Γράμματα Αναγνωστών

6' 27" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ενα μάθημα ήθους από τραπεζίτη

Κύριε διευθυντά

Oπως πολύ σωστά γράφει η «Καθημερινή», η Τράπεζα Αττικής βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα τις τελευταίες ημέρες. Η Τράπεζα ιδρύθηκε το 1924 από τον Ανδρέα Σπυράκη και ήταν η κατ’ εξοχήν τράπεζα του Πειραιά για εμπόρους, βιομηχάνους και εφοπλιστές. Αμέσως με την κήρυξη του Παγκοσμίου Πολέμου τον Σεπτέμβριο του 1939, ο Μεταξάς, φοβούμενος μαζικές αναλήψεις, επέτρεψε στις τράπεζες να δεσμεύσουν τις καταθέσεις. Τότε η Τράπεζα Αττικής έδωσε ένα μάθημα εντιμότητος. Ο Ανδρέας Σπυράκης, πρόεδρος και κύριος μέτοχος της Τραπέζης, θεώρησε ότι ήταν ανήθικο να δεσμευθούν τα χρήματα αυτών που είχαν εμπιστευθεί την Τράπεζα και αποφάσισε να τα επιστρέψει σε όσους τα ζητήσουν. Φυσικά τα κεφάλαια καμιάς τραπέζης στον κόσμο δεν φθάνουν για να επιστρέψει η ίδια όλες τις καταθέσεις. Ο Σπυράκης πλήρωσε από την προσωπική του περιουσία τη διαφορά. Το ποσό ήταν τεράστιο. Αμφιβάλλω αν οι σημερινοί διοικούντες και οι μέτοχοι γνωρίζουν το μάθημα ήθους της Τραπέζης Αττικής και των μετόχων της πριν από 77 χρόνια.

Αθανασιος Ι. Νικολιτσας

Καιρός για ρεαλισμό αντί αυταπάτης

Κύριε διευθυντά

Είναι ξεκάθαρη πλέον και δυσχερέστατη η εικόνα που υπάρχει στο μεγαλύτερο μέρος των ελληνικών οικογενειών. Οι Eλληνες πολίτες προσπαθούν να πείσουν τους εαυτούς τους ότι ζουν την αυταπάτη ενός ονειρικού εφιάλτη. Προβάλλει όμως στο φως της ημέρας η τραγική διαπίστωση ότι βιώνουμε μία εφιαλτική πραγματικότητα.

Μέσα σε αυτήν τη ζοφερή συγκυρία συνθηκών ζωής αναρωτιέται ο Eλληνας πολίτης: Πού πάμε; Σε τι κόσμο θα ζήσουμε; Είμαστε Ευρωπαίοι ή οι τελευταίοι από τους Βαλκάνιους γείτονές μας;

Εδώ και χρόνια διαφαίνεται ότι οδηγούμεθα ως λαός αλλά δυστυχώς και ως Eθνος στην εσχατιά της Ευρώπης. Ενώ βρισκόμαστε στη χειρότερη φάση που ευρέθη ποτέ η Ελλάδα, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι πολιτικοί σχηματισμοί αυτής της δύσμοιρης χώρας μας, συνεχίζουν τα παιχνίδια κατάκτησης αλλά και διατήρησης της εξουσίας. Προβάλλουν ως πρόσχημα την όποια πεπαλαιωμένη ιδεολογία, την οποία προσπαθούν να εμφυτεύσουν (την ψευδεπίγραφη ιδεοληψία τους) σε ψηφοθηρικά κομμάτια του πληθυσμού.

Σήμερα είναι φανερό ότι ευρύτερα η ελληνική κοινωνία αδιαφορεί ουσιαστικά για τις πολυποίκιλες ετικέτες που είναι κατεσπαρμένες από το πολιτικό σύστημα Αριστερά (ακραία ή μη) Δεξιά-Κέντρο-Κεντροαριστερά ή Κεντροδεξιά – Ακραία Δεξιά. Η όποια αρνητική ανταπόκριση του ελληνικού λαού έναντι αυτής της πολυσπερμίας, διαπιστώνεται από τις σύγχρονες ψηφοθηρικές αψιμαχίες ή και δημοσκοπικές, αμφίβολης προέλευσης παρουσίες, στα κόμματα που εκπροσωπούν αυτές τις ταυτότητες!

Πότε είχαν, οι ακραίες πολιτικές συνιστώσες, αυτές τις δυνάμεις που παρουσιάζουν σήμερα; Η σημερινή οικονομικο-κοινωνική εξέλιξη των Ελλήνων πολιτών τείνει να προκαλέσει την κομματική τους απεξάρτηση και στη συνέχεια την πολιτική τους αποδέσμευση. Απέβαλαν τον πολιτικό τους φανατισμό. Εγκατεστάθη πλέον μέσα μας, θυμός και φόβος. Συγχρόνως προσπαθούμε να οραματιστούμε ψήγματα ελπίδας για το προσεχές μέλλον. Το αμεσότερο ή το απώτερο.

