Η Τουρκία βιώνει τεκτονικές αλλαγές που αφορούν κατά κύριο λόγο εσωτερικούς συσχετισμούς. Ωστόσο, επιβάλλουν εγρήγορση, αλλά και νηφαλιότητα από την Αθήνα. Εκτενείς συζητήσεις με Τούρκους αξιωματούχους, υψηλόβαθμους θεσμικούς παράγοντες και διευθυντικά στελέχη μέσων ενημέρωσης στην Αγκυρα και την Kωνσταντινούπολη, την περασμένη εβδομάδα, επιβεβαίωσαν ότι ο Ταγίπ Ερντογάν είναι παντοδύναμος. Κανείς δεν μπορεί ή δεν τολμά να τον αμφισβητήσει, ο κρατικός μηχανισμός είναι απόλυτα δικός του, η συντριπτική πλειονότητα των ΜΜΕ τον στηρίζει. Οποια και αν ήταν η ισχύς του δικτύου του Φετουλάχ Γκιουλέν, έχει αποδυναμωθεί πλήρως. Ο λαός ταυτίζεται με την εναντίωση στο πραξικόπημα. Η 15η Ιουλίου είναι η νέα ημέρα απελευθέρωσης, από του χρόνου θα είναι αργία, η σημαντικότερη του έτους. Οσοι κινήθηκαν κατά του Ερντογάν είναι προδότες, όσοι έχασαν τη ζωή τους, ήρωες της δημοκρατίας. Οι κεμαλιστές παραμένουν το μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης, μόνο αντίβαρο στη δυσλειτουργούσα ζυγαριά της δημοκρατίας. Ομως, χωρίς ηγεσία που να εμπνέει, χωρίς ευρεία λαϊκή απήχηση, παραμένουν στο ένα τέταρτο του εκλογικού σώματος. Από την πλευρά τους, οι εθνικιστές, εγκλωβισμένοι στην επιθετικότητα και τον συντηρητισμό τους, αδυνατούν να αυξήσουν τα δικά τους ποσοστά, αφού μάταια επιχειρούν να αντλήσουν υποστήριξη από την ίδια δεξαμενή ψηφοφόρων με τον Ερντογάν. Οι Κούρδοι είναι πλέον ο αντίπαλος.
Ο Ταγίπ Ερντογάν αναρριχήθηκε στον ρόλο ιδρυτή της νέας Τουρκίας του 21ου αιώνα και οικοδομεί το μετακεμαλικό αφήγημα. Υπό αυτό το πρίσμα πρέπει να ερμηνεύσουμε την αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάννης. Δεν στόχευε ειδικά στην Ελλάδα, πέραν των πάγιων και γνωστών αμφισβητήσεων, άλλωστε, για τους δικούς του λόγους έχει το βλέμμα στραμμένο πρωτίστως στην Ανατολή. Πώς διαχειριζόμαστε εμείς τη νέα Τουρκία του παντοδύναμου στο εσωτερικό, αλλά και πολεμίου της Δύσης, ηγεμόνα; Συνεχίζουμε τη διακομματική επιλογή σχέσεων καλής γειτονίας. Εξακολουθούμε να προβάλλουμε ως βάση συζήτησης το διεθνές δίκαιο και διαμηνύουμε στους συμμάχους στο ΝΑΤΟ, αλλά και στη Ρωσία, ότι κάθε σκέψη αλλαγής συνόρων στο Αιγαίο είναι αποσταθεροποιητική και «δεν εξυπηρετεί κανέναν». Επιμένουμε στη συνεργασία Ε.Ε. – Τουρκίας για το προσφυγικό και όχι μόνον, ασκώντας εποικοδομητική κριτική και στους εταίρους μας, κάτι που αναγνωρίζει η Αγκυρα. Διεκδικούμε μια όσο το δυνατόν πιο δίκαιη, βιώσιμη και λειτουργική λύση στην Κύπρο, εξέλιξη που γεωπολιτικά και οικονομικά μπορεί να αποβεί προς το συμφέρον και της Τουρκίας. Εμβαθύνουμε τις περιφερειακές συνεργασίες με άλλους σημαντικούς παίκτες της περιοχής, όπως το Ισραήλ και η Αίγυπτος. Τέλος, με το βλέμμα στραμμένο στη νέα πραγματικότητα που δημιουργείται στη γειτονική χώρα, αλλά και στις πολυποίκιλες απειλές στην περιοχή μας, υπερβαίνουμε αναστολές του παρελθόντος και προβάλλουμε την Ελλάδα ως βασικό πυλώνα του ΝΑΤΟ, επενδύοντας στον ρόλο μας ως πρώτης γραμμής άμυνας της Δύσης με μία από τις πιο επικίνδυνες περιοχές του κόσμου.