Συχνά τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά απ ό,τι τα περιγράφουμε εμείς οι δημοσιογράφοι. Διότι, τι έκανε, αν το σκεφτείτε, με απλά λόγια η Ολομέλεια του ΣτΕ; Ελαβε επιτέλους μια απόφαση βάσει της κοινής λογικής. Κι αυτή λέει ότι είναι αδιανόητο η κρίση των δικαστών για έναν νόμο που καταγγέλλεται από σύσσωμη την αντιπολίτευση ως αντισυνταγματικός να αναβάλλεται επί τρεις μήνες τώρα και να λαμβάνονται επί μέρους «αποφάσεις» που δεν αφορούν τον ίδιο το νόμο, αλλά δευτερευούσης σημασίας ζητήματα, όπως το αν ήταν ή δεν ήταν εμπρόθεσμες οι προσφυγές των καναλιών ή αν είναι τυπικά παραδεκτό το αιτιολογικό όσων τον προσέβαλαν.
Με απλά λόγια οι 16 δικαστές που πλειοψήφησαν, αποφάσισαν ευτυχώς ότι η υπόθεση αυτή πρέπει να κριθεί επιτέλους ως προς την ουσία της και όχι τους τύπους και να δοθεί μια οριστική απάντηση για το αν είναι ή δεν είναι συνταγματική επιλογή της κυβέρνησης να παρακάμψει το ΕΣΡ και να προκηρύξει εκείνη τον διαγωνισμό εκδίδοντας και τις σχετικές τηλεοπτικές άδειες. Με αυτό το αυτονόητο δεδομένο πραγματικά απορεί κανείς με τους 9 δικαστές που μειοψήφησαν επιδιώκοντας να αναβάλουν περαιτέρω μια απόφαση που ούτως ή άλλως το ΣτΕ θα κληθεί να λάβει. Είτε τώρα είτε τον Ιανουάριο, όπως προφανώς επιθυμούσε η μειοψηφία.
Για να γίνουν κατανοητές οι συνέπειες που θα είχε μια τέτοια καθυστέρηση -και επομένως πόσο παράλογη ήταν η στάση των 9 δικαστών- αρκεί τούτο. Σκεφτείτε τι θα συνέβαινε αν η ολομέλεια του ΣτΕ μετέθετε για ένα ακόμη τρίμηνο την απόφασή του. Προφανώς ο κ. Παππάς θα κατέθετε την τροπολογία που προσφάτως απέσυρε αξημέρωτα, θα έκλειναν κανάλια, και θα απολύονταν περί τους 2000 δημοσιογράφους. Παράλληλα δε θα άνοιγαν και θα εξέπεμπαν νέα κανάλια προσλαμβάνοντας κάποιους εκ των απολυμένων και με λίγα λόγια θα δημιουργείτο ένα εντελώς νέο τηλεοπτικό τοπίο που ουδείς θα ήξερε αν είναι έκνομο ή σύννομο βάσει του Συντάγματος.
Προεκτείνω λίγο τον απλό αυτό συλλογισμό για να καταλάβει και ο πλέον κακόπιστος, πόσο ανεύθυνη ήταν η στάση των εννιά δικαστών της μειοψηφίας, αλλά και της κυβέρνησης που έδειξε να την ενθαρρύνει. Αναρωτηθείτε τι θα γινόταν αν π.χ τον Ιανουάριο το Στ.Ε αποφάσιζε ότι τόσο νόμος Παππά, όσο και οι κυβερνητικές αποφάσεις που τον ακολούθησαν παραβίασαν το Σύνταγμα. Θα έπρεπε τα νέα κανάλια να κλείσουν αμέσως και να αρχίσουν και πάλι να λειτουργούν τα παλιά. Οι δε τέσσερις υπερθεματιστές που πήραν τις άδειες ευλόγως θα ζητούσαν αμέσως την επιστροφή των χρημάτων τους, ενώ οι επιχειρηματίες των καναλιών που θα είχαν κλείσει θα αξίωναν ευλόγως αποζημιώσεις για τη ζημία που υπέστησαν από τα λουκέτα.
Τι θέλω να πω με απλά λόγια; Ουδείς ξέρει –και δεν πρέπει να προδικάζει- τι θα αποφασίσει το ΣτΕ τις επόμενες ημέρες ως προς της συνταγματικότητα του νόμου Παππά. Αλλά η κοινή λογική λέει από μήνες ότι η ολομέλεια όφειλε να λάβει επιτέλους μια απόφαση για την ουσία και όχι για τους τύπους των κυβερνητικών επιλογών. Ως εκ τούτου η τελευταία εξέλιξη διασώζει την έσχατη στιγμή το κύρος του ΣτΕ, ασχέτως της απόφασης που θα λάβει.
Κατά τα λοιπά, όλοι ευχόμαστε η κυβέρνηση να μην μετέλθει, όπως ακούγεται, και άλλων τρόπων για να επηρεάσει την επικείμενη απόφαση των δικαστών, όπως πχ αμφισβητώντας την νομιμότητα της σύνθεσης της ολομέλειας. Η πλειοψηφία 16-9 που προέκυψε για να προχωρήσει το ΣτΕ στην αυτονόητη υποχρέωσή του να κρίνει την ουσία της υπόθεσης είναι πολύ ισχυρή. Επομένως οποιαδήποτε νέα απόπειρα παρέμβασης, απλώς θα μεταβληθεί σε μπούμερανγκ για την κυβέρνηση.