Ακούσαμε το νέο άλμπουμ του Κοέν

Ακούσαμε το νέο άλμπουμ του Κοέν

4' 20" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Σε πρόσφατη συνέντευξή του στο περιοδικό The New Yorker, ο Λέοναρντ Κοέν αναφέρει: «Είμαι έτοιμος να πεθάνω». Ομως, λίγες ημέρες αργότερα, στην παρουσίαση του νέου του δίσκου «You Want it Darker» στο Λος Αντζελες, το μαζεύει: «Είπα πρόσφατα πως είμαι έτοιμος να πεθάνω. Πάντα μου άρεσε να δραματοποιώ τις καταστάσεις. Σκοπεύω να ζήσω για πάντα. Ελπίζω να το ξανακάνω αυτό. Σκοπεύω να βρίσκομαι εδώ τριγύρω μέχρι τα 120».

Στην ίδια συζήτηση σχολιάζει την απονομή του βραβείου Νομπέλ Λογοτεχνίας στον ομότεχνό του Μπομπ Ντίλαν: «Είναι σαν να απονέμεις μετάλλιο στο όρος Εβερεστ επειδή είναι το ψηλότερο βουνό».

Ο νέος δίσκος

Ο Λέοναρντ Κοέν μοιάζει να είναι μαζί μας από πάντα. Τα τραγούδια του ήταν πάντα εκεί για εμάς. Ο Καναδός τραγουδιστής και τραγουδοποιός είναι πλέον 82 ετών και γνωρίζει ότι το τέλος πλησιάζει.

Ο νέος του δίσκος «You Want it Darker» αποπνέει ένα αίσθημα παραίτησης – ένας δίσκος που αναπόφευκτα φέρνει στον νου το «Blackstar» του David Bowie, καθώς οι συνθήκες της ηχογράφησής τους κατά κάποιον τρόπο μοιάζουν. Η μουσική στο «You Want it Darker» έχει σίγουρα μια γλυκιά μελαγχολία, ο τίτλος σκοτεινός, αλλά είναι κυρίως οι στίχοι που επιλέγει που προοικονομούν ένα φινάλε.

Στο εναρκτήριο κομμάτι που δίνει τον τίτλο στο άλμπουμ λέει: «If you are the dealer/ I’m out of the game/ if you are the healer/ I’m broken and lame» (Εάν είσαι το βαποράκι/ τελείωσα εγώ με αυτά/ Εάν είσαι ο γιατρός/ Είμαι τελειωμένος) και πιο κάτω: «I’m ready, my Lord» (Είμαι έτοιμος, Κύριε). Ενώ στο κομμάτι «Leaving the Table» τραγουδά: «I’m leaving the table/ I’m out of the game» (Σηκώνομαι απ’ το τραπέζι/ Το παιχνίδι τελείωσε για μένα). Μπορεί λοιπόν να πρόκειται για το τελευταίο του άλμπουμ.

Λιτές ενορχηστρώσεις, γαλήνιες μελωδίες, φωνητικά και χορωδίες κάπου από πίσω μακριά, αλλά είναι η φωνή του Κοέν αυτό που μαγευτικά εξέχει και γοητεύει. Μια χροιά που μοιάζει να βγαίνει από τα εσώψυχά του, που ενεργοποιεί συναισθήματα, που ξυπνάει αναμνήσεις. Ο τρόπος που ερμηνεύει τα κομμάτια μετεωρίζεται ανάμεσα στο τραγούδι και στην απαγγελία, ο τόνος του είναι κουρασμένος, βαθύς, μα κρύβει αυτή την απαράμιλλη φλόγα.

Ο δίσκος ηχογραφήθηκε στο σπίτι του Λέοναρντ Κοέν στο Λος Αντζελες και στην παραγωγή ήταν ο γιος του, Ανταμ – πρόκειται για την πρώτη συνεργασία πατέρα και γιου. Ο πατέρας Κοέν αντιμετώπιζε θέματα υγείας (κυρίως με τη σπονδυλική του στήλη), η δουλειά κόντευε να μείνει στη μέση, όμως ο δίσκος ολοκληρώθηκε χάρη στη φροντίδα του γιου, που αισθανόταν πως η ανάρρωση του πατέρα του θα επιτυγχανόταν εάν αυτός επέστρεφε στη δουλειά.

