Δεν ήταν το καλύτερο ξεκίνημα για την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών. Στην πρώτη της συναυλία (αίθουσα «Φίλων της Μουσικής», 7 Οκτωβρίου) έμοιαζε να αρκείται σε αξίες ορχήστρας περιπάτου.
Την εντύπωση επισφράγισε ο ίδιος ο καλλιτεχνικός της διευθυντής Στέφανος Τσιαλής, ο οποίος και διηύθυνε την εναρκτήρια συναυλία, όταν ύστερα από χειροκροτήματα που ακολούθησαν το πρώτο μέρος της Ογδοης συμφωνίας του Μπετόβεν απευθύνθηκε προς το κοινό με τα λόγια: «Χειροκροτήστε αν σας άρεσε. Γιατί όχι;».
Εάν η ενθάρρυνσή του αποτελούσε αναφορά στα ήθη της εποχής του Μπετόβεν, τότε μελλοντικά θα πρέπει να περιμένουμε επίσης συναυλίες με αποσπάσματα από ποικιλία έργων, όπως ήταν σύνηθες στις αρχές του 19ου αιώνα, προκειμένου καλλιτέχνες και ιμπρεσάριοι να συγκεντρώνουν χρήματα προς το ζην. Αν, πάλι, επρόκειτο για επιβράβευση του αυθορμητισμού μερίδας του κοινού, τότε πράγματι έχουμε να κάνουμε με αντίληψη συναυλιών σε πάρκα.
Μα και η ίδια η ορχήστρα δεν φάνηκε προετοιμασμένη για κάτι καλύτερο. Ξεκίνησε με το Πρελούδιο και τον «Θάνατο της Ιζόλδης» από την όπερα «Τριστάνος και Ιζόλδη» του Βάγκνερ. Ποιος ο λόγος να παίζονται τα συγκεκριμένα αποσπάσματα εάν δεν γίνεται προσπάθεια να αναδειχθούν η τεράστια συναισθηματική δύναμη της μουσικής αλλά και οι καθαρά μουσικές αξίες της, οι οποίες επηρέασαν βαθύτατα τις γενιές που ακολούθησαν; Η γοργή ταχύτητα που επέλεξε ο Τσιαλής ειδικά στον «Θάνατο της Ιζόλδης» δεν άφηνε περιθώριο να αναδυθούν ούτε η τρομακτική αγωνία ούτε ο ανεκπλήρωτος πόθος, η λαχτάρα για θάνατο και η κάθαρση, όπως περιγράφονται από τον συνθέτη.
Στο Κοντσέρτο για βιολοντσέλο του Ρόμπερτ Σούμαν που ακολούθησε, σολίστ ήταν ο νεαρός Ρώσος Αλεξέι Στάντλερ, ο οποίος απέδωσε με τρυφερότητα και λυρισμό το σύντομο αργό μέρος, ενώ διέθετε επίσης την απαραίτητη δεξιοτεχνία για το ζωηρό τελευταίο.
Η συναυλία έκλεισε με την Ογδοη συμφωνία του Μπετόβεν. Η πρόκληση για τον αρχιμουσικό είναι ότι η φωτεινή αυτή συμφωνία διαθέτει τέσσερα ζωηρά μέρη, που χρήζουν σαφούς διαφοροποίησης ως προς το ύφος, προκειμένου να αποφευχθεί η μονοτονία. Ηταν κάτι που έλειψε από τη συγκεκριμένη ερμηνεία, όπως απουσίασαν επίσης η ευκρίνεια από τα έγχορδα ειδικά στο τέταρτο μέρος, αλλά και η ακρίβεια από συγκεκριμένα ξύλινα πνευστά.