Δύο χρόνια μετά το περιβόητο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, ο Αλ. Τσίπρας εμφανίστηκε στη ΔΕΘ με άλλο προσωπείο. Προσπάθησε να διατηρήσει ένα επιθετικό πολιτικά προφίλ, αλλά ουσιαστικά επρόκειτο για τη λεγόμενη «επιθετική άμυνα», καθώς αντικατέστησε τα μεγάλα και παχιά λόγια της αριστερίστικης ρητορικής με δηλώσεις και ομολογίες που κανονικά πρέπει να προκαλούν ανατριχίλα σε κάθε ακραιφνή Συριζαίο αριστερό α λα γκρέκα. Ενόψει μάλιστα του συνεδρίου του κόμματος σε μερικές εβδομάδες, θα πρέπει να επιστρατεύσει όλη την, ομολογουμένως, πλούσια φαντασία του για να διανθίσει με αριστερή φρασεολογία την παραδοχή «βεβαίως, η αγορά έχει τους δικούς της όρους να αυτορρυθμίζεται» και την αναγνώριση ότι «αν εμείς (οι Ελληνες) δεν αλλάξουμε (προφανώς νοοτροπία) και δεν παραγάγουμε πλούτο, δεν θα μπορέσουμε να έχουμε μια βιώσιμη και διαρκή αναπτυξιακή τροχιά», προκειμένου να πείσει τους συντρόφους του ότι δεν τους έχει… προδώσει.
Από μια πλευρά θα έλεγε κάποιος ότι, επιτέλους, ο πρωθυπουργός αναγνωρίζει την πραγματικότητα. Ομως, με νωπό το πρόσφατο παρελθόν του, είναι φυσικό η αξιοπιστία του να αμφισβητείται. Αν, δηλαδή, εννοεί αυτά που λέει. Οταν μάλιστα στην ίδια συνέντευξη Τύπου, στη ΔΕΘ, απέφυγε με φραστικές ντρίμπλες να στηρίξει αποφασιστικά τον πρόεδρο του ΤΑΙΠΕΔ, Στ. Πιτσιόρλα, ο οποίος συχνά γίνεται στόχος επιθέσεων από υπουργούς της κυβέρνησης. Τους ίδιους υπουργούς, που εξίσου συχνά υπονομεύουν κάθε απόπειρα αποκρατικοποίησης «μέσα σε ένα πλαίσιο, έτσι όπως αυτό ορίζεται από τη συμφωνία», όπως πρόσθεσε, εννοώντας βέβαια το μνημόνιο. Γιατί στη διάλεκτο της επικοινωνιακής πολιτικής των Συρανέλ, το μνημόνιο έχει μετονομασθεί σε συμφωνία.
Είπε και άλλα ο Αλ. Τσίπρας στη Θεσσαλονίκη που προκαλούν ερωτήματα για τις αληθινές προθέσεις του, αν και σε γενικές γραμμές φάνηκε ότι σκοπός του είναι τώρα και μέχρι τις εκλογές, όποτε αυτές γίνουν, να διεκδικήσει ψήφους από τον κεντρώο χώρο. Δεν άφησε, ας πούμε, καμία αμφιβολία ότι όχι μόνον εγκρίνει, αλλά και ενθαρρύνει την ποινική δίωξη του Ανδρ. Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ με διατυπώσεις οι οποίες μπορούν να εκληφθούν ως καθοδήγηση της Δικαιοσύνης. Το ίδιο, άλλωστε, έκανε και στο θέμα του πλειοδοτικού διαγωνισμού για τα τέσσερα τηλεοπτικά κανάλια. Ειδικά στο συγκεκριμένο θέμα «έδωσε ρέστα», φθάνοντας –αυτός, ένας αριστερός κατά δήλωσή του– σε όρια αντιπαράθεσης με τους εργαζομένους των καναλιών που κινδυνεύουν να κλείσουν, με συνέπεια να μείνουν άνεργοι. Η ανάρτηση του Π. Πολάκη, που ακολούθησε, δεν ήταν τυχαία. Αντιθέτως, φρόντισε να μη δώσει απάντηση όταν ρωτήθηκε για τη δράση των λεγόμενων «μπαχαλάκηδων» στα Εξάρχεια και αλλού. Αντ’ αυτού έστρεψε τα πυρά του κατά του… Κυρ. Μητσοτάκη.
Από αυτά και από άλλα, είναι φανερό ότι ο Αλ. Τσίπρας έχει αποφασίσει να πορευτεί με πρόσωπο Ιανού, διγλωσσία και διάσταση μεταξύ λόγων και πράξεων. Αλλά έτσι, η αναξιοπιστία θα τον κυνηγάει συνεχώς.