Οι ιστορίες της Κυριακής

2' 49" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ισως φταίει που δεν αγάπησες τελικά το ποδόσφαιρο. Που το άφησες να φύγει από μέσα σου, αιφνίδια, χωρίς καλά-καλά να καταλάβεις το γιατί. Kρέμασες, έτσι, τα παπούτσια στα δεκαπέντε σου, δίχως να πενθήσεις καθόλου το τραγικό δεξί μπακ που ήσουν· και από τότε δεν έχεις τι να πεις στις συζητήσεις των συνομηλίκων. Μα υπάρχει Κυριακή χωρίς μπάλα, χωρίς εκκλησία, χωρίς τακτικές εξορμήσεις στο κλασικό, οικογενειακό στυλ;  Και όμως, κάπως έτσι σου συνέβη. 

Ανακαλείς συνήθως αυτή τη μέρα χωρισμένη σε δύο –όχι ακριβώς ισομεγέθη– ημισφαίρια. Το ένα της ημισφαίριο μοιάζει με ήρεμη και φωτεινή προεξοχή του σαββατιάτικου απογεύματος. Το άλλο είναι ανήσυχο και σκοτισμένο ήδη από τις σάλπιγγες της Δευτέρας. Τυχαίο είναι άραγε που μιλάμε για «Δευτέρα Παρουσία»; Μια λεπτή μεμβράνη χωρίζει, πάντως, αυτές τις δύο κλιματικές ζώνες της Κυριακής, ένα διαφανές υλικό που είχες πάντα τον φόβο ότι θα σπάσει πρόωρα. Τα κυριακάτικα πρωινά τα έβρισκες, ούτως ή άλλως, κάπως επίσημα και αρωματισμένα με κολόνιες που έχουν αποσυρθεί από τη μόδα και τα κεντρικά καταστήματα. Πλησιάζοντας προς το απόγευμα, όμως, το σώμα σου άρχιζε να μουδιάζει προαισθανόμενο τη δυσθυμία της επόμενης μέρας. Τα πράγματα γύρω μετατοπιζόταν από τον ισημερινό προς ένα ψυχρότερο ημισφαίριο.

Αν μαστόρευες φυσικά και αν έπιαναν τα χέρια σου, μπορεί να μην την ένιωθες τη μελαγχολική μετάβαση. Αν, τέλος πάντων, αφιέρωνες τον χρόνο σου σε δράσεις αναψυχής και σε αθλοπαιδιές, με ανεκτίμητα, όπως λένε, οφέλη για τους μυς της καρδιάς και το αναπνευστικό σύστημα. Ακόμα καλύτερα! Να έπαιρνες, ας πούμε, το λάστιχο για να ποτίσεις το πεζοδρόμιο μπροστά στην πολυκατοικία σφυρίζοντας, όπως οι γελαστοί άνθρωποι στα αμερικανικά προάστια στις φωτογραφίες του Μπιλ Οουενς…

Δεν είχες όμως τέτοιες κλίσεις, διότι όλο κάτι εμπόδιζε τις σχετικές πρωτοβουλίες σου. Η μέρα έμενε έτσι αρκούντως αναξιοποίητη, στερημένη από τη χριστιανική λάμψη που της χάριζαν οι παλαιότεροι, αλλά και χωρίς τις σπορτίφ εξάρσεις που επινόησαν, για χάρη της, οι νεότεροι. Μια άδεια Κυριακή σού φαινόταν όμως πιο πιστή στο αρχικό και μάλλον απωθημένο της νόημα: να υπονοεί τις δυνατότητες της ησυχίας και τις διακριτικά σκορπισμένες χαρές. Να ενθαρρύνει μακρόσυρτες αναγνώσεις που τις διακόπτουν συχνά μια παιδική ερώτηση, ένα ερωτικό επιφώνημα ή δύο βρισιές από την πλευρά του επάνω ορόφου.

Μια Κυριακή χωρίς προγραμματισμένες δραστηριότητες μπορεί στο κάτω-κάτω να βρίσκει εκείνη τη μυστηριώδη αρμονία που διαθέτει ο αυτοσχεδιασμός στη μουσική. Οπως όταν κοιτάζεις έναν πίνακα και δεν χρειάζεσαι χρονόμετρο και πρόσθετες οδηγίες: παρά το ότι δεν γνωρίζεις ακριβώς τις λεπτομέρειες της συγκεκριμένης ζωγραφιάς, νιώθεις πως κάτι καταλαβαίνεις από το έργο. Κατά κανόνα, στην οικογένειά σου αυτή η μέρα ήταν αφιερωμένη στο χαρτί και συνεπώς στη σκόνη των χαρτιών.

Ήταν το ακριβώς αντίθετο από ένα προσκλητήριο για γενική καθαριότητα. Την τιμητική τους είχαν σελίδες που γυρνούν, στέκονται για λίγο ακίνητες στο χέρι και, καμιά φορά, πέφτουν και κάτω, όταν φυσάει ο αέρας στο μπαλκόνι. Βιβλιο-εφημερίδες. Αν όμως είχες γίνει δικηγόρος (όπως ήταν το αρχικό, πατρικό πλάνο), θα είχες ζήσει και τη διάσημη Κυριακή του εκλογικού αντιπροσώπου. Και αν δεν σου είχε περάσει πολύ πρόωρα ο έρωτας με την μπάλα, θα είχες συλλέξει τώρα δεκάδες ονόματα διάσημων παικτών και θριάμβους που ούτε καν τους υποψιάζεσαι. Θα ερχόταν στα αυτιά σου η παλιά, ραδιοφωνική έκσταση των γκολ.

Και οι θείες λειτουργίες; Οι επισκέψεις στα μουσεία; Ο πολιτισμός μας; Κυριακή δεν πέφτουν συνήθως όλα αυτά μαζί;

Λίγα έχεις να θυμάσαι όμως. Είπαμε: μια μέρα περίπου απαλλαγμένη από πολλά φορτία, χωρίς αξιοσημείωτα επιτεύγματα. Σαν να την έταξες, κάποτε, στον θεό του αργού χρόνου. 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή