Ο εθισμός στη διαφθορά

2' 25" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Το λεξιλόγιο της διαφθοράς έχει φθαρεί από την κατάχρηση. Ας μη γελιόμαστε. Ποια εντύπωση προκαλεί πια το άκουσμα της λέξης «σκάνδαλο»; Προκειμένου να το ενισχύσουμε με λίγες δόσεις αδρεναλίνης, πρέπει να το φορτώσουμε με επίθετα που έχουν κι αυτά αποδυναμωθεί, όπως «μεγάλο» ή «τεράστιο». Ποτέ όμως «πρωτοφανές». Γιατί τίποτε δεν είναι πρωτοφανές στη χώρα όπου οι μισοί θεωρούν τους άλλους μισούς απατεώνες, και η κοινωνία χωρίζεται σε εισαγγελείς και κατηγορουμένους. Πάντα υπάρχει κάποιο προηγούμενο.

Στην κοινοτοπία της διαφθοράς στηρίχθηκε το μεγάλο παραμύθι του ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς. Η Αριστερά δεν ήταν παρούσα όταν η διαφθορά μπορούσε ακόμη να προσφέρει θέαμα, εκπλήξεις και ανατροπές. Δεν ήταν και ακριβώς απούσα, αλλά αυτό είναι λεπτομέρεια. Κανείς αριστερός δεν εμφανιζόταν στα μακρόσυρτα δελτία για σκάνδαλα που κράτησαν κάτι μήνες, σαν ταινία του Αγγελόπουλου. Αυτά ήσαν σκάνδαλα, διότι εμφανίστηκαν σε καιρούς που τα σκάνδαλα αντιμετωπίζονταν ακόμη ως σκάνδαλα.

«Διαφθορά»; «Διαπλοκή»; Για τον ορθώς σκεπτόμενο αριστερό δεν είναι εξαιρέσεις, ούτε παρεκτροπές από τη νομιμότητα. Είναι οι νόμοι του «συστήματος», ο τρόπος που λειτουργούν ο καπιταλισμός, οι αγορές και τα λοιπά δαιμόνια. Εξ ου και η λογική: αφού μας αναγκάσατε εμάς τους αριστερούς να διαχειρισθούμε το σύστημα που φτιάξατε εσείς, θα παίξουμε με τους κανόνες του. Θα στήσουμε τη δική μας διαπλοκή. Νομίζετε ότι ανησυχεί ο κ. Παππάς όταν τον κατηγορεί η αντιπολίτευση ότι πάει να στήσει τη δική του διαπλοκή μέσω των τηλεοπτικών αδειών; Και ο ίδιος και το κοινό του το θεωρούν φυσιολογικό. Κάνουμε ό, τι κάνει κάθε εξουσία που σέβεται τον εαυτό της, φτιάχνουμε τη δική μας διαπλοκή.

Συζητώντας για το θέμα της Τράπεζας Αττικής, φίλος αναρωτιόταν πώς είναι δυνατόν να το έκαναν τόσο άτσαλα και σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Μα τόσο άσχετοι είναι; Ναι, είναι άσχετοι, αλλά τους βοηθάει και η νοοτροπία τους. Οι παλαιότεροι πρόσεχαν τις κινήσεις τους διότι ήξεραν ότι παρανομούν. Αυτοί εδώ θεωρούν ότι κάνουν αυτό που πρέπει. Είναι το ηθικό πλεονέκτημα της ανομίας απέναντι στην παρανομία. Ξέρουν επίσης ότι έχουν απέναντί τους μια κοινωνία που φωνάζει σκάνδαλο για τον ΕΝΦΙΑ και μάλλον αδιαφορεί για τον κ. Καλογρίτσα. Τον ΕΝΦΙΑ δεν τον ήξερε μέχρι προχθές. Τους Καλογρίτσες, όμως, τους ξέρει χρόνια. Συνήθισε να ζει μαζί τους.

Ο εθισμός στη διαφθορά οδηγεί στον γενικευμένο κυνισμό. Τίποτε δεν έχει σημασία, τίποτε δεν έχει αξία. Η εμπιστοσύνη στις πολιτικές και τις οικονομικές ελίτ βυθίζεται στα ακίνητα νερά του εθισμού στο χειρότερο και εξουδετερώνει τα αντανακλαστικά. Οταν διαπιστώνεις ότι οι μηχανικοί, κομμάτι της κοινωνικής ελίτ, δεν αντιδρούν στη λεηλασία του Ταμείου τους, είναι προφανές πως το κοινωνικό ξεχαρβάλωμα πάει βαθιά. «Ιδωμεν» ή «ουκ ίδωμεν», πάντως, η ζημιά έχει γίνει. Χωρίς εμπιστοσύνη ούτε η οικονομία μπορεί να λειτουργήσει ούτε περίπτερο δεν στήνεται, και η δημοκρατία μοιάζει με γριά στραβοκάνα που τρέχει να περάσει τον δρόμο.

Κάποτε ήταν της μόδας η λέξη «κάθαρση». Ηταν η εποχή της ηθικολογίας. Αν μη τι άλλο, μάθαμε πως η ηθικολογία δεν αρκεί για να μας γλιτώσει από τη διαφθορά, την ηρωίνη της ελληνικής κοινωνίας.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή