Αν υπάρχει ένα χρήσιμο συμπέρασμα που ο κ. Τσίπρας έχει αποκομίσει από την πρωθυπουργική θητεία των 20 μηνών, αυτό είναι ότι δεν υπάρχει οδός επιστροφής. Ούτε γι’ αυτόν, ούτε για το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Θα είναι αδύνατον σε αυτή την ομάδα νέων πολιτικών (νέων ηλικιακά, δηλαδή) να επικαλούνται αύριο, όταν θα βρεθούν στην αντιπολίτευση, όσα έλεγαν προτού γίνουν κυβέρνηση. Ακόμη και σε ζητήματα που δεν συναρτώνται με τις πολιτικώς δύσκολες αποφάσεις διατήρησης της δημοσιονομικής ισορροπίας ή τις κομματικώς άβολες προσαρμογές που πρέπει να επιχειρηθούν στον κρατικό μηχανισμό. Είναι, επομένως, επείγον να βρεθεί μια νέα στέγη για όλον αυτόν τον κόσμο που διορίζεται σε διάφορες θέσεις του κράτους και περιμένει να διατηρήσει αυτή τη σχέση πολλά ακόμη χρόνια. Η νεομνημονιακή μεταμόρφωση του ΣΥΡΙΖΑ προσφέρει τις σχετικές ευκαιρίες. Με σταθερούς ρυθμούς, σε κάθε θέση που ανοίγει φυσιολογικά ή σε εκείνες που αδειάζουν με «σπρώξιμο» η κυβέρνηση τοποθετεί πρόσωπα της εμπιστοσύνης της. Η δεξαμενή προσώπων είναι το παλαιό ΠΑΣΟΚ και οι συνοδοιπόροι του πανεπιστημιακού και συνδικαλιστικού χώρου που μετακινούνται «όπου φυσά ο άνεμος», όπως έλεγαν οι παλαιότεροι.
Από τότε που ο πολύς Ζαν Κλοντ Γιούνκερ οδήγησε χεράκι χεράκι τον Τσίπρα «τα έχω χαμένα», ήταν Φεβρουάριος 2015 και τον πέρασε στα ενδότερα του ευρωπαϊκού «Μινώταυρου», ο πρωθυπουργός απολαμβάνει τον πατερναλισμό (αν και στην περίπτωση της κυρίας Μέρκελ η σχέση είναι –προφανώς– πιο περίπλοκη) των Ευρωπαίων. Είναι αυτονόητο, βεβαίως, ότι άνθρωποι όπως ο κ. Παππάς προφανώς πιστεύουν ότι αυτός είναι ο ατσίδας, που «τους παίζει» τους όχι και τόσο σπουδαίους ευρω-ηγέτες.
Ομως ο Αλέξης Τσίπρας είναι ρεαλιστής και –μέχρι σήμερα– έχει επιδείξει πραγματικές ικανότητες τακτικισμού. Βλέπει ότι την επόμενη χρονιά, με τις μεγάλες χώρες και τους πιο σπουδαίους από τους μικρότερους «δορυφόρους» να είναι μπλεγμένοι σε δύσκολες εκλογικές διαδικασίες, θα τα καταφέρει. Δεν έχει άδικο!
Ηδη, και παρά τα περί του αντιθέτου θρυλούμενα από πολλούς δημοσιογράφους του πολιτικού ρεπορτάζ, ο κ. Καμμένος παρείχε, με επισημότατη συνέντευξή του, πλήρη, θερμή και μακρόπνοη υποστήριξη στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ. Το προξενιό, του οποίου κανείς δεν γνωρίζει τον προξενευτή, κρατεί γερά. Ακόμη και τώρα, που γίνεται πραγματικότητα ο πιο τρομακτικός από τους μύθους που με κάθε μέσο έπλασε ο κ. Καμμένος και το περιβάλλον του, τώρα που προχωρεί η πλήρης παράδοση της διαχειριστικής κυριαρχίας επί της κρατικής περιουσίας διαμέσου του Υπερταμείου της Εταιρείας Συμμετοχών.
Μάλιστα, ο κ. Καμμένος, «λαρζ» τύπος όπως είναι, προσκάλεσε τον πρωθυπουργό να φέρει στην παρέα τον κ. Λεβέντη, για τον οποίο ο αρχηγός των «Ανεξαρτήτων» διαβεβαίωσε ότι «έχει πολύ ενδιαφέρουσες ιδέες που μπορούν να ενσωματωθούν». Ναι, έτσι είπε: «ιδέες». Σιγά μη σηκωθεί από την καρέκλα επειδή κάποιοι Ευρωπαίοι τον θεωρούν ακροδεξιό! Είπαμε: το ποτάμι που πέρασε ο κ. Τσίπρας «δεν γυρνάει πίσω».