώνεται επί της κυβερνήσεως του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ.

Επήλθε, εν ολίγοις, μια μοιραία σύμπτωση των ισοπεδωτικών κομμουνιστικών πεποιθήσεων του κ. Τσίπρα με τα προαπαιτούμενα της παγκοσμιοποίησης, της απεθνικοποίησης, της πλήρους ομογενοποίησης. Η παρούσα κυβέρνηση συμβάλλει απλώς με τον αδέξιο και καταστροφικό της τρόπο στη διαμόρφωση της νέας τάξης πραγμάτων, που είναι αμείλικτη, σαρωτική του παλαιού συστήματος στο σύνολό του και όχι επιλεκτικά όπως φαντάζονταν ορισμένοι. Ας μην αυταπατώμεθα περί αυτού· άλλως, ο κ. Τσίπρας θα είχε προ πολλού ανατραπεί.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή