Ξενυχτήσαμε, δοκιμάσαμε πολλά και καταλήξαμε στα εξής «βρώμικα» που… τρώγονται.
Τo μανιφέστο του foodie (για τα βρώμικα)
Μας αρέσουν τα καθαρά βρώμικα. Αυτά που δεν είναι πνιγμένα σε ύποπτης προέλευσης σάλτσες, μπιφτέκια με αλεσμένα… οτιδήποτε, προτηγανισμένες πατάτες, τηγανισμένες σε καμένα λάδια. Μετά το ξενύχτι, ανεχόμαστε το ψωμάκι πολυτελείας του σάντουιτς (υπάρχουν και καλής ποιότητας), άντε το πολύ κανένα λουκάνικο hot dog. Και εννοείται από καντίνες και μαγαζιά καθαρά, νοικοκυρεμένα. Γιατί το βρώμικο πολλοί αγάπησαν, την αϋπνία λόγω βαρυστομαχιάς ουδείς! Αγγ. Ρ.
24 ώρες ανοιχτά:
Ciao Italia Ιταλική κουζίνα προσαρμοσμένη… στη λιγούρα του Ελληνα ξενύχτη. Πίτσα με πολλές στρώσεις τυρί, ζυμαρικά με αρκετή σάλτσα, κρουασάν μεγάλου μεγέθους με πολλή σοκολάτα και κρέμα (η ανάμεικτη εκδοχή). Συμπαθητικές γεύσεις, αλλά κομμάτι μπουχτιστικές. Πιο περιποιημένο «βρώμικο», κάθεστε σε τραπεζάκι, σερβιτόροι φροντίζουν για την εξυπηρέτησή σας. Ν. Δημητρίου
ΒΕΑΤ «Τι ώρα κλείνετε;» ρωτώ διστακτικά και με λίγες τύψεις, μια και η ώρα είναι αρκετά περασμένη. «Κατά τα Χριστούγεννα για καμιά δυο μέρες», μου απαντά κεφάτα και χαμογελαστά, και με ζωντάνια που δεν συνάδει με την ώρα. Το πρώτο νέο λοιπόν είναι ότι στη λαχαναγορά του Ρέντη υπάρχει ένα μαγαζί ανοιχτό 24 ώρες το 24ωρο και το δεύτερο και κυριότερο ότι μπορείς να φας σχεδόν τα πάντα. Από φρεσκοψημένες πίτες, κρέπες, μπέργκερ και σάντουιτς μέχρι παγωτά, κρουασάν και μπάρες δημητριακών. Το απίστευτο αλλά αληθινό είναι ότι μπορείς να επιλέξεις για τη γέμιση του σάντουιτς, εκτός από τα κλασικά, χοιρομέρι με γραβιέρα Νάξου ΠΟΠ, φρέσκια μοτσαρέλα με χειροποίητο πέστο βασιλικού και μια αρωματική και δροσερή, επίσης χειροποίητη, κρέμα τυριού με φέτα μαλακή και φρέσκα μυρωδικά! Μ. Βασιλοπούλου
Το Κουλούρι Ψυρρή Ξεκίνησε από έναν μικρό φούρνο στη δεκαετία του ’60, για να τροφοδοτεί σήμερα σχεδόν όλους τους πλανόδιους κουλουράδες, φούρνους, κυλικεία κ.λπ. Παλιότερα, που και η πιάτσα στου Ψυρρή ήταν στις δόξες της, δεν σταματούσαν να ξεφουρνίζουν όλη νύχτα, όλοι οι ξενύχτηδες εδώ στυλώνονταν με ένα ζεστό κουλούρι. Ακόμα το κάνουν, τα ταψιά έχουν αραιώσει, αλλά η γεύση είναι ίδια και η γειτονιά μοσχοβολάει σησάμι. Τραγανό, ξεροψημένο, «κοτσίδα» πιο αφράτη, πολύσπορο της μόδας, αλλά και λουκουμάς με ζάχαρη. Ν. Δημητρίου
Feticcio Σοκολάτα, παγωτό, φράουλες, μπανάνα, σαντιγί και σιρόπι σοκολάτας, κοινώς η κρέπα Νο 49. Είναι η πιο δημοφιλής, σε μικρό και μεγάλο μέγεθος, το οποίο με δυσκολία μπορεί κάποιος να φάει μόνος του, γι’ αυτό και προορίζεται ως επιδόρπιο για την παρέα, αφού έχουν όλοι φάει την αλμυρή κρέπα και την επίσης διάσημη σαλάτα του Καίσαρα. Σαλάτα στο όνομα μόνο, γιατί, αν υπολογίσουμε τις θερμίδες της, ίσως είναι προτιμότερο να φάει κανείς μόνος του την κρέπα Νο 49. Με δυσκολία βρίσκεις τραπέζι ακόμη και στις 6 το πρωί. Ο τοίχος γεμάτος αυτόγραφα τραγουδιστών της παραλιακής, που έχουν επισκεφτεί την κρεπερί, σου υπενθυμίζει πως είσαι στη Γλυφάδα. Μust αν βρεθείτε στην περιοχή τα χαράματα. Ντ. Καρτσαγκούλη
Οι κλασικές καντίνες
1.Μιχαλακοπούλου 38, για φρεσκοτηγανισμένες κοτοπουμπουκιές και ουρά μέχρι το Κάραβελ.
2. Πλατεία Μαβίλη, Σούτσου 3, πλέον σε κατάστημα, ένα από τα πιο γνωστά της Αθήνας, βραστό λουκάνικο, λάχανο, καρότο.
3. Μενίδι, Ο Γιώργος, Φιλαδελφείας 134, το πιο αφράτο φραντζολάκι και δική τους καυτερή σάλτσα ατζίκα.
4. Πάντειος, Johnny, Συγγρού 136, πολλά είδη λουκάνικου και ιδιαίτερα υλικά. Τα Σαββατοκύριακα μέσος όρος αναμονής 15 λεπτά.
5. Φάληρο, Ο Μερακλής, Δέλτα Φαλήρου, είσοδος Τροκαντερό. Δεν τα λυπούνται τα αλλαντικά, επτά περίπου είδη, και κοτομπουκιές. Θα χάσετε τον ύπνο σας, αφαιρέστε κατά την παραγγελία. Ν. Δημητρίου
Διαβάστε ολόκληρο το 1ο μέρος –> Street food για ξενύχτιδες.