Και ξαφνικά, όλοι γίναμε ειδικοί στην τέχνη

Και ξαφνικά, όλοι γίναμε ειδικοί στην τέχνη

2' 50" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ζαν: Δεν σου αρέσει ο Κινέζος ακτιβιστής – καλλιτέχνης, τον βρίσκεις επιτηδευμένο, αλλά πρέπει να παραδεχθείς ότι βλέπει μπροστά. Και αυτό είναι ένα βασικό προαπαιτούμενο για να κάνει κάποιος τέχνη.

Nταρκ: Σε τι βλέπει μπροστά; Ολο με σωσίβια ασχολείται και βάρκες. Τις έχει κάνει κορνίζες, ταπισερί, έχει ντύσει κτίρια, φτάνει…

– Ναι, αλλά έβαλε στο Mουσείο Κυκλαδικής το έργο με τις αντιασφυξιογόνες μάσκες, και αν οι συνταξιούχοι ήταν περισσότερο ενημερωμένοι περί τέχνης και γνώριζαν τον Αϊ Ουέι Ουέι, θα είχαν περάσει από κει μια βόλτα πριν πάνε απροετοίμαστοι να διαμαρτυρηθούν στο Μαξίμου και αποχωρήσουν ψεκασμένοι.

– Ηταν μια κακή, κάκιστη στιγμή της πρώτης φοράς Αριστερά. Ελπίζω μόνο τα χημικά να ήταν φρέσκα και όχι ληγμένα όπως αυτά των προηγούμενων κυβερνήσεων. Αλλα ας μιλήσουμε για τέχνη.

– Εμαθες κάτι πικάντικο;

– Κάτι μου ψιθύρισαν που μπορεί να το βρεις ενδιαφέρον. Ποια ήταν στη συνέντευξη Τύπου για το άνοιγμα του ΕΜΣΤ; Το μισοάνοιγμα δηλαδή… Το έχουνε κάνει το μουσείο «ανοίγω δυο μπαλκονόπορτες να αερίσω». Σε λίγο θα μας λένε μην πατήσετε στις άλλες αίθουσες, έχουμε σφουγγαρίσει.

– Ελα, πες μου, γιατί δεν μπορώ με τους γρίφους. Αγχώνομαι.

– Ομορφη, ξανθιά, ταλαντούχα και μηχανόβια.

– Μη μου πεις…

– Ναι, ναι. Η κυρία Δανάη Στράτου. Χωρίς τον Γιάνη.

– Και πώς ήταν;

– Διακριτική η παρουσία της, σαν να μην ήταν εκεί, μόνο που ήταν. Προφανώς ήθελε να περάσει απαρατήρητη. Δεν τα κατάφερε όμως. Το ραντάρ μου την εντόπισε.

– Λες να βάλει την «Ανάσα της Ερήμου» στο μουσείο; Ετσι δεν το λένε το έργο της με την άμμο από τη Σαχάρα;

– Ε, και τι πειράζει; Δεν είναι κακό ένα βουναλάκι από άμμο. Δίνει και μια αίσθηση παραλίας. Αλλού βλέπω προβλήματα.

– Πού; Για πες…

– Με πάσα επιφύλαξη νομίζω ότι στο τμήμα της Documenta που θα φιλοξενηθεί στο ΕΜΣΤ θα υπάρχει έργο του Τιερί ντε Κορντιέ. Ξαναλέω, σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες. Ετσι όμως και ισχύει, ετοιμάσου.

– Πω πω, χαμός είχε γίνει τότε με τον Βέλγο. «Πότισέ με» δεν ήταν ο τίτλος του έργου;

– Ναι. Θυμάσαι που, εκτός από τους έξαλλους παπάδες, ο συγχωρεμένος Μιλτιάδης Εβερτ είχε πει «θα πάω να το κατεβάσω μόνος μου»;

– Ξεχνιούνται αυτές οι όμορφες στιγμές; Σκέψου, τότε ήταν και 2003, ζούσαμε στην προολυμπιακή ευφορία και όλα μάς φαίνονταν όμορφα. Τώρα να δω τι θα γίνει σε αντίστοιχη περίπτωση, που είναι και οι σχέσεις Εκκλησίας – κυβέρνησης τεταμένες.

– Μιας και ανοίξαμε το θέμα των αντιδράσεων, κάτι έχει πάρει τ’ αυτί μου για τους «Προμαχώνες» της Βένιας Δημητρακοπούλου στο Εθνικό Αρχαιολογικό. Κάποιοι, μεγάλης ηλικίας άνθρωποι από τη γειτονιά, διαμαρτυρήθηκαν ότι δεν ταιριάζει το έργο στο μουσείο.

– Γίναμε όλοι ειδικοί στην τέχνη. Τι να πούμε κι εμείς που φάγαμε τα νιάτα μας στο Πομπιντού και το Πράδο. Θυμάσαι τους καβγάδες μας για τη μαύρη περίοδο του Γκόγια;

– Νομίζω ότι στην περίπτωση των συγκεκριμένων ανθρώπων, κάποια παρεξήγηση έχει γίνει.

– Συμφωνώ. Ας δείξουμε επιείκεια. Τόσα βλέπουν στη γειτονιά τους τα τελευταία χρόνια. Εμπόριο ναρκωτικών μέρα μεσημέρι, λεωφορεία και τρόλεϊ να καίγονται. Τα νεύρα τους δεν είναι πολύ καλά. Λογικό.

– Ακριβώς. Ισως πέρασαν τους μεγάλους χαλύβδινους δίσκους της καλλιτέχνιδος για ούφο. Σκιάχτηκαν, είναι προφανές. Αλλιώς δεν βλέπω τον λόγο να σ’ ενοχλούν οι «Προμαχώνες» – έτσι λέγεται το έργο. Αλλωστε, σύμφωνα με την εικαστικό, το γλυπτό που έχει τοποθετηθεί στον προαύλιο χώρο του μουσείου αποτελεί «το σημείο και τη θέση της διαρκούς εγρήγορσης και της συνεχούς επιφυλακής». Δεν μπορείς να πεις, καλό ακούγεται αυτό.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή