Στην πρόσφατη συνέντευξη Tύπου στη ΔΕΘ, ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε δύο φορές στον τρόπο με τον οποίον λαμβάνονται οι κυβερνητικές αποφάσεις. Την πρώτη όταν ρωτήθηκε περί ανασχηματισμού και απάντησε, μεταξύ άλλων, «πρέπει να σας πω ότι έχω ένα άλλο μοντέλο διακυβέρνησης και δεν είμαι στη λογική του “αποφασίζω και διατάζω”, λειτουργώ συλλογικά ως πρωθυπουργός». Τη δεύτερη όταν ρωτήθηκε σχετικά με την αμφισβήτηση του προέδρου του ΤΑΙΠΕΔ, Στ. Πιτσιόρλα, από διάφορους υπουργούς, και δήλωσε, πάλι μεταξύ άλλων, ότι «η κυβέρνηση αυτή λειτουργεί συλλογικά και οι αποφάσεις παίρνονται συλλογικά και γι’ αυτό τον λόγο έχουμε και άτυπα όργανα που συνεδριάζουν και αποφασίζουν τη γραμμή. Από εκεί και πέρα, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν διαφορετικές απόψεις, διαφορετικές εκτιμήσεις, αλλά θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι τις αποφάσεις τις παίρνουμε συλλογικά με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον, έτσι προχωράμε».
Είναι αμφίβολο κατά πόσον ο μέσος πολίτης σημείωσε τις συγκεκριμένες αναφορές και άγνωστο αν ένιωσε οποιαδήποτε ανακούφιση τώρα που έμαθε πώς ασκεί τα πρωθυπουργικά καθήκοντά του ο Αλ. Τσίπρας. Το βέβαιο είναι ότι οι αναφορές αυτές σηκώνουν πολλές ερμηνείες, έστω και αν στη δεύτερη περίπτωση (για τον Στ. Πιτσιόρλα) η απάντηση ήταν άσχετη με την ερώτηση και απλά συνέβαλε στην προσπάθειά του να αποφύγει την ξεκάθαρη στήριξη του προέδρου του ΤΑΙΠΕΔ, δυσαρεστώντας «πρωτοκλασάτους» υπουργούς που αποτελούν ταυτόχρονα και στηρίγματα του συστήματος Συρανέλ.
Μια πρώτη ερμηνεία λοιπόν είναι ότι ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του λειτουργούν με τη συνταγή του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού που ταιριάζει και στην ιδεολογία τους, παρά τη στροφή στην πραγματικότητα που χαρακτηρίζει κάποιες δηλώσεις του Αλ. Τσίπρα τους πολύ τελευταίους μήνες. Ανάλογες δηλώσεις έκανε άλλωστε και στη ΔΕΘ, φροντίζοντας ταυτόχρονα να τις εξουδετερώσει με άλλες, προς την αντίθετη κατεύθυνση. Εκείνη της αυταπάτης. Δημοκρατικός συγκεντρωτισμός όμως σημαίνει ότι όλοι λένε τις απόψεις και τις αντιρρήσεις τους στα όργανα, λαμβάνεται η απόφαση ή αποφασίζεται η γραμμή και εμφανίζονται με ενιαίο πρόσωπο προς τα έξω για να την εκφράσουν. Απαγορεύονται οι διαφοροποιήσεις προς τα έξω. Ή όχι; Αυτό όμως δεν συμβαίνει στην περίπτωση Πιτσιόρλα, οπότε «πάει περίπατο» η αρχή του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού. Εκτός και αν με την απάντησή του ο Αλ. Τσίπρας αυτό ακριβώς ήθελε να επισημάνει προς τους αμφισβητίες «πρωτοκλασάτους» υπουργούς του. Η νεκροψία θα δείξει…
Η δεύτερη ερμηνεία είναι ότι επιμένοντας στη συλλογικότητα των κυβερνητικών αποφάσεων, ο πρωθυπουργός αρνείται να πάρει μόνος τις ευθύνες και τις διαχέει και σε άλλους συντρόφους και στελέχη. Αλλωστε, κατά δήλωσή του, στο επικείμενο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ «θα μας απασχολήσουν και ζητήματα που έχουν να κάνουν με τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας του κυβερνητικού έργου και συλλογικά θα πάρουμε τις αποφάσεις μας». Πρόσθεσε άλλωστε ότι στο ίδιο συνέδριο θα συζητηθούν «τα μεγάλα προβλήματα της χώρας, ο οδικός χάρτης, το σχέδιο για την έξοδο από την κρίση». Με λίγα λόγια, ο άνθρωπος είπε ότι τον πρώτο λόγο τον έχει το κόμμα, όχι η κυβέρνηση, και ότι ο ίδιος δεν είναι τίποτα περισσότερο από πρώτος μεταξύ ίσων, μόνο και μόνο επειδή φέρει τον τίτλο «πρωθυπουργός». Και άλλωστε, το κόμμα στο συνέδριο θα αποφασίσει για το μέλλον μας…
Η τρίτη ερμηνεία, σε συνάφεια με την προηγούμενη, είναι ότι ο Αλ. Τσίπρας δεν ασκεί τα καθήκοντά του ως πρωθυπουργός, είτε γιατί δεν έχει καταλάβει ποιος είναι ο ρόλος του είτε γιατί δεν θέλει να τον παίξει είτε γιατί δεν μπορεί. Για τον οποιονδήποτε λόγο, μεγάλο το πρόβλημα. Γιατί εσύ, πολίτη, νομίζεις ότι έχεις πρωθυπουργό τον Τσίπρα, αλλά στην πραγματικότητα αποφασίζει ο Πολάκης! Ποιος αλήθεια κυβερνά αυτόν τον τόπο;