Κύριε διευθυντά
Οταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος κέρδισε θριαμβευτικά τις εκλογές του 1928 και επανήλθε ως πρωθυπουργός κυρίαρχος στη Βουλή των Ελλήνων και στην πολιτική σκηνή, ζήτησε να συναντήσει τον τότε πρόεδρο του Αρείου Πάγου Αντώνιο Ζηλήμωνα, έναν κατά κοινή παραδοχή από τους πιο σπουδαίους δικαστές που έχει αναδείξει έως σήμερα η ελληνική Δικαιοσύνη. Στο τηλεφώνημα που έγινε, ο Αντώνιος Ζηλήμων, με τη σοβαρότητα, το κύρος, αλλά και τη φυσική ευγένεια που τον διέκρινε, του απήντησε: «Κύριε πρόεδρε, ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου δεν βγαίνει από το γραφείο του». Η στιχομυθία αυτή μεταξύ του μεγάλου Ελευθερίου Βενιζέλου και του Αντωνίου Ζηλήμωνα, που τίμησε όσον ολίγοι το ύπατο αξίωμα του προέδρου του ανωτάτου δικαστηρίου (το Συμβούλιο της Επικρατείας ιδρύθηκε ως γνωστόν από τον Ελ. Βενιζέλο τον επόμενο χρόνο με πρόεδρο έναν άλλο κολοσσό της νομικής επιστήμης, τον Κωνσταντίνο Ρακτιβάν), αναγκαστικά μας φέρνει απαισιόδοξες σκέψεις όταν κάνουμε τις αναπόφευκτες συγκρίσεις με τα σημερινά θλιβερά προεδρεία που σέρνονται αναξιοπρεπώς στα πόδια τυχοδιωκτών πολιτικών, καταρρακώνοντας το κύρος της Δικαιοσύνης.
Χαριλαος Καλπουζος – Επίτιμος δικηγόρος