Την απόφαση να μη συμμετάσχει στην έκδοση του νέου μετατρέψιμου ομολογιακού δανείου (ΜΟΔ) σε μετοχές της Forthnet γνωστοποίησε χθες προς το χρηματιστήριο της Μάλτας η Go. Η τελευταία είναι ο αντίστοιχος ΟΤΕ της Μάλτας και ένας εκ των βασικών μετόχων της Forthnet, ελέγχοντας το 22,63% του μετοχικού κεφαλαίου της ελληνικής επιχείρησης τηλεπικοινωνιών.
Στην ανακοίνωσή της προς το επενδυτικό κοινό, η Go γνωστοποίησε ότι σε συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου της ελήφθη η απόφαση η εταιρεία να μην ασκήσει τα δικαιώματά της στην παρούσα έκδοση ομολογιών της Forthnet. Σημειώνεται ότι στο παρελθόν αρκετοί μέτοχοι της Go είχαν εναντιωθεί στις κινήσεις της διοίκησης της επιχείρησης, που στήριζαν με ρευστό τη Forthnet και αφαιρούσαν από τους ίδιους μερίσματα.
Ολα δείχνουν ότι οι μέτοχοι της Forthnet έχουν αφήσει την εταιρεία στην τύχη της, καθώς είναι σοβαρές οι ενδείξεις ότι δεν συμμετείχαν στην έκδοση του ομολογιακού δανείου ύψους 99 εκατ. ευρώ και οι μέτοχοί της με έδρα την Αθήνα, δηλαδή η Wind Hellas, κάτοχος του 33% του μετοχικού κεφαλαίου της Forthnet, αλλά και η Vodafone κάτοχος του 6,5%. Aντίστοιχες πληροφορίες υπάρχουν και για τη Massar Investments LLC, επενδυτικό όχημα του Αραβα δισεκατομμυριούχου Αμπντούλ Αζίζ αλ Γκουρχέρ, που κατέχει το 20,63% της Forthnet. Η τελευταία ψιθυρίζεται ότι είχε εισέλθει στο μετοχικό κεφάλαιο της Forthnet από την προηγούμενη αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου.
Συγκεκριμένα, όπως αναφέρουν παράγοντες κοντά στην επιχείρηση, στην τελευταία αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου (Ιανουάριος 2015), όταν Wind και Emirates International Telecommunications (ΕΙΤ) «ξιφούλκησαν» για τον έλεγχο της επιχείρησης, ο Αραβας δισεκατομμυριούχος φέρεται να διευκόλυνε οικονομικά την ΕΙΤ. Γι’ αυτό η τελευταία μεταβίβαση του μεριδίου της ΕΙΤ στη Massar Investments υλοποιήθηκε με πάρα πολύ χαμηλό –στην κυριολεξία συμβολικό– τίμημα. Παράγοντες της αγοράς σημειώνουν ότι, πλέον, η Forthnet συνιστά μια υπόθεση των τραπεζών, που πρέπει να βγάλουν τα κάστανα απ’ τη φωτιά. Πολλοί θεωρούν ότι το επόμενο βήμα θα είναι μια κεφαλαιοποίηση των χρεών προς τις τράπεζες, παράλληλα με «κούρεμα» των υποχρεώσεων προς τους προμηθευτές της. Η εταιρεία οφείλει 325 εκατ. ευρώ στις τράπεζες και άλλα τόσα στους προμηθευτές της.