Στιγμές συγκίνησης

«Εναπόθεσα τον πατέρα μου σε μια ιατρική καρέκλα στο σαλόνι του κι έφερα εκεί μικρόφωνα και εξοπλισμό ηχογράφησης», λέει στην «Κ» ο Ανταμ Κοέν. «Περάσαμε το μεγαλύτερο μέρος του πρότζεκτ στο σαλόνι και τραγουδούσε από αυτήν την καρέκλα. Υπήρχαν στιγμές μεγάλης συγκίνησης και γιορτής, όταν, ακόμη και σε αυτή την ευπαθή κατάσταση όπου βρισκόταν, ο γέρος μου σηκωνόταν και χόρευε μπροστά στα μικρόφωνα και ακούγαμε τα τραγούδια ξανά και ξανά σαν έφηβοι».

«Ο πατέρας μου δεν είναι νοσταλγός»

Ο Ανταμ Κοέν χαρακτηρίζει «εξωπραγματική» την αφοσίωση του πατέρα του σε αυτά τα τραγούδια και τονίζει στην «Κ» την ιδιαιτερότητα αυτού του άλμπουμ λέγοντας: «Ενας από τους κύριους λόγους που ο πατέρας μου είναι διαφορετικός από τους σύγχρονούς του (από τη χρυσή εποχή από την οποία προέρχεται) είναι ότι δεν είναι νοσταλγός: μας μιλάει από την πλεονεκτική θέση στην οποία βρίσκεται, από την τωρινή του θέση στο τέλος της ζωής και της καριέρας του. Δεν ξαναδουλεύει παλιές συνταγές. Το ειρωνικό με αυτό το άλμπουμ είναι ότι μιλάει με τέτοια ένταση και ζωντάνια, στο τέλος».

Ζεν μοναχός

Ο Κοέν ξεκίνησε ως ποιητής και πεζογράφος, εξέδωσε κείμενά του, όμως τελικά στράφηκε στη μουσική. Εγραψε σπουδαία κομμάτια, ρομαντικά, λυρικά. Ταξίδευε για να τα τραγουδήσει. Ομως κάποια στιγμή, τη δεκαετία του ’90, παράτησε τα εγκόσμια και, αναζητώντας τη γαλήνη, έγινε ζεν μοναχός. Κλείστηκε σε μοναστήρι βουδιστών για περίπου έξι χρόνια. Αφησε τις συναυλίες και την τραγουδοποιία, μέχρι που το 2004 ανακάλυψε πως η χειρίστρια των οικονομικών του (και για κάποιο σύντομο χρονικό διάστημα ερωμένη του) είχε αδειάσει τους τραπεζικούς του λογαριασμούς. Για να κερδίσει χρήματα για τον ίδιο και την οικογένειά του, ο Κοέν βγήκε ξανά στον δρόμο το 2007.

Για τα επόμενα πέντε χρόνια βρισκόταν σχεδόν σε διαρκή περιοδεία. Εδωσε κοντά τριακόσιες ογδόντα συναυλίες σχεδόν σε όλες τις μεγάλες πόλεις του πλανήτη (πέρασε και από την Αθήνα, ενώ το show στην O2 Arena του Λονδίνου αποτυπώθηκε σε μια εξαιρετική ζωντανή ηχογράφηση με τίτλο «Live in London»). Η μπάντα ήταν άρτια δουλεμένη. Στη σκηνή ο ίδιος ήταν πιο σίγουρος από κάθε άλλη φορά. Και η βαρύτονη φωνή του είχε αποκτήσει, με τα χρόνια, μια τρομερή σαγήνη.

Η τρίτη ηλικία, λοιπόν, του Λέοναρντ Κοέν του επιφύλασσε, αντί για μια διακριτική απόσυρση, μια μεγάλη επιστροφή. Και καταφέρνει να είναι ακόμη δημιουργικός παρουσιάζοντας νέο υλικό. To 2012 κυκλοφόρησε το «Old Ideas», το 2014 το «Popular Problems» και την Παρασκευή που μας πέρασε το «You Want it Darker». Αν αυτός θα είναι ο τελευταίος του δίσκος, τότε μιλάμε για ένα δυνατό φινάλε, σε μια σπουδαία δισκογραφία. Αν και ο ίδιος, στην παρουσίαση στο Λος Αντζελες, αναφέρει πως σκέφτεται να βγάλει ακόμη έναν ή δύο δίσκους.

​​Το άλμπουμ κυκλοφορεί σε LP & CD από τη Sony Music και τη Feelgood Records.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή