Ο πιανίστας Αλέν Λεφέβρ, που κάθεται απέναντί μου στο σπίτι του στην Ανω Βούλα, είναι συνηθισμένος στις συνεντεύξεις. Οχι μόνον επειδή είναι επικοινωνιακός αλλά επειδή η παρθενική του εμφάνιση στην τηλεόραση ως «παιδί θαύμα» ήταν στα εννιά του χρόνια. Γεννημένος στη Γαλλία το 1962, γιος ενός κλαρινετίστα, μεγάλωσε στον Καναδά όπου μετακόμισε η οικογένειά του όταν αυτός ήταν μόλις πέντε ετών. Το 2015, στο αποκορύφωμα της διεθνούς καριέρας του, πήρε μια ανορθόδοξη απόφαση. Μεσούσης της περιόδου του δημοψηφίσματος, εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα μαζί με τη γυναίκα του, αποδεικνύοντας εμπράκτως τον φιλελληνισμό του. Και τώρα, περίπου ένα χρόνο αργότερα, βγάζει μια δισκογραφική δουλειά αφιερωμένη στους Ελληνες, με δικές του συνθέσεις και τίτλο «Sas agapo», η οποία λανσάρεται στις αρχές Οκτωβρίου σε ολόκληρο τον κόσμο. Λίγο πριν ετοιμάσει τις βαλίτσες του για την καινούργια του περιοδεία, με υποδέχθηκε στη νέα του κατοικία με θέα την Αίγινα.
Μανιώδης καπνιστής, άναψε ένα Καρέλια άφιλτρο και με το άλλο χέρι άρπαξε ένα κομπολόι με κεχριμπαρένιες χάντρες μέσα από ένα μπολ. Το ζύγισε στο χέρι του, χαμογέλασε, λέγοντας «J’ adore» (Το λατρεύω) και ξεκίνησε να μιλάει: «Είμαι τόσο παθιασμένος με τη νέα μου χώρα που έγραψα όλες τις συνθέσεις μέσα σε τρεις μήνες μόνο», είναι η πρώτη του κουβέντα. «Την Ελλάδα την πρωτογνώρισα το 1997 και έκτοτε περνούσα τις καλοκαιρινές μου διακοπές στη Σάμο, ενώ έκανα πολλές εμφανίσεις στο Μέγαρο. Ομως τώρα που ζω εδώ, έχω μια διαφορετική θέαση για τους ανθρώπους και το τοπίο. Με συγκινεί πολύ η ζεστασιά, η ελευθερία που βιώνετε στην καθημερινότητά σας αλλά και η απίστευτη αντοχή που έχετε δείξει στις δυσκολίες της κρίσης. Νομίζω ότι είναι ένα μάθημα ζωής για εμάς που προερχόμαστε από διαφορετικές κουλτούρες ότι παρά τα προβλήματα οι Ελληνες επιζητούν τη χαρά στην καθημερινότητά τους. Είμαι χειμερινός κολυμβητής και παρακολουθώ τον κόσμο που κολυμπάμε μαζί. Ξέρετε, η εμπειρία αυτή του να μοιράζομαι τη θάλασσα ήταν ένα από τα πράγματα που με ενέπνευσαν περισσότερο σε αυτήν την πρώτη φάση εγκατάστασης στην Ελλάδα».
Παρά την απίστευτα θετική εισαγωγή του, αποφασίζω να τον ρωτήσω: Δεν ήταν μια τρέλα η εγκατάστασή του σε μια χώρα που παραπαίει οικονομικά; «Ηταν μια καθαρή τρέλα αλλά το είχα σταθμίσει μέσα μου! Αλλά δεν το μετανιώνω και μέχρι στιγμής τόσο εγώ όσο και η σύζυγός μου αισθανόμαστε εξαιρετικά ευτυχείς. Ολοι μας έχουν καλοδεχθεί, είναι ανοιχτοί και φιλόξενοι. Θα αναρωτηθείτε ποιο ήταν ακριβώς το κίνητρό μου για να ζήσω εδώ.
Η πεποίθησή μου είναι ότι στις οργανωμένες χώρες της Δύσης οι άνθρωποι αποκτούν σταδιακά έναν ομοιόμορφο τρόπο ζωής, με συνεχή υπακοή σε νόμους που ρυθμίζουν τα πάντα. Ο πολίτης αναπτύσσει μια προσωπικότητα σχεδόν παιδική, η οποία εναποθέτει στην κυβέρνηση και στις αρχές τις ευθύνες για τη δική του καθημερινότητα που είναι γεμάτη κανόνες. Κατά τη γνώμη μου αυτό δεν είναι ένα μοντέλο που προάγει την κριτική σκέψη, την αυτοδιάθεση, τη συνείδηση. Και είναι γνωστό τι μπορεί να συμβεί σε έναν κόσμο όπου απουσιάζουν αυτά τα πράγματα: όλοι χειραγωγούνται ευκολότερα. Ε λοιπόν, οι Ελληνες αντιστέκονται σε αυτό. Δεν είμαι κουτός, δεν βλέπω τα πράγματα τέλεια. Ξέρω ότι είστε συχνά ατομιστές, ότι έχετε δυσανεξία στα όρια, αλλά νομίζω ότι ταυτόχρονα έχετε και μιαν αγάπη προς την ελευθερία που εμείς χάνουμε. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί επιτυχημένοι Ελληνες του εξωτερικού θέλουν να γυρίσουν, αισθάνονται τον νόστο», λέει ο Αλέν Λεφέβρ.
Ο κόσμος αλλάζει
«Θα σας πω και κάτι ακόμα: ο κόσμος αλλάζει ταχύτατα και οι συνθήκες ζωής επίσης: αν σας έλεγαν πέρυσι ή πρόπερσι για το Brexit, τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι, το ενδεχόμενο να βγει ο Τραμπ, θα τον πιστεύατε; Σε ποια χώρα θα θέλατε να πάτε; Εγώ πιστεύω ότι η Ελλάδα θα βγει από την κρίση νωρίτερα απ’ ό,τι φαντάζεστε και στενοχωριέμαι πολύ όταν κάποιος σας αντιμετωπίζει με διάθεση να σας μειώσει ή να σας αποδώσει μια στερεοτυπική εικόνα», συνεχίζει. «Εγώ λοιπόν θα έλεγα ότι οι Ελληνες έχουν να μας διδάξουν αντοχή και ανθρωπισμό, πατριωτισμό, μια ταυτότητα που δεν έχει χαθεί. Ολα αυτά τη στιγμή που υποφέρουν οικονομικά και έχουν δεχθεί στο έδαφός τους χιλιάδες μετανάστες.
Το καθήκον μου λοιπόν είναι να τιμώ την Ελλάδα εφόσον πήρα την απόφαση να ζήσω εδώ, να κολυμπώ στην ελληνική θάλασσα, να χαίρομαι τη φύση, να συνυπάρχω με τους ανθρώπους».
Λίγο πριν φύγω, αποφασίζει να κάτσει στο πιάνο και να μου παίξει μερικά κομμάτια από τη νέα του δισκογραφική δουλειά. Εχουν πράγματι κάτι πολύ λεπταίσθητα ελληνικό στην αύρα τους. Πριν περάσω το κατώφλι του φιλόξενου σπιτιού του, αποφασίζω να του κάνω την τελευταία ερώτηση: Εχει πάει ποτέ στα μπουζούκια; Με αποστομώνει με την ανυπόκριτη και αυθόρμητη απάντησή του: «Και βέβαια. Μου αρέσει ο Ρέμος. Εχουμε γίνει φίλοι. Παντού στην Ευρώπη και την Αμερική ακούν τα ίδια ποπ τραγούδια. Εσείς έχετε τα δικά σας…».
Ο Αλέν Λεφέβρ αφιερώνει μέρος της καλλιτεχνικής του δράσης σε σκοπούς φιλανθρωπικούς. Το Σάββατο 15 Οκτωβρίου θα εμφανιστεί στην επετειακή συναυλία Dionysia Trust στο Μέγαρο, όπου θα ερμηνεύσει κομμάτια από τη νέα του δουλειά. Μαζί του οι νικητές των διαγωνισμών πιάνου που διοργάνωσε η Dionysia Trust, η οποία στηρίζει τους νέους ταλαντούχους πιανίστες.