Μετά τους γονείς από σχολεία του Ωραιοκάστρου, και γονείς από δημοτικό σχολείο της Φιλιππιάδας δηλώνουν την αντίθεσή τους στην παραχώρηση χώρων για τη διδασκαλία των παιδιών των προσφύγων. Στην ανακοίνωσή τους, «ρητή και κατηγορηματική», υπογραμμίζουν ότι «δεν πρόκειται να αποδεχθούν σε καμιά περίπτωση και χωρίς κανένα συμβιβασμό» τη συστέγαση των παιδιών με προσφυγόπουλα, επικαλούμενοι λόγους ιατρικούς, εκπαιδευτικούς, θρησκευτικούς και πολιτισμικούς.
Στη Μόρια της Λέσβου, η κατάσταση είναι εκτός ελέγχου: φωτιές, συγκρούσεις προσφύγων και μεταναστών στο hotspot, πορεία διαμαρτυρίας κατοίκων στην οποία παρεισέφρησαν οπαδοί της Χρυσής Αυγής.
Ερωτηθείς ο δήμαρχος Λέσβου κ. Σπύρος Γαληνός εάν φοβάται ότι μπορεί να επαναληφθούν τα επεισόδια, είπε: «Αν δεν εκτονωθεί άμεσα η κατάσταση, ασφαλώς θα έχουμε και νέα επεισόδια, τα οποία θα είναι και σοβαρότερα».
Συμπέρασμα: είναι όλοι τους φασίστες. Ετσι, με συνοπτικές διαδικασίες, ένας αριθμός πολιτών, είτε πρόκειται για γονείς είτε για κατοίκους, κατατάσσεται στην απεχθέστερη κατηγορία, δαιμονοποιείται, περιθωριοποιείται, κρίνεται μη αλληλέγγυος και χωρίς κατανόηση, εν αντιθέσει με τη «συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων –γονέων, μαθητών, εκπαιδευτικών– στη χώρα μας», όπως είπε πρόσφατα ο υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης, ο οποίος, μάλιστα, θεώρησε «ακατανόητη αυτή τη συμπεριφορά».
Να, όμως, που μέρα με τη μέρα αυτή η «ακατανόητη συμπεριφορά» προσβάλλει όλο και περισσότερους, για να μη συνυπολογίσουμε όσους, πιεσμένοι από τη δημοσιότητα που έχει προσλάβει η «αντίθεσή» τους, υπαναχώρησαν ή δεν εκδήλωσαν καν τους ενδοιασμούς ή τους φόβους τους. Πείστηκαν όμως κιόλας; Αλλαξαν γνώμη; Η διαβεβαίωση του υπουργείου ότι όλα τα προσφυγόπουλα έχουν εμβολιαστεί ή θα εμβολιαστούν, τους καθησύχασε; Είναι γονείς που ανησυχούν για τα παιδιά τους ή, απλώς, «δεν θέλουν τους πρόσφυγες» από μια γενική δυσανεξία προς το «ξένο»; Στη δεύτερη περίπτωση δεν αρκεί ως ερμηνεία ο χαρακτηρισμός του «φασίστα». Είναι επαχθής και επονείδιστος, συνδέεται με τα χειρότερα ανθρώπινα ένστικτα, αλλά είναι και βολικός. Διαφωνούμε, στοχοποιούμε, τελειώσαμε. Είναι, όμως, έτσι; Καθόλου. Αρχές Οκτωβρίου, «το υπουργείο Παιδείας σχεδιάζει την έναρξη λειτουργίας 800 τάξεων υποδοχής περίπου 22.000 προσφυγόπουλων σε ελληνικά σχολεία σε όλη τη χώρα» («Κ» 18/09). Πόσο προετοιμασμένη είναι η ελληνική κοινωνία γι’ αυτό; Πόσο προετοιμασμένο (στα στοιχειώδη) είναι το ελληνικό κράτος; Εδώ είναι εύκολη η απάντηση: καθόλου. Στα σχολεία που έχουν επιλεγεί, οι γονείς πού μπορούν να απευθυνθούν, για να συζητήσουν, να λύσουν τις απορίες τους; Από εδώ και πέρα το πρόβλημα θα οξύνεται και η συγκυρία το μόνο που δεν επιδέχεται είναι τον περαιτέρω διχασμό σε γονείς αλληλέγγυους και μη, καλούς αριστερούς και κακούς φασίστες.
Και η Χρυσή Αυγή από το μαλακό υπογάστριο της ελληνικής κοινωνίας ψαρεύει ψήφους (κι όπως φαίνεται από τις δημοσκοπήσεις, δεν τα πηγαίνει άσχημα). Βρίσκει γόνιμο έδαφος στην εντεινόμενη δυσφορία και εγκατάλειψη του κράτους, στην απουσία ενημέρωσης, στην αμάθεια που παράγει μόνο τέρατα. Θα ήταν αφελής κάποιος αν ισχυριζόταν ότι ανάμεσα στους γονείς των μαθητών ή στους κατοίκους της Λέσβου δεν υπάρχουν και υποστηρικτές ή ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής. Ομως όλα τα κόμματα (και κυρίως όσα κυβέρνησαν και κυβερνούν) υπέθαλψαν ακραίες συμπεριφορές, άντλησαν ψήφους από την ξενοφοβία, τον ρατσισμό, το μίσος εναντίον του –εκάστοτε– «Αλλου», που εκλαμβάνεται ως αντίπαλος. Ο εθνολαϊκισμός δεν παράγει «ακατανόητες συμπεριφορές». Κάθε άλλο μάλιστα.