Ο βοσκότοπος είναι κομμάτι της ελληνικής ψυχής. Κάποτε, πριν από την εποχή της οικοπεδοποίησης, πριν επιβληθεί η αρχιτεκτονική της μεζονέτας, με γκαράζ για το 4Χ4 και γούρνα σε ρόλο πισίνας, ο βοσκότοπος ήταν το κατ’ εξοχήν περιουσιακό στοιχείο. Κοντά με τις ρίζες εννοείται. Για να αντιληφθεί κανείς την πραγματική αξία του βοσκοτόπου θα πρέπει να υπολογίσει πόσα χιλιάδες στρέμματα δάσους έχουν καεί ώστε να μπορούν οι αγνοί ποιμένες να ταΐζουν το ποίμνιό τους. Ο βοσκότοπος είναι το έμβλημα της αγνής αγροτικής Ελλάδας, μιας Ελλάδας πτωχής πλην όμως τιμίας. Μιας Ελλάδας που δεν είχε αρρωστήσει από την καταρροή των επιδοτήσεων, που δεν είχε ακόμη διαφθαρεί από το δαιμονισμένο το ευρώ.
Ως εκ τούτου δεν αντιλαμβάνομαι για ποιον λόγο γίνεται τόση φασαρία για τα βοσκοτόπια του κ. Καλογρίτσα. Δείχνει, αν μη τι άλλο, μια σοβαρή τάση επιστροφής στις παραδόσεις του τόπου. Αποδεικνύει επίσης πως όταν η εθνοσωτήριος δηλώνει την πρόθεσή της να καταπολεμήσει τη διαπλοκή αναμορφώνοντας το τηλεοπτικό τοπίο δεν λέει λόγια του αέρα. Είναι ένα πρώτο γενναίο βήμα επιστροφής στις πιο αγνές και τίμιες παραδόσεις του ελληνικού λαού. Ανοίγει επίσης και έναν δρόμο: με την οικονομία στα χέρια των ανθρώπων αυτών το πιθανότερο είναι ότι στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον οι συναλλαγές θα γίνονται εις είδος.
Και πώς θα πείσουμε τον κόσμο όλον ότι η Ελλάδα είναι το οικόπεδο-φιλέτο της οικουμένης αν εμείς πρώτοι απαξιώνουμε τους βοσκοτόπους μας; Και γιατί, αντί να φλυαρούμε ως φιλάργυροι και παραδόπιστοι Ευρωπαίοι, δεν ακούμε τη φωνή του Ελληνα Παπαδιαμάντη; «Ημην πτωχόν βοσκόπουλον εις τα όρη. Δεκαοκτώ ετών και δεν ήξευρα ακόμη άλφα. Χωρίς να το ηξεύρω, ήμην ακόμη ευτυχής…» Τι θέλει να πει ο συγγραφέας στο αριστούργημά του «Ονειρο στο κύμα»; Σε αντίθεση με έναν καλό βοσκότοπο, ούτε τα λεφτά ούτε τα γράμματα φέρνουν την ευτυχία.
Ακουσα τον δήμαρχο Ιθάκης κ. Σκληρό να σκάει στα γέλια όταν έμαθε πως ο κ. Καλογρίτσας χρησιμοποίησε ως εγγύηση 5.000 στρέμματα βοσκοτόπου. Πρόσθεσε μάλιστα πως πρόκειται για κάτι γκρεμούς και ότι τώρα που απέκτησε τόσα χρήματα ο καναλάρχης μπορεί να του επιστρέψει τα 2.000 ευρώ που του χρωστάει από το πετρέλαιο για το σκάφος του. Ειλικρινά δεν τον καταλαβαίνω. Δεν αντιλαμβάνεται πως αν ένας γκρεμός αξίζει κάτι δεκάδες εκατομμύρια ευρώ αυτό αυτομάτως θα ανεβάσει την αξία της γης στον τόπο του; Τέτοιοι είμαστε όμως. Βάζουμε τα δάχτυλά μας και βγάζουμε τα μάτια μας.