Το ευεργετικό «αυτοδιοίκητο»

Το ευεργετικό «αυτοδιοίκητο»

2' 14" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Δεν γνωρίζουμε αν ο κ. Ισίδωρος Ντογιάκος θα επανεκλεγόταν στη διοίκηση της Εισαγγελίας Εφετών Αθηνών χωρίς την έφεση που άσκησε ο κ. Νίκος Παρασκευόπουλος, έφεση η οποία στην ουσία του στερούσε (δύο μέρες πριν από την εκλογή!) το δικαίωμα να είναι και πάλι υποψήφιος. Η μεθόδευση ήταν τόσο εξόφθαλμη και κάποιοι δικαστές θέλησαν να στείλουν ένα μήνυμα στην κυβέρνηση, ότι τα «κολπάκια» με τη Δικαιοσύνη πρέπει να τελειώνουν. Πιθανότατα επίσης θα ήθελαν να τελειώνουν τα οργουελικού τύπου κατηγορητήρια για «προσβολή της προέδρου του Αρείου Πάγου Βασιλικής Θάνου». Να σημειώσουμε ότι η «προσβολή» συνίσταται στο γεγονός ότι ο κ. Ντογιάκος είχε ανακοινώσει τη σύγκληση της Ολομέλειας των εισαγγελέων Εφετών με θέμα «Εξωθεσμική παρέμβαση της προέδρου του Αρείου Πάγου στο αυτοδιοίκητο της Εισαγγελίας Εφετών». Οπως και να έχει το πράγμα όμως, η επανεκλογή δείχνει ότι η προσπάθεια του κυβερνώντος σχήματος ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να ελέγξει κάθε πτυχή του κράτους και του δημόσιου βίου, δεν έχει πολλές ελπίδες επιτυχίας. Πρώτον λόγω της –σωτήριας για τους υπόλοιπους– ανικανότητάς τους. Αμέλησαν να του κοινοποιήσουν την ποινή. Δεύτερον επειδή κατά το παρελθόν έγιναν κάποια βήματα αποκέντρωσης της εξουσίας, όπως ήταν το αυτοδιοίκητο των δικαστηρίων.

Είναι εμφανής η αφέλεια του κυβερνητικού σχήματος να ελέγξει και τη Δικαιοσύνη. Αλλά να μην ξεχνάμε και την αφέλεια της Νέας Δημοκρατίας, που το 2008 είχε καταργήσει το αυτοδιοίκητο. Οπως έλεγε ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης Σωτήρης Χατζηγάκης το 2010, όταν η κυβέρνηση του κ. Γ. Παπανδρέου το επαναθέσμισε, «το λεγόμενο “αυτοδιοίκητο” των μεγάλων δικαστηρίων δημιουργούσε εξαρτήσεις –συναισθηματικές, πολιτικές κ.λπ.– μεταξύ πολλαπλών συμφερόντων μέσα στους κόλπους των δικαστικών και εισαγγελικών λειτουργών. Οι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας κατάργησαν μερικώς το σύστημα εκείνο, τερματίζοντας έτσι και τα φαινόμενα χαλαρότητας, πελατειακών σχέσεων και φατριών και ομαδοποιήσεων» («Καθημερινή» 5.2.2010).

Η αλήθεια είναι πως όλες οι δημοκρατικές διαδικασίες, που αποκεντρώνουν την ισχύ κάποιας εξουσίας, δημιουργούν «εξαρτήσεις –συναισθηματικές, πολιτικές κ.λπ.– μεταξύ πολλαπλών συμφερόντων… πελατειακές σχέσεις κ.λπ.». Και στις εθνικές εκλογές γίνονται αυτά. Είναι επίσης αληθές ότι στη δημοκρατία υπάρχει ο κίνδυνος εκφυλισμού· το ζούμε σήμερα με την απόφαση του ελληνικού λαού να εκλέξει αυτή τη Βουλή κι αυτή την πλειοψηφία. Μόνο που ο εκφυλισμός μιας ισχυρής και ανεξέλεγκτης εξουσίας (όπως είναι η εκτελεστική στην Ελλάδα) έχει βαρύτερες συνέπειες και είναι πολύ πιο επικίνδυνος.

Με την αποκέντρωση της εξουσίας, δεν δημιουργείται κάποιος ηθικός παράδεισος, απλώς ελαχιστοποιούνται οι πιθανότητες μιας γενικευμένης κόλασης. Χωρίς το αυτοδιοίκητο των δικαστηρίων δεν θα υπήρχε τρόπος αντίδρασης στην πανίσχυρη εκτελεστική εξουσία. Η κυβέρνηση διορίζει την ηγεσία του Αρείου Πάγου, το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο του Αρείου Πάγου διόριζε τους προϊστάμενους και ο κάθε υπουργός Δικαιοσύνης είχε –έστω εμμέσως– άμεση επιρροή σε όλη τη δικαστική ιεραρχία. Γενικώς το αυτοδιοίκητο των δικαστηρίων μπορεί να έχει προβλήματα· όπως και η δημοκρατία εξάλλου. Αλλά η συγκέντρωση της εξουσίας δημιουργεί πολύ μεγαλύτερα…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή