Κατηφορίζοντας την Ομόνοια, μόνο η γειτονιά του Εθνικού Θεάτρου με τον αναστηλωμένο πολύπαθο ναό του Αγίου Κωνσταντίνου, τη φωτισμένη πλατεία μπροστά του και απέναντι, στην οδό Σατωβριάνδου 36, το επίσης φωτισμένο «Αγγέλων Βήμα» είναι αυτά που ξεχωρίζουν. Αλλά και αυτά που σε κάνουν να θέλεις να έρθεις κι άλλες φορές σε αυτή την, ξεχασμένη από την πολιτεία και τον δήμο, περιοχή.
Στο παραγωγικό «Αγγέλων Βήμα», πίσω από την πρώτη κρατική σκηνή, τα Δευτερότριτα, οι θεατές έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν 90 λεπτά μιας γερής παρτίδα πινγκ πονγκ ανάμεσα στη Μίνα Αδαμάκη και τη Μαρία Κατσανδρή.
Στην ουσία, ανάμεσα στην Μπέτι Ντέιβις και την Τζόαν Κρόφορντ, αντίπαλες σταρ του Χόλιγουντ που μέσα από τη δηλητηριώδη σχέση τους φωτίζουν τον ψεύτικο, γεμάτο ρωγμές και πάθη κόσμο του θεάματος.
Μέσα από τις «Τσούχτρες» του Ντον Νάιγκρο, οι δύο Ελληνίδες ηθοποιοί μάς μεταφέρουν στον κόσμο του Χόλιγουντ, της υπερβολής, της ματαιοδοξίας, της μοναξιάς, των Οσκαρ και πάνω απ’ όλα της διαρκούς αγωνίας για επιβεβαίωση. Εργο εμπνευσμένο από την ανταγωνιστική σχέση των δύο χολιγουντιανών σταρ και την ταινία «Τι απέγινε η Baby Jane;» που γυρίστηκε το 1962. Η Μίνα Αδαμάκη και η Μαρία Κατσανδρή στο «Αγγέλων Βήμα» σκηνοθετούν τους εαυτούς τους και ενσαρκώνουν με χιούμορ και λιτότητα δύο ξεπερασμένες ντίβες οι οποίες προσπαθούν να ξανασταθούν στον καλλιτεχνικό χώρο, τη Ρούθι και τη Μίλντρεντ, οι οποίες αν και δεν αντέχουν η μία την άλλη, κάνουν τα πάντα για να αναστήσουν την καριέρα τους.
Ακόμη και τη συνεργασία μεταξύ τους, σε μια ατμόσφαιρα κακίας όπου τα βέλη εκτοξεύονται εκατέρωθεν. «Είμαστε σκύλες και ατομίστριες», παραδέχονται και αλληλοσπαράσσονται με… στυλ.
Η συνεργασία ολοκληρώνεται με πολλά απρόοπτα, καυστικούς διαλόγους, αλλά και μικρές ανθρώπινες στιγμές σε αυτή την ισορροπία μίσους, ώσπου η Ρούθι προτείνεται για Οσκαρ Α΄ γυναικείου ρόλου. Μια προσωρινή νίκη αφού η Μίλντρεντ πρέπει να της παραδώσει το βραβείο. Από τις καλύτερες στιγμές της παράστασης είναι η σκηνή αυτή. Αλλά και το απρόοπτο τέλος.
Τη μετάφραση και προσαρμογή του κειμένου ανέλαβε η Μαργαρίτα Δαλαμάγκα – Καλογήρου, το λιτό και λειτουργικό σκηνικό στο οποίο αλλάζουν οι πρωταγωνίστριες είναι της Τόνιας Αβδελοπούλου, ενώ η διακριτική μουσική είναι του Δημήτρη Μυταρά.