Την Κυριακή, ο πρωθυπουργός μεταβαίνει στη Νέα Υόρκη για να συμμετάσχει στη Γενική Συνέλευση των Ην. Εθνών. Εκεί θα έχει την ευκαιρία σειράς διμερών συναντήσεων, πρωτίστως με ηγέτες μη ευρωπαϊκών χωρών.
Με δεδομένο ότι στα μάτια της διεθνούς κοινότητας η Ελλάδα είναι από τις χώρες που έχουν υποστεί τις μεγαλύτερες συνέπειες των προσφυγικών ροών, ο κ. Τσίπρας έχει μια σημαντική ευκαιρία να αναδείξει το μείζον αυτό πρόβλημα στην κορυφαία παγκόσμια συνάντηση, που πραγματοποιείται κάθε χρόνο στη Νέα Υόρκη. Οι πολυμερείς διασκέψεις, οι περιφερειακές συναντήσεις, οι ευρωπαϊκές και άλλες σύνοδοι είναι σημαντικά fora, όπου το θέμα τίθεται επανειλημμένως τα τελευταία δύο χρόνια. Ομως, καμία συνάντηση δεν έχει την αίγλη και, σε βάθος χρόνου την απήχηση, της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, που συνέρχεται κάθε χρόνο την τελευταία εβδομάδα του Σεπτεμβρίου. Σε κάθε περίπτωση λειτουργεί συμπληρωματικά και σίγουρα ενισχυτικά των όποιων άλλων αποφάσεων λαμβάνονται σε περιφερειακό επίπεδο.
Ο απερχόμενος γενικός γραμματέας, Μπαν Κι Μουν, συγκαλεί ειδική σύνοδο για το θέμα σε επίπεδο ολομέλειας την ερχόμενη Δευτέρα 19 του μηνός, ενώ την επομένη, την Τρίτη 20, θα υπάρξει μία ακόμη διεθνής συνάντηση για το θέμα, αυτή τη φορά υπό την αιγίδα του Αμερικανού προέδρου Μπαράκ Ομπάμα, σε συνεργασία με τον γενικό γραμματέα αλλά και τους ηγέτες της Γερμανίας, της Σουηδίας, του Καναδά, του Μεξικού, της Αιθιοπίας και της Ιορδανίας.
Οπως τόνισε προχθές η Αμερικανίδα βοηθός υπουργός Εξωτερικών αρμόδια για διεθνείς οργανισμούς, Σέμπα Κρόκερ, «αναμένουμε ότι η σύνοδος θα καταλήξει σε σημαντικές νέες και βιώσιμες δεσμεύσεις, που θα απαντούν στις ανθρωπιστικές εκκλήσεις του ΟΗΕ, στην επέκταση των προγραμμάτων επανεγκατάστασης προσφύγων ή εναλλακτικές νομικές διόδους για την υποδοχή προσφύγων, όπως και νέες ευκαιρίες ώστε οι πρόσφυγες και οι τοπικές κοινωνίες που τους φιλοξενούν να επωφελούνται από την καλύτερη πρόσβαση αυτών σε εκπαίδευση και νόμιμη απασχόληση».
Δεν θα σταθώ στα επικοινωνιακά παιγνίδια και στις στρατηγικές στοχεύσεις εσωτερικής κατανάλωσης. Θα πάω στην ουσία, που είναι το ζητούμενο. Η σύνοδος που διοργανώνουν οι ΗΠΑ προσφέρει στον πρωθυπουργό της Ελλάδας μία ευκαιρία. Οπως και στην περίπτωση του χρέους –η απομείωση του οποίου θα είναι σε αναμονή τουλάχιστον έως τις γερμανικές εκλογές του 2017, ενώ είναι πιθανό να πάει και μετά το 2018, όπως σαφώς διεμήνυσε και ο σοβαρός αντιπρόεδρος της κυβέρνησης– όπου η Ελλάδα προσπαθεί να εκμεταλλευθεί την παρασκηνιακή και ενίοτε δημόσια υποστήριξη που λαμβάνει από τις ΗΠΑ, μπορεί να κάνει κάτι ανάλογο και με το προσφυγικό. Οσο και αν συχνά ενοχλείται η Γερμανία από τις αμερικανικές παροτρύνσεις για ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, δεν είναι εύκολο να μη λαμβάνει καθόλου υπόψη τις θέσεις της μεγαλύτερης οικονομίας του πλανήτη και κύριου μετόχου του ΔΝΤ.
Υπό αυτό το πρίσμα, η φωνή της υπερδύναμης και στο προσφυγικό μόνο υποβοηθητικά μπορεί να λειτουργήσει για την Ελλάδα. Κι εδώ, αποδέκτες των αμερικανικών παροτρύνσεων δεν θα είναι τόσο η Γερμανία, όσο κάποιες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.
Πέρα, λοιπόν, από τις διμερείς και πολυμερείς διπλωματικές επαφές, που είναι αυτονόητες στο περιθώριο των εργασιών της Γενικής Συνέλευσης, ο πρωθυπουργός στην προσπάθειά του να αναδείξει την ανάγκη μεγαλύτερης διεθνούς κινητοποίησης και συμμετοχής στην αντιμετώπιση –ανθρωπιστική και οικονομική– του προσφυγικού, μπορεί να αντλήσει στοιχεία υποστήριξης από τις πρωτοβουλίες της σημαντικότερης χώρας του κόσμου, τουλάχιστον για όσο καιρό θα βρίσκεται στην ηγεσία της ο Μπαράκ Ομπάμα.