Το γαλλικό μπιλιάρδο θεωρείται παιχνίδι δεξιοτεχνίας για τους λάτρεις του είδους. Οι παίκτες συναγωνίζονται στις καραμπόλες. Οι καλύτερες είναι πάντα εκείνες που μοιάζουν ακατόρθωτες και νικητής αναδεικνύεται εκείνος που κερδίζει σε πόντους. Τις εντυπώσεις, βέβαια, κερδίζει εκείνος που βάζει τόσο φάλτσο στο χτύπημά του όσο χρειάζεται γιατί, αλλιώς, η μπάλα δεν θα φτάσει ποτέ τον στόχο της. Η αυτοσυγκέντρωση είναι αρετή.
Από φάλτσα και καραμπόλες το Φεστιβάλ Αθηνών έχει χορτάσει τον τελευταίο χρόνο. Μετά την αποπομπή του Γιώργου Λούκου, ο Βέλγος Γιαν Φαμπρ ήρθε μετά βαΐων και κλάδων στη ζεστή Αθήνα και έβαλε φωτιά στο φεστιβαλικό σκηνικό. Η αναδίπλωση ήταν θέμα ημερών. Ο τότε διευθυντής του γραφείου του υπουργείου Πολιτισμού Αρ. Μπαλτά, Παναγιώτης Δούρος, παραιτήθηκε «για προσωπικούς λόγους» και επέστρεψε ως διοικητικός υπάλληλος στο Φεστιβάλ Αθηνών.
Το Φεστιβάλ πραγματοποιήθηκε τελικά με καλλιτεχνικό διευθυντή τον Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο και εν αναμονή του γενικού απολογισμού υπήρχε η εντύπωση πως ο οργανισμός έμπαινε σε μια φάση ηρεμίας και σταθερότητας.
Αλίμονο. Η αποκάλυψη από την εφημερίδα «Τα Νέα» ότι για τη θέση του γενικού διευθυντή του οργανισμού προαλειφόταν το ίδιο πρόσωπο που θεωρήθηκε υπαίτιο για το «φιάσκο» Φαμπρ προκάλεσε την άμεση αντίδραση του κ. Μπαλτά. Οπως έγινε γνωστό αργότερα, η επίμαχη συνεδρίαση του Δ.Σ. του Φεστιβάλ Αθηνών που θα συζητούσε το θέμα του γενικού διευθυντή δεν έγινε ποτέ. Αντιθέτως, η προληπτική «απαλλαγή» καθηκόντων είναι γεγονός.
Πρόθεση του Φεστιβάλ είναι να γίνει προκήρυξη για τη θέση του γενικού διευθυντή –όπως είναι και λογικό– προκειμένου να αναδειχθεί με διαφανείς διαδικασίες. Η καραμπόλα όμως ξεκίνησε. Και αυτή θα είναι απρόβλεπτη.