Βασικό μέλημα της κυβέρνησης είναι να κάνει όσα την υποχρεώνει η τρόικα, προκειμένου να παραμείνει η χώρα στον αναπνευστήρα της χρηματοδότησης, χωρίς όμως να αποξενωθεί από τον αριστερό πυρήνα των στελεχών και οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ. Με το συνέδριο του κόμματος την ερχόμενη εβδομάδα, το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση αισθάνθηκε επιτακτική την ανάγκη να δώσει εξετάσεις αριστεροσύνης σε όλους τους τομείς – αλλά χωρίς να υποστεί και το αντίστοιχο κόστος. Ετσι, χωρίς σχέδιο, με μόνο πλαίσιο τη φιλοσοφία ότι μπορούν να λένε κάτι ενώ πράττουν το αντίθετο, υπουργοί βρίσκονται συχνά παγιδευμένοι μεταξύ αυτοματισμών και αναιρέσεων. Ολοι χάνουν σε αξιοπιστία και κύρος – κυβέρνηση, θεσμοί και χώρα.
Τις τελευταίες εβδομάδες, η κυβέρνηση αντιμετωπίζει δυσκολίες σε όλα τα μέτωπα. Προχθές, ο Αλέξης Τσίπρας αναγκάστηκε να συναντηθεί με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο και να συμφωνήσει σε «διάλογο από μηδενική βάση» πάνω σε ειλημμένη απόφαση του υπουργείου Παιδείας για το πρόγραμμα σπουδών των Θρησκευτικών στα σχολεία. Χθες, ο πρωθυπουργός δέχθηκε στο Μέγαρο Μαξίμου την ηγεσία των ανώτατων δικαστηρίων, την ώρα που το Συμβούλιο της Επικρατείας σείεται από την πρωτοφανή απόφαση του πρόεδρου του να ματαιώσει την Ολομέλεια που θα συζητούσε τον νόμο για τις τηλεοπτικές άδειες, «λόγω κλίματος». Τη Δευτέρα, σε επίδειξη χρεοκοπίας της στρατηγικής «δεν είμαστε αυτό που φαινόμαστε», η κυβέρνηση ταράχθηκε από το γεγονός ότι αστυνομικές δυνάμεις έκαναν χρήση χημικών όταν διαδηλωτές σε πορεία συνταξιούχων επιχείρησαν να ανατρέψουν λεωφορείο που χρησιμοποιείτο ως οδόφραγμα κοντά στο Μέγαρο Μαξίμου. Ο πρωθυπουργός, ενοχλημένος, ζήτησε από τον αρμόδιο υπουργό την απαγόρευση χρήσης χημικών κατά εργαζομένων και συνταξιούχων. Εάν αυτός ο «αφοπλισμός» δεν συνοδευτεί από αντίστοιχη μαχητικότητα από την πλευρά των διαδηλωτών, τίθεται το ερώτημα: τι θα γίνει την επόμενη φορά που διαδηλωτές θα επιχειρήσουν να περάσουν μπλόκο της αστυνομίας; Θα χρησιμοποιηθούν άλλα μέσα –όπως νερό, κλομπ και ασπίδες– ή θα επιτραπεί η διέλευση; Και στις δύο περιπτώσεις, οι κυβερνώντες θα ανακαλύψουν ότι άλλες οι ανάγκες του κυβερνάν και άλλες της συντήρησης της εικόνας του αφελούς. Πρόσφατα, μια προφανής προσπάθεια να «σταλεί μήνυμα» στον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος οδήγησε σε άλλον ένα «συμβιβασμό», όταν ο πρωθυπουργός και ο Γ. Στουρνάρας συναντήθηκαν στο Μαξίμου.
Οι παλινωδίες (ή τροχιοδεικτικές βολές) μπορεί να θολώνουν τα νερά και να επιτρέπουν στον ΣΥΡΙΖΑ να βαυκαλίζεται ότι είναι ριζοσπαστική δύναμη, ανατροπέας του συστήματος, και όχι κυβέρνηση (που βασίζεται, μάλιστα, σε υπερδεξιό κόμμα για την παραμονή της στην εξουσία). Οι ολοένα πιο οργισμένες φωνές πολιτών, ίσως σε μεγαλύτερο βαθμό απ’ ό,τι οι δημοσκοπήσεις, μαρτυρούν όμως ότι αυτή η τακτική εξαντλείται. Στο συνέδριο, ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να αποφασίσει εάν θα επιχειρήσει την επανάσταση ή εάν είναι υπέρ της διατήρησης του «συστήματος», και να λειτουργήσει βάσει των κανόνων του. Τα συνεχή μπρος-πίσω συντηρούν μια σύγχυση που επιτρέπει στον κ. Τσίπρα και στους υπουργούς του να υποδύονται μιαν ασυμβίβαστη αντιπολίτευση ενώ καρπώνονται τα προνόμια της εξουσίας. Ομως δεν οδηγούν στην οικονομική και πολιτική σταθερότητα που η χώρα έχει άμεση ανάγκη.