Ανεξάρτητα από τον προσανατολισμό που κινείται ο ελληνικός πληθυσμός, δυστυχώς αντίθετα οδηγείται η πολιτική οικογένεια. Το σύστημα που διαχειρίζεται, παραμένει προσηλωμένο στην οποιαδήποτε ψευδεπίγραφη ιδεοληψία του παρελθόντος. Συνεχίζουν να διαμορφώνουν πάθη, ενισχύοντας τους φανατισμούς.

Ακούστηκε πρόσφατα αρχηγός κόμματος να προτρέπει τους οπαδούς του: «Ή εμείς ή αυτοί»!! Ακόμη συμπλήρωσε: «Ή μας τελειώνουν ή τους τελειώνουμε»!! Oλα αυτά προς Eλληνες εναντίον Ελλήνων. Τελικός στόχος η κατάκτηση και η διατήρηση της εξουσίας.

Η άλλη πλευρά του πολιτικού φάσματος, η εκσυγχρονιστική, ήταν καλή όσο έπαιρνε λεφτά από φορείς της Ε.Ε. Οικονομικά πακέτα τα οποία αλλοπρόσαλλα διέθεταν. Τώρα που έχουν σφίξει οι συνθήκες ελέγχων και περιορίστηκαν οι άδηλες πλουτοπαραγωγικές πηγές, ίσως είναι καιρός, οι πολιτικοί σχηματισμοί να εστιάσουν το ενδιαφέρον τους στη δυναμική παραγωγική ανασυγκρότηση, με ανταγωνιστική προοπτική και ανάπτυξη της οικονομίας. Είναι καιρός να επιβάλουν δίκαιη φορολογική πολιτική, ώστε να ενισχύσουν την επιχειρηματικότητα. Παράλληλα, να διαμορφώσουν εκ βάθρων τη Δημόσια Διοίκηση.

Είναι, λοιπόν, τελείως απαραίτητη η εφαρμογή μέτρων ενίσχυσης της ιδιωτικής επιχειρηματικής δραστηριότητας. Ασφαλώς, είναι πολιτικά αναγκαίο, επιτακτικά σήμερα, στο σύνολό του το πολιτικό σύστημα της χώρας να ακολουθήσει ένα ορθολογικό αναπτυξιακό προσανατολισμό, που οι συνθήκες τοπικές και διεθνείς, επιτάσσουν ώστε η χώρα μας να βγει από τη βαθιά κρίση που εξαιτίας αυτού του ίδιου του συστήματος έχει περιπλακεί.

Είναι γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας, ζώντας καθημερινά μία τραγική πραγματικότητα, είναι πιθανό να απασφαλίσει την ψύχραιμη μέχρι σήμερα και φιλειρηνική κοινωνική του ζωή.

Είναι καιρός η επικρατήσασα μέχρι σήμερα ιδεοληπτική πολιτική, να αντικατασταθεί από εφαρμογή μέτρων σύγχρονης ρεαλιστικής πολιτικής διακυβέρνησης της χώρας. Υπάρχουν πολλά ανάλογα παραδείγματα από το παγκόσμιο στερέωμα. Χαρακτηριστικότερο η Μεγάλη Βρετανία της Μάργκαρετ Θάτσερ. Σήμερα όλοι οι Βρετανοί την χαρακτηρίζουν ως ευλογημένη.

Η αναγκαιότητα των καιρών επιβάλλει πλέον την εφαρμογή μέτρων «Ρεαλιστικής πολιτικής Διακυβέρνησης της Χώρας».

«Οι καιροί ου μενετοί».

Κωνσταντινος Γεροντης

H Tουρκία μετά το πραξικόπημα

Kύριε διευθυντά

Σε πρόσφατο άρθρο του ο συνεργάτης σας κ. Θάνος Nτόκος αρχίζει με τη σωστή διαπίστωση ότι η Tουρκία, ύστερα από το πραξικόπημα, έχει εισέλθει σε αχαρτογράφητα νερά με πολλούς υφάλους. Kαι διατυπώνει την άποψη ότι υπάρχει περιορισμένος βαθμός προβλεψιμότητας αναφορικά με τις συνέπειες της προσπαθείας του Tούρκου προέδρου να αποκαταστήσει τις σχέσεις της χώρας του με τη Pωσία και το Iράν κυρίως, λόγω της δυσαρέσκειας που προκλήθηκε στις HΠA και την Eυρωπαϊκή Eνωση.

Mια πιο προβλέψιμη εξέλιξη, για την οποία η χώρα μας πρέπει να προετοιμαστεί, θα ήταν το ότι η μεταπραξικοπηματική κρίση στην Tουρκία θα περιπλέξει περισσότερο το Kυπριακό πρόβλημα και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις γενικότερα.

H άρνηση της Tουρκίας να επικυρώσει το Διεθνές Δίκαιο της Θαλάσσης (ΔΔΘ) και να αναγνωρίσει τη διαιτητική δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Xάγης (ΔΔX), καθώς και το casus belli, προηγούνται κατά πολύ της ανόδου του κ. Eρντογάν στην εξουσία και του πρόσφατου πραξικοπήματος.

Παρ’ όλα αυτά αποτελούν μέρος της τακτικής της γειτονικής μας χώρας, η οποία ήταν και είναι το να εμπλέξει την ελληνική πλευρά σε μια ατέρμονα διαδικασία «διμερών συνομιλιών» με ανοικτή ημερήσια  διάταξη και κλιμακούμενες προκλήσεις και διεκδικήσεις. Tα αποτελέσματα της τακτικής αυτής τα ζούμε καθημερινά, σε βαθμό που δεν χρειάζονται υπόμνηση. Kάτι άλλο, που δεν θα έπρεπε επίσης να χρειάζεται υπόμνηση, είναι το ότι το θέμα της εκδόσεως ή όχι των Tούρκων στρατιωτικών είναι νομικό και θα πρέπει να κριθεί από τη Δικαιοσύνη σύμφωνα με το διεθνές και το ελληνικό δίκαιο.

Πολιτικά παζάρια περί «διακριτικής εποπτείας για την τύχη των συγκεκριμένων ανθρώπων μετά την επιστροφή τους» δεν έχουν καμία σχέση με τη συμπεριφορά ευνομούμενης χώρας. Θα προκαλέσουν ολέθριες εντυπώσεις, θα απομονώσουν τη χώρα και θα ανοίξουν τον δρόμο σε χειρότερους τουρκικούς εκβιασμούς, ιδιαίτερα στις κρίσιμες αυτές ώρες του παροξυσμού και του απρόβλεπτου.

Συμπερασματικά η ευχή και η ελπίδα είναι ότι η πολιτική μας ηγεσία θα ενεργήσει με άψογο και έννομο τρόπο όπως επιβάλλουν το συμφέρον και η αξιοπρέπεια της χώρας. Kαι από αυτή τη θέση θα έχει το δικαίωμα να ζητήσει την υποστήριξη και άλλων χωρών, που αντιμετωπίζουν ή θα αντιμετωπίσουν παρόμοιες αξιώσεις, και ιδιαίτερα των HΠA, της Eυρωπαϊκής Eνώσεως και της Pωσικής Oμοσπονδίας.

Pαφαηλ Παπαδοπουλος – Oμότιμος καθηγητής Θερμοδυναμικής

Στο Γκίνες για τα ψεύδη

Kύριε διευθυντά

Θα μπορούσε να μπει στο βιβλίο Γκίνες με τον μεγαλύτερο αριθμό υποσχέσεων, που αποδείχθηκαν ψευδολογίες. Tα προσόντα του είναι υψηλής υποκριτικής, καθώς πίσω από το μειλίχιο και χαμογελαστό προσωπάκι κρύβεται ένας δυνάστης σταλινικού τύπου που δουλεύει ύπουλα, υπόγεια, χυδαία. Eίναι συνονθύλευμα ψευτοαριστερίστικης και πρασινοφρουρίστικης νοοτροπίας που επανέφερε στην πολιτική μας ζωή.

Aθεος εξ ου και άπατρις, καθώς Eλλάδα και Oρθοδοξία είναι άρρηκτα δεμένες. Pίχνοντας στάχτη στα μάτια που επεσκέφθη το Aγιον Oρος, ενώ ξηλώνει τα πάντα από την ελληνοχριστιανική μας παράδοση, με το επιχείρημα της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων! «Aριστες» οι σχέσεις με την Eκκλησία, ενώ το σαράκι δουλεύει… O επικεφαλής της Eκκλησίας δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι ζούμε στις μέρες μας αυτό που λεν οι Γραφές; «Θα εμφανιστούν λύκοι με τη μορφή των προβάτων;». Δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι τέτοιοι πολιτικοί, που παραδίδουν την πατρίδα στον κάθε αναρχοαυτόνομο που σπάζει, ρημάζει, καταλαμβάνει πνευματικά ιδρύματα, εισβάλλει και βεβηλώνει ναούς, δεν αντιμετωπίζονται με την ανοχή ή τη σιωπή, γιατί τότε θεριεύουν και οργανώνονται, αλλά αντιμετωπίζονται με τη σκληρή γλώσσα των παλιών ιεραρχών ή την τραχιά γλώσσα του Kολοκοτρώνη, του Mακρυγιάννη, του Παπαφλέσσα;

Δαναη Πανοπουλου – Εκπαιδευτικός

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή