Ποτέ δεν πίστεψα ότι ο Αλέξης Τσίπρας, ως αρχηγικό στέλεχος της προμνημονιακής Αριστεράς, αντιλαμβανόταν και ακόμη λιγότερο πίστευε ο ίδιος στη συγκρότηση της ελληνικής μεταδικτατορικής πολιτείας. Ούτε τον ένοιαξαν ποτέ οι διεθνείς κανόνες μέσω των οποίων η χώρα μας είναι προσδεδεμένη με τις άλλες ελεύθερες κοινωνίες: πολιτικά αλλά και στρατιωτικά.
Οταν όμως βρέθηκε στην πρώτη θέση της αντιπολίτευσης, αυτά που γνωρίζει ή αγνοεί, εκείνα που πιστεύει ή απορρίπτει, τα όσα ομνύει να υπηρετεί και τα άλλα που εύκολα καταπατά απέκτησαν σημασία. Η οποία έγινε σπουδαία όταν η Βουλή τον ενέκρινε στην πρωθυπουργία.
Στο διήμερο της Θεσσαλονίκης ο κ. Τσίπρας εξετέθη σε όλα τα παραπάνω σημεία των διαφωνιών του με το «Σύστημα». Εχω κι άλλες φορές επισημάνει ότι οι άνθρωποι του κ. Τσίπρα ή αλλιώς η ομάδα Μαξίμου δεν θεωρεί εαυτήν υποχρεωμένη να σέβεται ή, ακόμη λιτότερο, να πειθαρχεί στις αρχές συγκρότησης του αστικού καθεστώτος.
Αυτό είναι που εξηγεί την εξωστρεφή, σχεδόν προκλητική, περιφρόνηση των δικαστηρίων, ακόμη και θεμελιωδών αρχών της Δικαιοσύνης, όπως είναι το δικαίωμα του κατηγορουμένου να υπερασπίζεται παντοιοτρόπως την αθωότητά του.
Εχει ήδη γίνει διάσημη η αποστροφή του κ. Τσίπρα για την αναμενόμενη κρίση των συμβούλων της Επικρατείας επί όσων ζητούν οι επιχειρήσεις της τηλεόρασης. Ο επικεφαλής του Εκτελεστικού, με χαρακτηριστικό ύφος, σπεύδει να εκμεταλλευθεί την αδυναμία που εξεδήλωσε η δικαστική εξουσία και συγκεκριμένα το Συμβούλιο της Επικρατείας, όταν λίγες ώρες πριν από τον διαγωνισμό απεκδύθηκε την ισχύ που του παρέχει ο νόμος. Κυρίως μάλιστα πρόδωσε την εμπιστοσύνη των πολιτών που προσέφυγαν στην κρίση του. Τους έστειλε στον διαγωνισμό, υποσχόμενο να εξετάσει τον κατά πόσον ο διαγωνισμός είναι νόμιμος όταν θα έχει τελειώσει.
Ο κ. Τσίπρας δεν άφησε την ευκαιρία να χαθεί: «Στην προσωρινή του απόφαση, το ΣτΕ έχει μιλήσει για δημόσιο συμφέρον (το οποίο) τώρα έχει αποτυπωθεί και σε νούμερα», είπε (και συμφωνώ απολύτως μαζί του) ο πρωθυπουργός. Το μέγα ζήτημα με όσα είπε ο πρωθυπουργός προέκυψε από την περιφρόνηση με την οποία αντιμετώπισε τους πολίτες που εμπιστεύθηκαν το δικαστήριο: προεξόφλησε ότι δεν πρόκειται να «βγει και να πει ότι είναι άκυρος ο διαγωνισμός, γιατί είναι πολλά τα χρήματα που θα πάρει το ελληνικό Δημόσιο», είπε για να υπογραμμίσει σε πιο χαλαρό ύφος: «Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Δεν δίνω ούτε μία πιθανότητα». Θεωρώ μάλλον απίθανη την εκτίμηση ότι η δήθεν αυτοπεποίθηση του πρωθυπουργού στο ζήτημα της νομιμότητας των τηλεαδειών είναι αποτέλεσμα της διαδικασίας. Μάλλον αποτελεί εκδήλωση πολιτικού εκνευρισμού που επιδιώκει να καλύψει κάτω από ένα στρώμα πρωθυπουργικού αυταρχισμού. Είναι προφανές ότι ο κ. Τσίπρας έχει αρχίσει να κατανοεί το αδιέξοδο στο οποίο τον παγίδευσαν οι μεθοδεύσεις του φίλου Νίκου Παππά. Φιλτάτη όμως η εξουσία!