Αποψη: Η εκκοσμίκευση της Εκκλησίας

Αποψη: Η εκκοσμίκευση της Εκκλησίας

2' 12" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Τον Αύγουστο του 1999, από τις στήλες της «Καθημερινής», ο τότε μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας Ιερώνυμος κατηγόρησε τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο για «επικίνδυνη εκκοσμίκευση» της Εκκλησίας της Ελλάδος. Οι κατηγορίες αυτές ήλθαν πάλι στη μνήμη μου όταν διάβασα την 85σέλιδη εισήγηση του νυν Αρχιεπισκόπου προς την Ιεραρχία της Ελλάδος. Πρόκειται για κείμενο συρραφής 16 κεφαλαίων, το οποίο αφήνει εύλογα κενά και απορίες. Μεταξύ άλλων, η εισήγηση αποσιωπά ότι η κρατική μισθοδοσία των κληρικών προβλέφθηκε για πρώτη φορά μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου (Α.Ν. 536/1945) ενώ οι αρχιερείς άρχισαν να μισθοδοτούνται μόλις το 1966 (Ν.Δ. 4589/1966). Πώς, αλήθεια, συνδέονται χρονικά και ιστορικά οι ανωτέρω αποφάσεις (σε καιρούς πολιτειακά ταραγμένους) με τις «απαλλοτριώσεις άνευ αποζημίωσης» της εκκλησιαστικής περιουσίας που έγιναν σε άλλους χρόνους και υπό άλλες συνθήκες; Πόθεν προκύπτει η «συμβατική υποχρέωση της Πολιτείας» για τη μισθοδοσία; Ακατανόητο μοιάζει και το κεφάλαιο της εισήγησης αναφορικά με τις εκκρεμείς δίκες της Εκκλησίας κατά του Δημοσίου. Γιατί ευθύνεται το κράτος για την αναποτελεσματικότητα της νομικής υπηρεσίας του ΟΔΕΠ; Μόνον οι δίκες της Εκκλησίας εκκρεμούν «υπόπτως» επί δεκαετίες στη Δικαιοσύνη;

Τα αναφέρω όλα αυτά διότι, αν η εκκοσμίκευση ξεκίνησε επί Χριστόδουλου, το βέβαιο είναι ότι σήμερα είναι κυρίαρχη στην Εκκλησία. Και δεν αναφέρομαι μόνον στην πανηγυρική παραδοχή της στις καταληκτικές προχθεσινές προτάσεις του Αρχιεπισκόπου προς την Ιεραρχία: «Ο χωρισμός Εκκλησίας και Πολιτείας δεν είναι χαρακτηριστικό της εκκλησιαστικής ποιμαντικής διακονίας». Αναφέρομαι, κυρίως, στον τρόπο του πολιτεύεσθαι. Αρμόζει στην Εκκλησία η προχειρότητα; Δεν πρέπει οι προτάσεις της Εκκλησίας να είναι απολύτως τεκμηριωμένες; Δεν πρέπει να έχουν συνέπεια; Και πιο συγκεκριμένα, είναι δυνατόν επί έτη να δοκιμάζεται πιλοτικά ένα νέο μάθημα Θρησκευτικών, με τη συμμετοχή των ανθρώπων της Εκκλησίας και, αίφνης, όλα να ανακαλούνται από τον Αρχιεπίσκοπο; Αυτές οι συμπεριφορές είναι κοσμικές και ανήκαν μέχρι πρότινος αποκλειστικά στα πολιτικά κόμματα, στις συνδικαλιστικές οργανώσεις ή στα λοιπά πολιτικά μορφώματα.

Ακόμη πιο χαρακτηριστικό σύμπτωμα της εκκοσμίκευσης είναι και το πολιτικό «πόκερ» με τους «ακραίους της Ιεράς Συνόδου», τους οποίους, δήθεν, επιθυμεί να ελέγξει το αρχιεπισκοπικό περιβάλλον και ζητεί την κατανόηση των πολιτικών. Ας μην αυταπατώμεθα: ο Αρχιεπίσκοπος εξελέγη, αξίως, από την πλειοψηφία των αρχιερέων. Από την εκλογή του μέχρι σήμερα, με δικές του εισηγήσεις, έχει εκλέξει 28 νέους μητροπολίτες, εκ των οποίων πολλοί στενοί συνεργάτες του. Ακόμη κι όταν ετέθη θέμα διαφωνίας με το Φανάρι, ο Αρχιεπίσκοπος εξέλεξε τον εκλεκτό του στα Ιωάννινα. Δεν κινδυνεύει, συνεπώς, από κανένα μέσα στην Ιεραρχία.

Αναμένει κανείς από τον Αρχιεπίσκοπο να ξετυλίξει, επιτέλους, τον σχεδιασμό του για μία νέα Εκκλησία, με αξιοπιστία και σοβαρότητα. Κανείς δεν μπορεί να τον εμποδίσει. Τα υπόλοιπα είναι ασθένειες της ελληνικής πολιτικής σκηνής που οδήγησαν, άλλωστε, στη σημερινή κρίση.

*Ο κ. Γιάννης Κτιστάκις είναι επίκουρος καθηγητής στη Νομική Θράκης.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή