Eνα μοτίβο σύγκρουσης, ανάμεσα στο «νέο» που ενσαρκώνεται από τον κ. Αλ. Τσίπρα και το «παλιό» που εκπροσωπείται από τον κ. Κυρ. Μητσοτάκη, επιχειρεί να δημιουργήσει η κυβέρνηση, στον απόηχο της σύγκρουσης των δύο αρχηγών στη Βουλή για την Παιδεία. Στην κυβέρνηση θεωρούν ότι το επόμενο χρονικό διάστημα πρέπει να «χτίσουν» πάνω σε αυτή την εικόνα αντίθεσης ανάμεσα στους δύο αρχηγούς, προφανώς προσδοκώντας οφέλη από την εντεινόμενη πόλωση. Ως ευκαιρία για την ανάδειξη αυτής της εικόνας θεωρείται από την κυβέρνηση και η επικείμενη προ ημερησίας συζήτηση για τη διαπλοκή στη Βουλή. Πέραν τούτου, στο εσωτερικό της κυβέρνησης υπάρχει πολύ έντονη συζήτηση για το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και τον ανασχηματισμό που θα ακολουθήσει. Κυβερνητικά στελέχη αναμένουν ένα ήρεμο συνέδριο, αλλά έναν μάλλον δομικό ανασχηματισμό. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο κ. Τσίπρας επιθυμεί να προχωρήσει σε ανασχηματισμό που θα μπορεί να «παραδίδει» έργο σε όλα τα κρίσιμα υπουργεία και, βεβαίως, μέχρι εκείνου του σημείου που επιτρέπεται από τους μνημονιακούς περιορισμούς. Η «γραμμή» της κυβέρνησης προκύπτει και από τις δηλώσεις στελεχών όπως ο υπουργός Επικρατείας Ν. Παππάς, ο οποίος κατηγόρησε τον κ. Μητσοτάκη (Στο Κόκκινο 105,5) ότι «σιώπησε εκκωφαντικά» στη Βουλή για τα θέματα διαπλοκής. Οπως είπε ο κ. Παππάς, «επροκλήθη από τον πρωθυπουργό στην πρώτη τοποθέτηση, βούιξαν τα δημοσιογραφικά γραφεία ότι στη δευτερολογία του ο κ. Μητσοτάκης θα έκανε τη μεγάλη αντεπίθεση και δεν ακούσαμε τίποτα. Είναι προφανώς μία συζήτηση, στην οποία αντιλαμβάνεται ο κ. Μητσοτάκης ότι δεν έχει τη δυνατότητα να ανταποκριθεί».
Από το Μέγαρο Μαξίμου εκφράστηκε χθες ενόχληση για δημοσίευμα των Financial Times, σύμφωνα με το οποίο η κ. Αγκελα Μέρκελ ουσιαστικά επέπληξε τον κ. Τσίπρα για καθυστερήσεις στις υποχρεώσεις της Ελλάδας στο προσφυγικό. Σύμφωνα με non paper του Μαξίμου, «οι δηλώσεις τόσο του Αυστριακού καγκελάριου Κερν όσο και της Γερμανίδας καγκελαρίου Μέρκελ ήταν σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση». Στο Μαξίμου εκτιμούν ότι οι περί του αντιθέτου –όπως λένε– διαρροές έχουν ως στόχο τη γερμανική κοινή γνώμη, ιδιαίτερα μετά την άνοδο του AfD. Επί της ουσίας, τονίζουν τέσσερα σημεία: Πρώτον, η ελληνική νομοθεσία για τη μετανάστευση δεν ορίζει τίποτα διαφορετικό από τις αντίστοιχες προβλέψεις άλλων ευρωπαϊκών κρατών, σε σχέση με την αναγνώριση της Τουρκίας ως ασφαλούς τρίτης χώρας. Δεύτερον, οι «σχετικά αργοί ρυθμοί στη διαδικασία ασύλου» αποδίδονται στο γεγονός ότι τα κράτη-μέλη και η Κομισιόν έχουν στείλει μόνο 19 από τα 400 άτομα που έχουν ζητηθεί για ενίσχυση από το Ευρωπαϊκό Γραφείο για το Ασυλο (EASO). Τρίτον, η Ε.Ε. δεν ανταποκρίνεται στα αιτήματα μετεγκατάστασης, καθώς από τις 66.000 που έχουν αποφασιστεί έχουν υλοποιηθεί μόνον 4.000. Και, τέταρτον, η συμφωνία Ε.Ε. – Τουρκίας κινδυνεύει «από την άρνηση πολλών χωρών της Ε.Ε. να υλοποιήσουν τις δεσμεύσεις τους, τόσο σε σχέση με τον διαμερισμό της ευθύνης όσον αφορά τις μετεγκαταστάσεις, όσο και σε σχέση με την απελευθέρωση του καθεστώτος ταξιδιωτικής βίζας προς τους πολίτες της Τουρκίας».