Οταν στον δημόσιο διάλογο τελειώνουν τα επιχειρήματα, αρχίζει η προπαγάνδα. Αμα τελειώσει κι αυτή, ξεκινά η γελοιότητα. Eτσι και στο Μέγαρο Μαξίμου διαπίστωσαν ότι «η ακαριαία αντίδραση της Νέας Δημοκρατίας στην παραίτηση δύο δικαστικών από την Eνωση Δικαστικών Λειτουργών του ΣτΕ αλλά και τα όσα ανέφερε εχθές στην ομιλία του ο κ. Μητσοτάκης καθιστούν σαφές, ακόμα και στον πλέον ανυποψίαστο πολίτη, το ποιος προσπαθεί, με κάθε μέσον και τρόπο, να επηρεάσει τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης». Να σημειώσουμε ότι ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης προειδοποίησε ότι «δεν θα επιτρέψω στους λίγους να μετατρέψουν την ανεξάρτητη Δικαιοσύνη σε κυβερνητικό βιλαέτι» (4.10.2016) και να θυμίσουμε ότι στο Μέγαρο Μαξίμου εδρεύει ο πρωθυπουργός κ. Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος, αν και διορίζει την ηγεσία του ΣτΕ, δήλωσε «δεν δίνω ούτε μια πιθανότητα στο ΣτΕ να ακυρωθεί ο διαγωνισμός για τις άδειες» (11.9.2016).
Αλλά πώς μπορεί η ταχεία αντίδραση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, για μια παραίτηση-βόμβα δύο κορυφαίων δικαστών, να θεωρηθεί επηρεασμός της Δικαιοσύνης; Δηλαδή, πόση ώρα πρέπει να περάσει για να μιλήσει κάποιος για ένα τόσο σημαντικό θέμα και να μην κατηγορηθεί από τους επικοινωνιακούς υπερεγκεφάλους της κυβέρνησης, ότι παρεμβαίνει στο έργο της Δικαιοσύνης; Τι θα έπρεπε να κάνει η Ν.Δ.; Να βγάλει ανακοίνωση μετά από καμιά βδομάδα ή να την αναβάλει επ’ αόριστον «λόγω του κλίματος» που επικρατεί στην κυβέρνηση;
Ενός κακού διαγωνισμού για τις άδειες μύρια έπονται. Η κυβέρνηση διολισθαίνει διαρκώς προς τη φαυλότητα και την γελοιότητα. Ετσι, από τον αυθαίρετο ορισμό των τεσσάρων αδειών περάσαμε στο έπος του υπερθεματιστή με τα βοσκοτόπια και τα παχυλά δάνεια της Τράπεζας Αττικής. Μετά είχαμε την έκπτωση του υπερθεματιστή, που ήταν «οριστικός», επειδή οι υπηρεσίες του κ. Νίκου Παππά όχι μόνο δεν ήλεγξαν το «πόθεν», αλλά ούτε καν το «έσχες» του. Τώρα τα σαΐνια της κυβέρνησης αποφάσισαν να επιβεβαιώσουν την πολιτική τακτική του Ρίτσαρντ Νίξον, που ήταν: «Αν δύο λάθη δεν κάνουν κάτι σωστό, δοκίμασε τα τρία».
Ετσι, η κυβέρνηση, αντί να επικεντρωθεί στη λύση των δύσκολων και μεγάλων προβλημάτων του τόπου, αναλίσκεται για να υπερασπιστεί έναν διαγωνισμό που είχε λάθος αριθμό αδειών, έγινε με λάθος τρόπο και στον δρόμο πήρε σβάρνα και το κύρος της Δικαιοσύνης. Εν τω μεταξύ, η γειτονιά μας βράζει· διάφοροι που κατάλαβαν τι σκορποχώρι είναι το κατά Βαρουφάκη «αριστερό τσούρμο» βάζουν θέματα που ήταν από καιρό θαμμένα· η οικονομία βουλιάζει μέσα στους φόρους· χιλιάδες επιχειρήσεις κλείνουν· η πραγματική ανεργία φουντώνει (τα βραχυχρόνια προγράμματα απασχόλησης «διορθώνουν» περιστασιακά τις στατιστικές) και η χώρα βαδίζει σε απροσδιόριστη ως προς την έκταση καταστροφή. Παρ’ όλα αυτά η κυβέρνηση επιμένει στο λάθος, ίσως επειδή δεν έχει κάτι σωστό να υπερασπιστεί.
Εχουμε επισημάνει πολλάκις ότι πιο επικίνδυνη, και από την οικονομική καταστροφή που επέφερε η κυβέρνηση της Πρώτης Φοράς, είναι η διάβρωση των δημοκρατικών θεσμών. Και το πρόβλημα είναι ότι τα τραύματα στη Δημοκρατία μένουν και πολλάκις εμφανίζονται με καθυστέρηση. Και μπορεί οι νυν να είναι ανίκανοι για τα πάντα, αλλά σε μια χώρα με τέτοια κρίση μπορεί να έρθουν κάποιοι άλλοι ικανοί για όλα.